Austurland - 04.11.1966, Qupperneq 2

2
AUSTURLAND
Neskaupstað, 4. nóvember 1966.
Ófremdarásíand í síma-
málum Auslfirðinga
Við Austfirðingar höfum oft
með réttu kvartað yfir því, að
okkar hlutur væri mjög fyrir
borð borinn þegar um hefur verið
að ræða opinberar framkvæmdir
eða þjónustu, sem ríkið hefur
látið í té. Benda má á mýmörg
dæmi þessu til sönnunar.
Upp á síðkastið hefur síma-
þjónustan og framkvæmdir Lands
símans verið einna augljósust
sönnun fyrir því, að Austfirðing-
ar eru, af hálfu stjórnarvaldanna,
algerar hornrekur.
Að undanförnu hefur verið frá
því skýrt, að fjölmargar sjálf-
virkar símstöðvar hefðu tekið til
starfa, sumar á fámennum stöð-
um, ein með aðeins rúmlega 30
númerum. Þess er þó skylt að
geta, að það var í Hvalfirði, en
þar hafa annarrar þjóðar menn
hagsmuna að gæta og það hefur
lengi þótt kurteisi hér á landi,
að búa betur að útlendum en inn-
fæddum. f
En hvað eru þær margar sjálf-
virku stöðvarnar í Austurlands-
kjördæmi? Því er fljótsvarað.
Ekki ein einasta sjálfvirk símstöð
er í öllu hinu víðlenda Austur-
landskjördæmi. Stutta stund —
ég held það hafi verið í fyrra —
hélt maður, að sjálfvirk símstöð
hefði verið vígð í Hafnarhreppi í
Hornafirði, þó manni hafi þótt
lýgilegt, að henni hefði verið
komið upp án þess að spurnir
færu af, enda reyndist það lygi,
svo sem vænta mátti. Útvarpið
sagði frá því eitt kvöldið, að
sjálfvirk símstöð hefði tekið til
starfa á Höfn í Hornafirði. I
Frá Flugsýn
Flugferðir Reykjavík—
Neskaupstaður:
Daglegar ferðir.
Reykjavík — Akureyri
Neskaupstaður:
Miðvikudögum og
föstudögum.
Aukaferðir eftir þörfum.
Flugsýn hf.
Símar 303 og 263.
Justurla nú
Ritstjóri: Bjarni Þórðarson.
NESPRENT

næsta fréttatíma var sagt, að
sjálfvirk símstöð hefði verið opn-
uð í Hafnahreppi í Gullbringu-
sýslu. Þannig gekk það nokkra
fréttatima. Ýmist hafði stöðin
verið opnuð í Hafnarhreppi í
Hornafirði eða Hafnahreppi í
Gulibringusýslu. Engin leið var
að átta sig á því lengi vel hvor
staðurinn hafði orðið fyrir þess-
ari upphefð og helzt að skilja,
að þeir hefðu orðið það báðir. Að
síðustu upplýstist þó, að stöðin
hefði verið opnuð í Gullbringu-
sýslu. Hornfirðingar höfðu enga
sjálfvirka stöð fengið og hafa
enn ekki fengið — auðvitað.
Á síðari árum hefur mjög mik-
ill og sívaxandi hluti verðmætis-
sköpunar þjóðarbúsins farið fram
á Austurlandi. Þetta hefur auð-
vitað aukið mjög símanot, eink-
um í iandlegum, þegar kannski
2000 sjómenn hafa eðlilega viljað
nota tækifærið til að hafa sam-
band við heimili sín. Ekki skal
ég halda því fram, að af hálfu
Landssímans hafi ekkert verið
gert til að mæta þessari auknu
eftirspurn, en fullyrða má, að það
er allt of lítið.
Ein afleiðingin af ófremdará-
standinu í símamálunum er sú, að
meginhluti símtala á sumrin mun
vera hraðsamtöl. Fyrir það fær
Landssíminn þrefalt gjald. Ef til
vill er þar að leita skýringa á
því, hve lítið er til þess gert að
bæta úr símaþjónustunni — að
þetta sé gróðabragð af símans
hálfu. En þegar svo er komið, að
meginhluti samtala eru hraðsam-
töl, verka þau sem venjuleg sam-
töl. Það kæmi út á eitt fyrir not-
endur þó þeir hættu með öllu
hraðsamtölum.
Frá Eskifrði
Framh. af 4. síðu.
Byggingar
Mikið er byggt hér, og eiga
margir einstaklingar hús í smíð-
um. Vinnuaflsskorturinn tefur þó
mjög allar framkvæmdir þar sem
annars staðar.
Ekkert hefur verið unnið við
viðbyggingu félagsheimilisins inni,
en búið er að loka byggingunni.
Hið nýja hús Landsbankans rís
óðum og er nú verið að slá upp
fyrir 3. og efstu hæðinni.
Sjötugur í dag
Helgi Halldórsson, fyrrum út-
vegsbóndi á Stuðlum í Norðfirði,
er sjötugur í dag. Hann á nú
heima á Stuðlabergi í Hafnar-
firði.
Ljóst dæmi um sinnuleysi
Landssímans er símstöðin hér á
Norðfirði. Hún er látin kúldrast
í gömlu, „forskölluðu" timburhúsi
og þrengslin eru svo mikil, að
undur mega það heita, ef ekki
varðar við lög að bjóða mönnum
upp á önnur eins vinnuskilyrði og
þar tíðkast.
Svipuðu máli mun að gegna um
Vinstri mtnn
Framh. af 1. síðu.
nýrra fiskiskipa og báta verði
hækkuð í 90% verðsins, stefnt að
því, að fslendingar smíði öll sín
fiskiskip sjálfir og hlúð að inn-
lendri skipasmíði.
Laiulbúnaður
Landbúnaðurinn „verði efldur
svo hann sé jafnan fær um að
fullnægja þörfum vaxandi þjóð-
ar um kjöt og mjólkurvörur,
garðávexti og grænmeti á kom-
andi árum“.
Tekið sé upp „nýtt skipulag á
verðlagningu landbúnaðarvara
þar sem í meginatriðum sé við
það miðað, að stéttarsamtök
bænda séu viðurkennd sem samn-
ingsaðili við fulltrúa ríkisvalds-
ins“. f
„Alþýðubandalagið leggur á-
herzlu á, að því fólki, sem við
landbúnað starfar, tryggi þjóðfé-
lagið lífvænleg kjör og í engu
lakari en þau, sem almennt tíðk-
ast í bæjum landsins".
Alþýðubandalagið leggur á-
herzlu á að skýr stefna sé mörk-
uð í framleiðslumálum landbúnað-
arins, að stuðningur við nýjar
greinar landbúnaðarframleiðslu
verði aukinn, ián til landbúnaðai;
verði hagstæðari en nú er, unnið
markvisst að því að auka lax- og
silungsveiði og fiskeldi gert að
arðgæfum þætti í búskapnum.
Ullar- og skinnaiðnaður verði
stóraukinn.
Iðnaður
„Iðnaðurinn sé efldur og þess
sérstaklega gætt að hlúa vel að
þeim iðngreinum, sem mesta
þjóðhagslega þýðingu hafa.
Þess skal vel gætt, að tryggja
nauðsynjaiðnaðinum hráefni með
sem lægstum tollum .. .
Þá ber þess vel að gæta, að inn-
anlandsmarkaðinum sé ekki
spillt með óþörfum innflutningi
iðnaðarvara...“
Raforkumál
„Alþýðubandalagið telur að
stefna beri að því, að ríkið eigi og
Seyðisfjörð, þar sem stöðin kúldr-
ast í gamla Wathnes-húsinu, sem
áreiðanlega er algjörlega ófull-
nægjandi til þeirrar starfsemi.
I mörg ár hefur Landssíminn
þótzt ætla að reisa nýtt stöðvar-
hús í Neskaupstað, og yrði þar
aðstaða fyrir vélar sjálfvirkrar
stöðvar. Hafa þeir símamenn ver-
ið að svipast um eftir lóðum, en
það er sama á hvaða stað er
bent, allir eru þeir óhæfir, svo
eftir því að dæma er ekki hægt
að byggja símstöð í Neskaupstað
og má hver trúa því, sem vill.
Það er viljaleysið og annað
ekki, sem veldur því, að ekki er
þegar búið að byggja nýtt stöðv-
arhús í Neskaupstað.
reki öll stærstu raforkuver lands-
ins. Það telur, að sem fyrst eigi
að tengja saman aðalraforku-
kerfin í ölium landshlutum, þann-
ig, að sem stærstur hluti lands-
ins verði á sameiginlegnr orku-
veitusvæði...“
Hér hefur verið birtur ófull-
kominn útdráttur úr hluta stefnu-
yfirlýsingar landsfundar Alþýðu-
bandalagsins og verður ekki hald-
ið lengra áfram að sinni. En í
næsta blaði mun gerð stutt grein
fyrir þeim hluta yfirlýsingarinn-
ar, sem eftir er, en þar er fjallað
um hagsmuna- og mannréttinda-
mál, sjálfstæðis- og utanríkismál.
I lok landsfundarins var kosin
miðstjórn Alþýðubandalagsins
skipuð 72 mönnum víðsvegar að
af landinu og auk þess formanni
og varaformanni. Formaður Al-
þýðubandalagsins var kosinn
Hannibal Valdimarsson og vara-
formaður Lúðvík Jósepsson. Full-
trúar Alþýðubandalagsmanna á
Austurlandi í miðstjórninni eru:
Sigurjón Jónsson, Vopnafirði
Garðar Eymundsson, Seyðisf.
Sigurður Blöndal, Hallormsstað
Helgi Seljan, Reyðarfirði
Benedikts Þorsteinsson, Homaf.
Hjörleifur Guttormsson, Nesk.
Bjarni Þórðarson, Neskaupstað
Stefán Þorleifsson, Neskaupst.
Til vara:
Sveinn Árnason, Egilsstöðum
Guðjón Björnsson, Eskifirði
Guðjón Marteinsson, Neskaupst.
Samtök Alþýðubandalags-
manna hafa allt of lengi verið
laus í reipunum og hefur það
ástand hamlað mjög starfsemi
þeirra.
Nú hefur verið ráðin bót á
þessu. Alþýðubandalagsmenn um
land allt hafa nú loks komið lagi
á skipulagsmál sín og tekið ein-
arða afstöðu til þjóðmálanna.
Stórsókn vinstri miamia er hafin
undir forustu Alþýðubandalags-
ins. Það mun sýna sig við kosn-
ingarnar að vori, að Alþýðubanda-
lagið finnur sterkan- hljómgrunn
með þjóðinni.