Eining - 01.03.1944, Qupperneq 5

E I N I N G
5
= Ég' fyrirverð mig ekki fyrir fagnaðarerindið, því að það er kraftur
= Guðs til hjálpræðis, hverjum þeim, er trúir.........
En reiði Guðs opinberast af himni yfir sérhverjum óguðleika og
E rangsleitni þeirra manna, er drepa niður sannleikanum með rangsleitni;
= með því að það, sem vitað verður um Guð, er augljóst á meðal þeirra,
= því að Guð hefur birt þeim það. Því að hið ósýnilega eðli hans, bæði hans
E eilífi kraftur og guðdómleiki, er sýnilegt frá sköpun heimsins, með því að
E það verður skilið af verkunum. Mennirnir eru því án afsökunar, þar sem(
= þeir hafa ekki, þótt þeir þekktu Guð, vegsamað hann eins og Guð, nó
= þakkað honum, heldur gerzt hégómlegir í hugsunum sínum og hið
E skynlausa hjarta þeirra hjúpast myrkri. Þeir kváðust vera vitrir, en,
E urðu heimskingjar og breyttu vegsemd hins ódauðlega Guðs í mynd,
= sem líktist dauðlégum manni, fuglum, ferfætlingum og skriðkvikindum.
Þess vegna hefur Guð ofurselt þá fýsnum hjartna þeirra til saur-
E lifnaðar, til þess að þeir sín á milli smánuðu líkama sína. Þeir hafa um-
| hverft sannleika Guðs í lygi, og göfgað og dýrkað skepnuna í stað skap-
= arans, hans sem er blessaður að eilífu.........
Og eins og þeir hirtu ekki um að varðveita þekkinguna á Guði, of-
1 urseldi Guð þá ósæmilegu hugarfari, svo að þeir gerðu það, sem ekki er
= tilhlýðilegt, fylltir alls konar rangsleitni, vonzku, ágirnd, illsku, fullir
| öfundar, manndrápa, deilu, sviksemi, illmennsku, rógberar, bakmálugir,
| guðshatarar, smánarar, hrokafullir, gortarar, hrekkvísir, foreldrum
= óhlýðnir, óskynsamir, óáreiðanlegir, kærleikslausir, miskunnarlausir, —
I menn, sem þekkja Guðs réttlætisdóm, að þeir, er slíkt fremja, eru dauða-
E sekir, þeir gera þetta engu að síður og meira að segja láta þeim vel-
E þóknun sína í té, er það gera.........
= Þrenging og angist kemur yfir sérhverja mannsál, er illt fremur. —
E Rómverjabréfið 1, 16—32.
| Talið því og breytið eins og þeir, er dæmast eiga eftir lögmáli frels-
i isins. Því að dómurinn verður miskunnarlaus þeim, sem ekki auðsýndi
| miskunn; miskunnsemin gengur sigrihrósandi að dómi — Jakobs bréf,
| II. 12, 13.
I
og þeim boðið áfengi. Seinast var einn
þeirra kallaður afsíðis og eiginlega
skammaður fyrir ókurteisi, að vilja ekki
,,vera með“. Þessir ungu menn settust
svo að borði til þess að fá sér kaffi, en
þjónnin kom að vörmu spori, dró
áfengisseðilinn upp úr vasa sínum og
rétti þeim, án þess að spyrja nokkurs.
Honum þótti víst lítið til koma, er þeir
báðu aðeins um kaffi.
Sögur ganga um bæinn um virðu-
lega embættismenn, er sitji flötum
beinum, út úr fullir á gólfum veizlu-
salanna, og frúr þeirra sömuleiðis, em-
bættismannafrúr ,,deyja“ á fjölmenn-
um samkomum fyrir allra manna aug-
um og blunda vært, þótt villimanna-
bumbur séu þeyttar við eyru þeirra.
Ungir menn heimsækja kunningja
sinn, veita honum áfengi og drekka
sjálfir, rupla svo frá þessum kunningja
sínum, stela bifreið hans, aka henni á
aðra bifreið, stórskemma og brjóta bif-
reiðina, sem þeir eru í og slasa sig
sjálfa, svo að líf sumra þeirra hangir
á þræði. Ungur maður rekur rýting í
drykkjufélaga sinn og særir hann til
muna. Og þannig mætti lengi telja.
