Austurland - 18.06.1965, Blaðsíða 2

2
r
AUSTURLAND
Neskaupstað, 18. júní 1965.
_ /
Aðalfundur F.I.
Aðalfundur Flugfélags Islands
hf. fyrir árið 1964 var haldinn
að Hótel Sögu 4. júní sl. Guð-
mundur Vilhjálmsson formaður
stjórnar Flugfélags íslands setti
fundinn. Fundarstjóri var kjörinn
Magnús Brynjólfsson og fundar-
ritari Jakob Frímannsson.
Eftir að fundur hafði verið
settur flutti Örn Ó. Johnson, for-
stjóri félagsins skýrslu um starf-
semina á liðnu ári.
Flugið
I skýrslu Arnar kom fram, að
flugið hafði á árinu 1964 verið
rekið með svipuðu sniði og árið
áður. Flogið var til sömu staða
en ferðum fjölgað. Mikil aukn-
ing varð í farþegaflutningunum
bæði innanlands og milli landa.
Á áætlunarleiðum félagsins
milli landa voru fluttir 36.952
farþegar og varð aukning þar
27.7 % miðað við fyrra ár. Inn-
anlands voru fluttir 69.834 far-
þegar, aukning 12.5%.
Samanlagður fanþegafjöldi
Flugfélagsins á áætlunarleiðum
varð því 106.786 á rnóti 90.993
árið áður, aukning er 17.4%.
Allmargar leiguflugferðir voru
farnar á árinu og voru farþegar
í þeim 5.529. Alls flugu því
112.315 manns með flugvélum fé-
lagsins árið 1964.
Milli landa voru fluttar 412
lestir af vörum, aukning 23.9%
óg 115 lestir af pósti, aukning
26.9% miðað við árið áður.
Innanlands voru fluttar 1049
lestir af vörum, aukning 7.7%
og 128 lestir af pósti, aukning
9.4%.
Starfsemi félagsins gekk vel á
árinu, flugvélar þess voru á lofti
í samtals 10.104 klst. og saman-
lagt flugu „Faxarnir" nokkuð á
fjórðu milljón kílómetra.
Afkoma félagsins
Þá ræddi forstjóri afkomu
Flugfélagsins á liðnu ári. Hann
sagði, að þrátt fyrir aukna flutn-
inga og auknar tekjur, hefði vax-
andi dýrtíð hér og í sumum ná-
grannalandanna, valdið því, að
hagnaður af rekstri félagsins
hefði orðið minni en vonir stóðu
til. I' l
Svo sem á liðnum árum, varð
hagnaður á millilandafluginu, en
tap á innanlandsfluginu, þó það
minnsta um árabil, eða 3.9 millj.
króna. Örn kvað það skoðun
sína að með hinum nýja flugvéla-
kosti til innanlandsflugs, „Blik-
faxa“ og hinni Friendshipflugvél-
inni, sem félagið fær að vori,
batnaði rekstrarafkoma innan-
landsflugsins og myndi skila
hagnaði áður en langt um liði.
Kaup Fokker Friendship
skrúfuþotu til innanlandsflugs
kvað hann merkasta áfanga í
sögu félagsins á liðnu ári. Hann
kvaðst í sambandi við þjálfun
~R3g«,
starfsmanna Flugfélags Islands
til reksturs hinna nýju flugvéla,
sem bæði hefði farið fram hér
heima og erlendis, vilja geta
þess, að það hefði verið ánægju-
legt fyrir Flugfélagið hversu
mjög starfsmenn, bæði flugvirkj-
ar og flugmenn hefðu lagt sig
fram og hve góðum árangri þeir
hefðu náð. Það hefði verið bæði
Flugfélaginu og þjóðinni í heild
til hins rnesta sóma, sem félagið
þakkaði þeim af alhug.
Þá drap forstjóri á kaup
Cloudmasterflugvélarinnar „Sól-
faxa“, sem kom til landsins 4.
janúar 1964.
Heildarvelta félagsins árið
1964 var 180.3 millj. króna.
Hagnaður af rekstri millilanda-
flugsins var 5 millj. en tap á inn-
anlandsfluginu 3.9 millj. Rekstr-
arhagnaður félagsins á árinu var
1.1 millj. og höfðu þá eignir ver-
ið afskrifaðar um 11.5 millj. kr.
Starfsmannafjöldi félagsins var
um sl. áramót 312 og hefur tvö-
faldazt á sl. 10 árum. Á saima
tíma hefur „framleiðsla“ félags-
ins rúmlega fjórfaldazt.
Flugfélagið hélt uppi víðtækri
landkynningarstarfsemi á árinu
eins og áður, með heimboðum
ferðaskrifstofumanna og útgáfu
fræðslurita um ísland á erlend-
um málurn o. fl.
Þá skýrði Örn forstjóri frá því
að nú væru í athugun hjá félag-
inu kaup á fullkominni þotu til
millilandaflugs og sagðist hann
vænta þess, að þær athuganir
leiddu til niðurstöðu seint á
þessu ári. Hér væri um mestu
fjárfestingu í sögu félagsins að
ræða, því þotur af þeirri gerð,
sem henta mundi Flugfélaginu,
mundu kosta frá 150—250 millj.
króna ásamt varahlutum og
þjálfun starfsmanna.
Þá ræddi Örn samninga, sem
staðið hefðu yfir milli Flugfé-
lagsins og Björns Pálssonar um
stofnun sameiginlegs flugfélags
til rekturs sjúkraflugs, leiguflugs
og áætlunarflugs til smærri
staða, en þeim samningum væri
ekki lokið.
Samþykkt var tillaga er stjórn
Flugfélags Islands lagði fram um
að gefin yrðu út jöfnunarhluta-
bréf þannig, að verðgildi núver-
andi hlutabréfa yrði fimmfaldað.
Richard Thors, sem setið hef-
ur í stjórn Flugfélags Islands í
20 ár, baðst undan endurkosn-
ingu. I stjórn voru kosnir: Guð-
mundur Vilhjálmsson, Bergur G.
Gíslason, Birgir Kjaran, Jakob
Frímannsson og Björn Ólafsson.
I varastjóm voru kjörnir Sig-
tryggur Klemenzson og Eyjólfur
Konráð Jónsson. Endurskoðendur
þeir Einar Th. Magnússon og
Magnús Andrésson.
Margir tóku til máls á fundin-
um, sem var fjölsóttur. Fram
kom mikill eiöhugur um að
standa trúan vörð um félagið og
hrinda hverri árás sem það kynni
að verða fyrir, svo það mætti í
Framhald af 1. síðu.
Þar með var stórlega veikt að-
staðan til að knýja fram hag-
stæða samninga, enda kom það
fljótt í Ijós, að þessi undirritun
hafði stórlega lamað baráttuþrek
ýmsra verklýðsfélaga. Víðast
hvar hér eystra hefði tekizt að
fá hagstæðari kjör baráttulítið og
líklega alls staðar þar sem Fram-
sóknarmenn ráða atvinnutækjun-
um, því þeir geta ekki staðið sig
við annað, en að ganga að hóf-
legum kjarabótum, eftir allt
skraf þeirra um nauðsyn kjara-
bóta. I Neskaupstað hefði líka
tekizt greiðlega að semja."
Atvinnureksturinn á Austur-
landi hefði ekki þolað stöðvun.
Allar þrær voru að fyllast af síld
og mikið vantaði á, að lokið væri
undirbúningi síldarútgerðar og
síldarvinnslu. Vígstaða verklýðs-
félaganna var því eins góð og
hugsazt gat, en þau báru ekki
gæfu til að notfæra sér hana til
neinnar hlítar, vegna sundrungar
og samtakaleysis. Austfirzkur
verkalýður átti þess kost, að
knýja fram verulegar kjarabætur
og ryðja brautina fyrir aðra jafn-
framt. En hann gerði það ekki.
Þess í stað sættir hluti hans sig
við þær smávægilegu kjarabætur,
sem Norðurlandssamningur'nn
færir honum. Aðrir fá að vísu
helmingi meiri grunnkaupshækkun
og nokkru styttri vinnuviku, en þó
hefði auðveldlega verið hægt að
fá mun meiri hækkun á grunn-
kaupi.
