Austurland - 10.03.1972, Blaðsíða 4

4
AUSTURLAND
Neskaupstað, 10. marz 1972.
Hvaö er í fréttum?
Frá Eskifirði
Eskifirði, 8. marz — EB.
SjóscSkn og aflabrögð.
Héðan frá Eskifirði er fremur
fátt í fréttum, umfram iþað, isem
telja má til almæltia tíðinda.
Heldur góð atvinna hefur verið
hér, það sem af er árinu, þ. e. a.
s. í þeirri grein atvinnulífsms, sem
hvað mest veltur á, þ. e. a. s. fisk-
vinnslu. Loðnuaflinn sem hingað
hefur borizt í vetur, nemur orðið
um 12.500 lestum, eða 2.500 lest-
um meira en 1971. Þrjú skip héð-
an, Jón Kjartansson, Seley og
Sæberg hafa verið á loðnuveiðum
í vietur. — Sæljón og Víðir Trausti
réru með línu eftir áramót, en
b’áðir bátarnir eru fyrir nokkru
f arnir á vertíð til Vestmannaeyja
enda afli tregur á línuna. Hóim*a-
tindur hefur að isjálfsögðu verið
á togveiðum og íhefur skipið land-
að hér um 430 lestum frá því um
miðjan janúar, er skipið hóf veið-
ar eftir áramótahlé og við'gerðir.
Að minnsta kostí einn loðnu-
Happdrsttislán bol út
Hinn 15. marz hefst sala á
s'kuldabréfum í happdrættisláni
ríkissjóðs vegna mannvinkjagerð-
ar á Skeiðarársandi til að koma á
hringvegi um landið. Að þessu
sinni verða boðnar út 100 milij.
kr. en alls er heimilað að taka j
250 millj. kr. að láni með1 þessum
hætti, en áætlað er, að fram- !
kvæmdir þessar kosti 500 millj. i
kr. — Áæflanir eiu miðaðar við,
að framkvæmdir geti hafist í vor j
cg að ljúlka megi þeim 1974.
Skuldabréfin eru hvert um slg
1CC0 kr. 'og falla í gjalddaga að
10 áium liðnum. Efcki eru greidd-
ir vextir af bréfum, en vinningar
cru dregnir út úr öllum skulda-
bréfum ái'sins. Dregið verður einu
sinni á ári, í fyrsta sinn 15. júní í
vcr. Árieg fjárhæð vinninga er
7% aifl 'heildarfjárhæð bréfanna.
Alls verða vinningar í hverjum
drætti 255, tveir milljón króna
vinnimgar, einn 500 þús. kr. vinn-
ingur, 22 hundrað þús. kr. vinn.
og 230 tíu þús. kr. vinningar.
Við innlaus.n foréfan.na eftir 1G
ár, verða grecddar á þau vísitölu-
bætur í samræmi við þá hækkun,
sem á iánstímanum hefur orðið á
vísitölu framfærslukostnaðar.
Skuldalbréfin og vinningar em
undaniþegin framtalsskyldu og öll
um sköttum.
Sikuldabréfin verða tiil sölu 1
bönkum og sparisjóðum um land
allt.
Upphafsmaður þess, að afla
fjár íil þessara framkvæmda með
sölu happdrættisskuldabréfa, er
Jónas Pétursson, fynver. alþm.
ibáturinn mun senniiiejga fara á
net að loknum loðnuveiðum, og þá
væntanlega landa heima. Að öllu
óbreyttu þarf vart að kvíða þvi
að atvinnuástandið versni, enda
síðustu vikurnar verið skortur á
ver.kafólki til fiskvinnu á stundum
Lítið um að veira hjá iðnaðar-
mönnum.
En þó sæmilega ári hjá verka-
fólki, hefur heldur lítið verið að
gera hjá iðnaðarmönnum (t.d.
smiðum) að því er einn þeirra
sagði mér í dag. Veit ég þó ékki,
hvort hægt er beinlínis að tala
um verkefnaleysi hjá þeim, en oft
hefur eftirspurn verið meiri eftir
vinnu þeirra.
íþróttahúsið í stöðugri notkun.
Félagslíf ihér virðist í hálfgerð-
um dróma. Að vísu héldum við
okkar árlega ,,Þorrablót“ sem að
veinju -var 'hin bezta skemmtun, en
fátt annað frásagnarvert helur
skeð á þessum vetttangi í vetui’.
Þó er rétt að minnast á það hlut-
verk, sem hið nýja íþróttahús er
farið að gegna í lífi allmargra
þorpsbúa, sem þar æfa ýmsar í-
þróttir, svo segja má, að húsið sé
fullnýtt frá morgni til kvölds, með
leiikfimitímum skólanna og íþrótta
æfingum áhugafólks. Mest ber að
sjálfisögðu á yngri aldurshópun-
um í iþróttaæfingum, en þó er einn
og einn, sem kominn er yfir fimmt
ugt finnanlegur innan þessa stóra
hcps (aðalega í badminton).
Mín skoðun er sú, að tilkoma
þessa húss sé ákjósanleg upp-
fylling í lífi margra, sem vilja og
tíma hafa til þess að sprikla þar
nckkurn tíma í viku hverri. Að
auki gefur svo ihúsið möguleika á
íþróttakeppnum af ýmsu tagi, og
hcfum við þegar fengið nokkrar
vel þcgr.ar heimsóknir íþrótta-
flofcka frá nági-annabyggðarlög-
unum, og eigum von á fleiiri. Á-
hugi fóiks virðist líka geysimikill
fyrir því sem fram fer, og hefur
alltaf verið fullt á áhorfendapöll-
um, þegar keppni hefur farið
fram, og er trúlegt að svo verði í
framtíðinni.
Veðráttan.
Tæplega þarf að geta þess, að
veturinn ihefur frarn til þessa ver-
ið sérlega mildur, svo sem víðast
hvar á landinu. Trúlega er það
svo til einsdæmi, að stungnar séu
sniddur og hlaðinn vegarkantur í
febrúar, eins og Sveinbjörn Kjart-
a.nsson gerði hér í vetur á vegum
Es kifj arð arhr epps.
Reykjavíkurklerkar í afleys-
ingar.
Rétt er að nota þet.ta tækifæri
til þess að koma því á framfæri að
enginn sálusoigari virðist fáanleg
ur til þess að setjast að á meðal
vor, því enn er hér prestlaust. Að
vísu er búið að auglýsa brauðið í
annað sinn, en eigi veit ég hvort
nokkur hefur sýnt. áhuga á
„djobbinu". Heyrzt hefur um einn
líklegan, en hvort hann slær til
veit ég ebki. Þrátt fyrir ágæta.
þjónustu hins prýðilega Kolfreyju
staðaúklerks, þá er það nú metn-
aðarmál hverrar sóknar, að hafa
sinn eigin prest, og er ekki að
undra, þó ohkur finnst hart að-
göngu, að presfsbústaðurinn, sem
er eitt stærsta íbúðarlhús þorps-
ins sé að jafnaði mannlaus. E. t.
v. erum við útkjálkabúar svo vel
kristnir, að eigi sé þörf á miklu til
viðbótar, en ætla mætti þá, að
fólkið í fjölbýlinu við Faxaflóa sé
allvel 'heiðið, eða a. m. k. veikt í
trúnni, eftir þeim fjölda presta
að dæma, sem sækir um hvert
brauð í nágrenni Reykjavíkur.