Hvar eru mennirnir, sem stöðugt segja,
að mönnum skuli kennt að fara með
áfengi? Því kenna þeir þeim ekki list-
ina? Fæstir munu þó vilja mæla ósóm-
anum bót.
Miðvikud. 5. ágúst 1936 skýrði
Morgunblaðið frá verzlunarmannasam-
komu á Þingvöllum og bætir svo við
þessu:
,,Eftir því, sem blaðinu er kunnugt,
er ekki öll sagan sögð.... þessa daga,
sem mannfjöldinn var á Þingvöllum í
tilefni af hátíð þessari, var þar svo mik-
ið slark, fyllirí og ósiðsemi alls konar,
að mörgum, er þangað komu, blöskr-
aði og er það fullkomið íhugunarefni. .
Þeir, sem þarna komu, veittu því alveg
sérstaka athygli, hve tiltölulega margt
fólk var undir áhrifum víns.
Er drykkjuskapur ungra manna og
Jafnvel kvenna vaxandi? spyrja menn.
Og hvernig verður rönd við reist? Marg-
^ álitu, að ásælni í vín örvaðist við,
er löggjöfin gerði allt slíkt að „for-
boðnum ávexti“. En það er engu lík-
ara, en á núverandi gelgjuskeiði þjóðar
Vorrar þurfi meiri íhlutun um fram-
ferði manna, en þeir frjálslyndari hafa
búizt við og vonað“. (Leturbr. mín.
P. S.)
Þessi játning Morgunblaðsins er
harla merkileg, ekki aðeins um vaxar.di
drykkjuskap og óreglu, heldur þetta:
að „meiri íhlutun“ um þessi mál og
hamferði manna, muni þurfa til frá
hálfu valdhafanna, en hinir „frjáls-
lyndari hafi búizt við og vonað“.
Þessi játning Morgunblaðsins kom
fram nokkrum árum eftir afnám bann-
lagaslitranna. Þetta höfum við bind-
indismenn alltaf vitað, að „meiri íhlut-
un“ þarf til, en hinir frjálslyndari í
áfengismálunum hafa ráðgert.
„Hvernig verður rönd við reist?“
spurði Morgunblaðið árið 1936. Síð-
an hefur stórum versnað, og lengi get-
ur vont versnað. Hér dugar ekki að
standa undrandi og spyrjandi: Hvern-
ig verður rönd við reist? Hér er um
þjóðarböl að ræða, sem heimtar bjarg-
ráð. Hér er um menningarsmán að
ræða, sem kemur illa upp um vesal-
dóm einstakra manna og heilla þjóða.
Vesælu, blindu mananna börn.
Þung eru álög ykkar. Þið eruð í trölla-
höndum. Hve mikið blóð þarf enn að
renna til þess að þvo stærstu smánar-
blettina af menningu þjóðanna? Þarf
ennþá margar heimstyrjaldir til þess
að kæfa í blóði þjóðanna þá meinvætti
— ágirndina, sem leggur allt mann-
kyn í ill álög?
Matur, heilsa,
hamingja
Maturinn ræður mestu um heilsufar
manna, en heilsufarið um hamingjuna.
Heilbrigður er sá maður einn, sem,
rís árla dags fullur af starfslöngun og
hlakkar til að ganga að verki.
Borðið holla og góða fæðu.
Notið sem allra minnst af sætindum.
Ekkert krydd.
Borðið óskemmdar korntegundir,
skynsamlega matreiddar, góð rúg- eða
heilhveitibrauð, mjólk, grænmeti ogi
garðamat, eitthvað af honum hráum
Forðist eiturnautnirnar og minnkið
kaffi- og tedryfekju, eða hættið henni
alveg. Ekkert er eins skemmtilegt og
gott heilsufar, sem gerir jafnvel öldr-
uðum manni eðlilegt að leika við hvern
sinn fingur.
-iiiiiiiiMiiiMiiiiiiiiiiiiiiiMMiiiiiiMiiiiMiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiimiimiiimimiMiiiiiiiiiiiiMiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiii