Ingólfur - 25.09.1944, Blaðsíða 4

4
INGÓLFUR
3. ársíundur norð-
lenzkra presta og
kennara um ís-
lenzkt þjóðlíf og
menningu
var haldinn á Akureyri dag-
ana 10. og 11. þ. m. Fundinn
sátu 14 prestar og 15 kennar-
ar og allmargt gesta, þeirra á
meðal herra biskupinn dr. Sig-
urgeir Sigurðsson og Pétur Sig-
urðsson, erindreki. Snorri Sig-
fússon, skólastjóri, stýrði í'und-
inum. Þessir fluttu erindi: Sr.
Páll Þorleifsson á Skinnastað
um „fjórðungssamband í Norð-
lendingafjóröungi“; sr._ Benja-
mín Kristjánsson um „bömin
og guðsríki“; lierra Friðrik J.
Rafnar, vígslubiskup og Egili
Þorláks8on, kennari, um „bvert
stefnir?“ (í íslenzku þjóðlífi
frá kristnu sjónarmiði). Einn
fremur flutti Pétur Sigurðsson
erindi, þar sem hann vék m. a.
ítrekað að sjónarmiðum þjóð-
veldisstefnunnar. Umræður
vom f jörugar og tók herra bisk-
upinn veigamikinn þátt í þeim.
Svobljóðandi tillaga kom fram
á fundinum: „Fundur presta
og kennara, haldinn á Akureyri
10. og 11. september 1944, teJ-
ur þess brýna ‘þörf, að kallað-
ur sé saman þjóðfundur, til
þess að taka til rækilegrar end-
urskoðunar stjórnskipunarlög
ríkisins og ræða og gera tillög-
ur um ýmis önnur mikilsverð
og aðkallandi vandamál stjóm-
arfarslegs og ntenningarlegs eðt-
is“. Vegna eindreginna tilmæla
eins álirifamanns var tillagan
tekin aftur, en það er víst óhætt
að segja, að meiri hluta fund-
armanna hafi sárleiðst það.
N E I S T A R
FLUGÁISLANDI25ÁRA
Flugvél gamla flugfélagsins.
í þessum mánuði eru 25 ár síðan fyrstu tilraunir
til flugferða voru hafnar hér á landi. — Gamla
flugfélagið var stofnað vorið 1919. — Voru í stjórn
þess Garðar Gíslason (form.), Halldór Jónasson
(ritari), Pétur Halldórsson (gjaldk.), Pétur A.
Ólafsson og Axel Túliníus. — Félagið keypti eina
tveggja manna kennsluflugvél af „Avro“-gerð, með
því að ætlunin var fyrst sú að hefja kennslu í flugi.
En skilyrði reyndust öll erfiðari en ætlað var. Lend-
ingar voru ótryggar fyrir landvélar og allur rekst-
ur flugferða dýrari en svo að unnt væri að láta
hann bera sig, eins og þá liorfði við. — Var því
ekki horfið að því að færa úr kvíar félagsins, en
aðeins haldið uppi skemmtiflugi liér í nágrenninu
haustið 1919 og sumarið 1920. Flugmenn voru fyrst
capt. Cecil Faber úr brezka flugliðinu og síðara
sumarið Kanada-Islendingurinn Frank Frederickson
— Flugvélin var að lokum seld danska flughernum.
INDIGO
„Þér gerðuð mig ekki lirygga. Eg var það fyrir. Það
er ekkert við því að segja. Eg átti mann“, sagði hún
fyrirvaralaust, „en hann rak mig frá sér. Eg var ekki
nógu góð fyrir hann“.
„Jæja!“
„Ég var ekki nógu góð, en barnið mitt var nógu gott.
Það er það, sem að var. Ef til vill kannizt þér við hann.
Hann heitir Sheramy“.
1 maí befti ameríska tíma-
ritsins Reader’s Digest frá í vor,
skýrir maður nokkur frá smá-
atviki, er sýnir háttvísi og
snarræði. Hann var staddur í
matarveizlu og meðal gestanna
voru rómversk-kaþólskur prest-
ur og gyðinga-prestur. Víða í
Ameríku eru borðbænir tíðk-
aðar og svo var með þessu
fólki. Þegar sezt var til borðs,
liafði engin ráðstöfun verið
gerð um það, hver skyldi flytja
borðbænina, en gestirnir drupu
höfði og bjuggust við bæninni.
Andartak „mátti lxeyra flugu
anda“'. Þá hóf kaþólski prest-
urinn upp raust sína og sagði:
„Mig langar til að flytja foma,
hebreska bæn“. Og hann flutti
bæn, sem öllum nema rabbí-
anum var óskiljanleg að orð-
um, en — orðið snart alla
jafnt fyrir því.
★
Nú, þegar orðið re tiltölu-
lega kyrlátt á eynni Guadal-
canal, þar sem Bandaríkja-
menn börðust mest við Japana
í bitteð fyrra, er setuliðið þar
tekið áð leggja stund á íhugun
um ófriðarmarkmiðin. Og liefir
komist m. a. að þeirri niður-
stöðu, að mikilvægt atriði sé
að skvlda Japana til að taka
að sér Guadalcanal eftir stríð-
ið og vera þar.
Tliad gapti af undrun. „Guð almáttugur! Eigið þér
við Sheramy, sem býr á SiIverwood-ekrunni?“
Hún kinkaði kolli.
„Þvílíkt, þvílíkt!“ sagði Tliad.
Hann gat auðsjáanlega ekkert annað sagt í bili. Seinna
sagði hann: „Hugsa sér, frú Dolores, þetta er svívirði-
Iegt“. Ilann liristi höfuðið.
Allt í einu var hún farin að segja honum allt af létta.
Hún sagði rétt frá öllu og létti stórum við að tala lirein-
skilnislega um sjálfa sig. Smám saman varð henni Ijóst,
hvílík þraut það hafði værið að berast á sveipvindum
hugarburðar — að gæta þess, að það, sem liún segði
í hvert sinn, væri í samræmi við það, sem hún áður liefði
sagt. Tliad sat hljóður. Stöku sinnum strauk hann yfir
hönd hennar.
„Þetta er sagan“, sagði Dolores að lokum. „Eg stal
peningum úr skrifborði og ég stal nokkrum silfurmun-
um, sem ég taldi mig geta selt. Ég veit ekki, livers vegna
ég gerði það. Ég var víst ekki með öllum mjalla í nótt“.
Þögn. „Mér fipnst öll skilyrði liafa verið fyrir hendi
til þess, að þér væruð ekki með öllum mjalla, góða“,
sagði Thad hægt.
„Hvað á ég nú að gera?“ épurði hún liann.
„Það veit ég sannarlega ekki“. Hann hristi höfuðið.
Dolores neri saman höndunum. Það var orðið áliðið.
Loftið var þrungið reyk og svælu. Tveir menn voru
komnir í áflog í hinum enda salsins, og hróp og háreysti
kvað við.
„Þér ættuð að komast héðan“, sagði Tliad.
„Já, það er víst bezt“. Hún stóð upp og kveikti á einu
kerti, sem var í flösku á borðinu.
Hann stóð einnig á fætur. „Jæja, ég þarf að fara að
liypja mig. Mig langaði ekki til að lenda í áflogum og
láta brjóta á mér liauskúpuna“.
„Ég hef leigt herbergi í bakhliðinni. Það er kytra,
en ég get læst liurðinni“.
Tliad hugsaði sig um. „Væri yður á móti skapi, að
ég kæmi hingað á morgun til að vita, hvernig yður líður?“
„Mér myndi þykja vænt um það“. Þau voru komin
út á ganginn. „Hvar búið þér?“
Hann hló. „O, mikil ósköp, ég bý eiginlega hvergi,
sem stendur sef ég við skipalægin. Þar get ég fundið
skjól fyrir rigningunni“.