En mér býður nú sarnt í grun,
að kirkjunnar þjónar séu ekki síð-
ur veraldlega þenkjandi menn en
aðrir, og meti lifsþægindi og fjöl-
breytni borgarlífsins, engu síður
en sauðsvartur almúginn, sem
telst söfnuður þeirra. Til að firra
vandræðum ofckar útkjálkamanna
vil ég gera það að tillögu minni,
að þéttbýlisprestar verði stöiku
sinnum sendir í afleysingar úti á
land, því það ihljóta að vera hæg
heimatökin fyrir þá, að leysa
hvern annan af, þar sem þeir eru
í flestum tilfellum tveir um hverja
kirkju.
Eins og sézt vafalaust á fram-
ansögðu, tek ég þetta. ekki til um-
ræðu af persónulegum trúará-
huga, heldur af því að mér finnst
ástæða til þess að vekja athygli
á þeim mismun sem virðist fel-
ast í því að búa á meðal okkar
skrælingjanna austur á hjara
veraldar, og á því að búa við -borg
ar- eða þéttbýlismienningu, ef
dæma má eftir ásókn þeirra sem
sízt, skyldi í að fcomast í borgar-
glauminn. Skiptir þá engu, þó
veglausir og villuráfandi sauðir
séu skildir eftir forsjár og fyrir-
hyggjulausir, á viðsjárverðum
veraldarvegi.
Vistheimili fyrir vangefna verði
í öllum landshlutum
Helgi Seljan mælti í fyrri viku
fyrir þingsályktunartillögu í Sam-
einuðu þingi um vistheimili fyrir
vangefna, er hann flytur ásamt
Karvel Pálmasyni og Vilhjálmi
Hjálmarssyni.
Tillagan er svohljóðandi:
„Alþingi ályktar að skora á rík-
isstjórnina að beita sér fyrir því í
(samráði við Styrktarfélag van-
gefinna, að komið verði upp \ist-
Helgi Seljan, alþingistnaðuir
lieimilum fyrir vangefna í þeim
ilandslilutum, þar sem slík heimili
er u ekki til nú“.
I framsöguræðu sinrii ræddi
Helgi Seljan almennt um málefni
vangefinna og kvað mál þeirra
hafa verið mjög vanrækt allt ,til
síðustu ára. Skilningur á málefn-
inu hefði þó farið sívaxandi og
störf lækna, sálfræðinga og félags
ráðgjafa hefðu auðveldað úrbæt-
ur. Þá hefði almenningsálitið á
vandamálum þessa fólks breytzt
til hins betra og hið opinbera kom-
ið allmyndarlega til liðs við það.
En síðast og eikki sízt ihefði starf-
semi Sí.yrktarféjlags vangefinna
verið dýrmæt og árangursrík.
Helgi ræddi um starfsemi þeirra
fjögurra vistheimila fyrir van-
gefna, sem nú eru til í landinu,
ríkishæ’.ið í Kópavogi og daigheim-
ilin tvö, sem Styrfctaríélagið starf
rækir í Reykjavík. Kvað ihann
st.arfrækslu þessara heimila lofs-
verða, en hinsvegar vekti það at-
hygli, að í tveim landshlutum væri
ekliert slíkt vistheimili til, en það
er á Austurlandi og Vestfjörðum.
Helgi rafcti í ræðu sinni þær for-
sendur, sem vera þyrftu fyrir
hendi, til þess að1 unnt væri að
starfrækja stofnanir af þessu tagi.
Því miður mun ekki skorta vist-
fclk á slík heimili, þar sem talið
er, að efcki færri en 2000 manns á
iandinu öllu þarfnist slíkrar vist-
ar. Hins vegar er það frumskil-
yrði, að við svona stofnanir starfi
fólk, ssm hilotið heöur til þejss
næga kunnáttu, og getur þar orðið
um vandamál að ræða.
Helgi kvað það skoðun flutn-
ingsmanna tillögunnar, að dreifa
beri slíkum stofnunum um landið,
og til þess lægju tvær meginá-
stæður:
1) Að með því væri aðstandend-
Framliald á 2. Síðu.