Bleik brugðið
Þess hefur lítt orðið vart, að
austfirzku verklýðsfélögin hafi
notið stuðnings heildarsamtak-
anna. Eins og málin standa nú
gat sá stuðningur naumast verið
öðruvísi en siðferðilegur. Það var
því með nokkurri eftirvæntingu
og tilhlökkun, að menn settust
við útvarpstækið sitt á laugar-
dagskvöldið til að hlusta á grein-
argerð forseta Alþýðusambands-
ins um launamálin. Menn þóttust
þess fullvissir, að Hannibal mælti
nokkur eldheit hvatningarorð til
þeirra, sem í baráttunni standa,
eins og hann hefur svo oft gert
áður. En mikil hljóta vonbrigði
verkamanna á Austfjörðum og í
Reykjavík að hafa verið. Er bezt
að hafa sem fæst orð um greinar-
gerð Hannibals, en hann hcfði
betur afþakkað boð útvarpsins
um að koma að hljóðnemanum
þetta kvöld, eða sent annan, sem
skeleggari er i þessu máli.
Verður taxtinn greiddur?
Eðlilega vaknar sú spurning,
framtíðinni, sem og hingað til
veita landsmönnum þú þjónustu,
sem það frá upphafi hefur lagt
sig fram um að rækja sem bezt.
hvort taxtinn verður greiddur
refjalaust, eða hvort grípa þarf
til vinnustöðvunar til að knýja
hann fram. Vafalaust er þetta
dálítið misjafnt eftir stöðum, en
að óreyndu verður því ekki trú-
að, að til átaka þurfi að koma
þar sem kaupfélögin ráða ríkjum.
Norðfirzkur atvinnurekstur hef-
ur nokkra sérstöðu. Að undan-
teknu kaupfélaginu, sem ekki er
mjög stór atvinnurekandi, eru
norðfirzk atvinnufyrirtæki ekki í
vinnuveitendasamtökum. Þau
þurfa því ekki að sækja undir
högg hjá þeim. Þó hafa þau að-
hald. Forsætisráðherrann, sem
skrifar Reykjavíkurbréf Morgun-
blaðsins, sagði sl. sunnudag í
pistlum sínum, að síðar muni gef-
ast færi á að gera upp við þá,
sem ekki vildu sætta sig við þann
hlut, sem Bjarni Ben. hefur
skammtað þeim. Mun þessari hót-
un beint jafnt að þeim verklýðs-
félögum og þeim atvinnufyrir-
tækjum, sem leyfa sér að semja
eftir öðrum formúlum, en Bjarni
hefur samið.
Og þetta segir forsætisráðherra
í ríkisstjórn, sem hefur lýst yfir
því, að hún muni ekki skipta sér
af launadeilum. Þær séu einkamál
"launþega og atvinnurekenda.
Engar samningaviðræður hafa
farið' fram hér heima. Samning-
ar, sem norðfirzkir atvinnursk-
endur hafa tekið þátt í, hafa því
raunverulega ekki verið reyndir.
Þetta eru mistök hjá verklýðs-
félaginu, enda engin ástæða til að
ætla annað en samizt hefði um
svipuð kjör og fram eru sett í
taxtanum.
Væntanlega sjá norðfirzkir at-
vinnurekendur sér fært að viður-
kenna taxtann, þrátt fyrir aðvör-
unarskot forsætisráðherrans.
Kröfum verkalýðsins er líka mjög
í hóf stillt. — Raunar er aðstaða
atvinnurekenda nú þannig, að
ekki getur verið um annað að
ræða, en að ganga að taxtanum.
Það er líka bezt fyrir alla aðila,
ekki aðeins atvinnurekendurna
sjálfa, heldur og þá, sem við þá
skipta, svo sem síldveiðiskipin, og
fyrir þjóðarheildina, en vinnu-
stöðvun hefur í för með sér millj-
ónatap í gjaldeyri á degi hverj-
um. Ríkisstjórnin ætti því að
spara sér hótanir í garð þeirra
verklýðsfélaga og vinnuveitenda,
sem forða því, að verkföll skelli
á. Hún ætti að vera þeim þakklát.
Og vonandi stendur ekki á
verkafólkinu að knýja atvinnu-
rekendur, sem kynnu að reyna að
komast hjá að greiða taxtann, til
að viðurkenna hann. B.I>.
Viðhorfin í kjaramálunum