Dolores stanzaði við dyrnar á herberginu, þreifaði í
barm sér eftir lyklinum. Ilún leit framan í liann.
„Hvort ég trúi á guð. Já, það geri ég. Hvers vegna
spyrjið þér að því?“
Hún dró djúpt andann. „Ef þér viljið sverja við lieihagl
guðs nafn, að þér snertið mig ekki, þá getið þér sofið
hérna í nótt“. Hún opnaði dyrnar. „Það er hræðileg
kytra, en það er þó skjól. Þér verðið fárveikir af að sofa
úti í þessu hræðilega ofviðri“.
Tliad ■ stöðvaði liana um leið og hún opnaði dyrnar.
„Frú Dolores, ég skal ekki snerta yður. Ég sver það og
stend við það, en þér liafið ekki leyfi til að trúa mér,
því að þér þekkið mig eiginlega ekki neitt“.
Dolores leit í augu lians. „Ég hætti á það. Eg hef svo
mikla þörf fyrir að vera einu sinni með heiðvirðri mann-
eskju. Komið þér nú“.
Hún fór inn. Þegar hann kom á eftir lá hún á hnjám
á gólfinu og lét leka af kertinu til að festa það niður.
„Notið þér ekki ábreiðuna og koddann?“ spurði Tliad
Upjohn.
„Nei“, sagði liún án þess að líta upp. „Það er svo
óhreint“.
„Ég hef sofið á því, sein verra er. Þér skuluð lol'a
mér að festa kertið, annars kveikið þér í húsinu“.
Hún fékk lionum kertið. Þegar hann hafði fest það,
rétti hún honurn lykilinn. „Viljið þér ná í vatn í fötu
fyrir mig, svo að ég geti þvegið mér snemma í fyrra-
málið?“ spurði hún vandræðalega.
„Já, með ánægju, fi'ú Dolores“. Hann tók við lykl-
inum og fór.
Dolores fór að hátta. Hún var í efa, hvort hún ætti að
fara úr fötunum, en hún var búin að vera í þeim svo
lengi, að henni fannst þau loða við sig. Hún tók nátt-
............
BÓKAVERZLUN
SNÆBJARNAR JÓNSSONAR
(THE ENGLISH BOOKSHOP)
var fyrsta bókaverzlunin, sem flutti enskar bækur til
íslands í stórum stíl. Hún hefur nú í seytján ár verið
fremst í þeirri grein og hefur enn sem fyrr það mark-
mið, að styðja að menningu þjóðarinnar. Af amerískum
bókum liefur hún nú oftast allmikið úrval, en þó venju-
lega méira úrval bóka útgefinna á Englandi — þrátt
fyrir þann skort á bókum, sem nú er þar í iandi. Upp-
talningu er vitaskuld engin leið að koma við, en geta
má þess, að nálega ávallt eru til liinar frægu Oxford-
orðabækur: SFIORTER, CONCISE, POCKET og
LITTLE OXFORD DICTIONARIES. Sömuleiðis grísk-
ar, latneskar, franskar, ítalskar, spánskar og rússneskar
orðabækur. Saga fyrri heimsstyrjaldarinnar, eftir Crut-
well, og ýmsar sögur liinnar síðari, en af þeim er THE
WAR, eftir próf. Edgar Mclnnis, líklega sú bezta, og
þó ódýrust þeirra allra. Af henni eru komin þrjú bindi.
Franskar bækur frá Tliomas Nelson & Sons Ltd. eru
venjulega til í sæmilegu úrvali. Einnig mörg ensk blöö,
t. d. hin fremstu myndablöð Englendinga og stórblöðin
THE TIMES (dag-útgáfa og viku-útgáfa) og DAILY
TELEGRAPH, auk þess sem ensk blöð og tímarit eru út-
veguð áskrifendum, að svo miklu leyti sem þau eru
fáanleg.
uiiiiiii^iiiiiiiiiiiiwiiiiiiiiiiiiwiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiinaiiiiiiiiiiiiigit
I