Eining - 01.03.1944, Síða 7

K 1 N I N 6
7
Nýjasti skólinn
Vaninn er versti harðstjórinn. Vaninn gerir menn að þrælum. Vaninn,
gerir menn vélræna og vaninn gerir menn að hugsunarlausum mönnum.
I hverjum sólarhring eru 24 klukkustundir. Ein klukkustund af 24
aðeins til að hugsa — hugsa og vera hljóður, getur verið góður bú-
hnykkur. Sú eina klukkustund getur komið að meira gagni en allar hin-
ar 23. Við eigum ekki að tala, trúa og hafast að aðeins samkvæmt vana,
heldur samkvæmt því, sem hugsandi maður veit að muni vera sannast,
réttast og bezt. Þetta léttir vinnu manna ótrúlega mikið og varpar
alltaf nýjum frægðarljóma á lífið, því að hugsandi maður er alltaf að
uppgötva eitthvað nýtt og alltaf að vinna nýj a sigra.
Störf húsmæðra eru oftast umfangsmikil og erfið. Verst er þó, að
oftast eru þau gerð óþarflega erfið. Til dæmis þarf ekki að svæfa barnið.
Það getur sofnað sjálft. Það á að sofna sjálft og mun sofna sjálft, ef það
hefur ekki verið vanið á óvana. En hinn góði vaninn verður að byrja
miklu fyrr en flestar mæður gera sér ljóst. Barnið þarf að venja straxi
frá fyrstu byrjun, allt frá fæðingunni.
Börn fæðast ekki óþæg, en þau eru oftast gerð óþæg.
Fullvita fólk á að stjórna óvitanum, en óvitinn ekki fullvita mönnum
Ekkert sakar, þótt ungbarn skæli dálítið, meðan verið er að venja
það á að sofna. En auðvitað er gert ráð fyrir að bamið sé heilbrigt.
Óviðkunnanlegra er að sjá menn ganga aftur á bak, en áfram.
Eins er það leiðinlegra í daglegu tali að segja setningarnar aftur á bak'
— segja þær öfugar. Til dæmis er alvanalegt að heyra menn tala á
þessa leið:
„Honum fórst allt vel. Alveg sama, hvað hann byrjaði á. Hann er
snillingur. Alveg sama, hvað hann leggur hönd á“.
Skemmtilegra er að snúa þessu við og segja: Alveg sama á hverju
hann byrjaði, á hvað hann leggur hönd.
Mikill fjöldi setninga fæðist í daglegu tali öfugt. Mest er það hugs-
unarleysi að kenna. Flaustur, hugsunarleysi og axarsköft fara saman.
Frá Patreksfirði
Ritstjóri Einingar fór fyrir nokkru
til Vestfjarða. Var þá unglingastúkan
á Patreksfirði vakin til starfa á ný.
Gæzlumaður hennar er nú ungfrú Guð-
rún Hermannsdóttir, kennslukona. —
Einnig lofaði Gunnlaugur Sveinsson,
kennari, að leggja stúkunni lið og er
henni því vonandi vel borgið í höndum
þessara tveggja kennara og þeirra á-
gætu ungmenna á Patreksfirði, sem
stöðugt hafa haldið tryggð við stúk-
una, þótt oft hafi skort forustu.
Það var ánægjulegt að' leggja hönd
að þessu verki og sjá unglingahópinn,
sem mætti stundvíslega — eitthvað
um 100 unglingar og böm, og margt
af því ungt fólk á bezta skeiði. Vegna
húsrúms voru börn ekki tekin í stúk-
una að þessu sinni yngri en 10 ára.
Þarf því bráðlega að skipta stúkunni
í tvær deildir, yngri og eldri, eða undir-
stúku og barnastúku.
Guðmundur Sveinsson, gæzlumaður
barnastúkunnar á Sveinseyri, Tálkna-
firði, tryggur og ágætur félagi Regl-
unnar, hjálpaði til við endurvakningu
stúkunnar. — Hinir ungu fundarmenn
voru prúðir og ágætir tilheyrendur.
Bustarfell
í októberblaði Einingar 1943 vai’
birt mynd af bænum Bustarfelli í
Vopnafirði. Sagt var einnig frá því, að
ríkið hefði keypt bæinn til varðveizlu
og þess einnig getið um leið, að þar
hefðu nánustu ættingjar búið lið fram
af lið síðast liðin 300 ár. Nú hefur
bóndinn á Bustarfelli, Metúsalem Metú-
salemsson, skrifað blaðinu ofurlitla
leiðréttingu á þessu. Hér er ekki um
300 ár að ræða, heldur 412 ár.
„En jörðin hefur ekki gengið að erfð-
um í beinan karllegg“, segir Metúsal-
em, „heldur á víxl í karllegg og kven-
legg. Bustarfellsætt er talin frá Árna
Brandssyni, prests á Hofi í Vopnafirði
og seinna príors á Skriðuklaustri, Rafns
sonar, Brandssonar lögmanns hins
eldra og konu hans Úlfheiðar Þorsteins-
dóttur, sýslumanns í Hafrafellstungu,
Finnbogasonar lögmanns í Ási, Jóns-
sonar.
Þau Árni og Úlfheiður keyptu Bust-
arfell árið 1532 og fluttu þá hingað.
Síðan hefur sama ættin búið hér fram
á þennan dag“.
Blaðið þakkar þessa leiðréttingu,
því að alltaf er skemmtilegast að hafa
það, sem réttast er.
Nytsamleg bók
Matur og megin, bók náttúrulækn-
ingafélagsins, er einhver þarfasta og
bezta bókin, sem þið getið lesið. Lesið
hana, það borgar sig. Ef þið getið ekki
fengið hana keypta, þá fáið hana lán-
aða til þess að lesa hana — Ritstjóra
blaðsins er sönn ánægja að mæla með
þessari bók.
Hagur blaðsins
Kaupendum Einingar fjölgar nú óð-
um. Nýlega hafa blaðinu borizt nafna-
listar fastra kaupenda, milli 30—40 úr
einum stað, 40—50 úr öðrum, 16 úr
þriðja staðnum, um 30 úr hinum
fjórða, og fyrir nokkru fékk ungur
reglubróðir hér í Reykjavík, Gunnar
Júlíusson, ritstjóranum lista með 28
nöfnum nýrra kaupenda. Blaðið á nú
orðið góða og örugga útsölumenn viðs-
vegar um land, sem yfirleitt standa vel
í skilum við blaðið. Þá berast því oft
mjög hlýjar kveðjur frá kaupendum
þess. Einn ágætur skólastjóri á Vest-
urlandi sendi því nýlega 300 króna
gjöf. Annar skólastjóri sendi því í
fyrra 100 kr. Nafnanna læt ég ekki
getið, vegna þess, að ég hef ekki enn
leyfi til þess, en ritstjórn blaðsins
þakkar af heilum huga þessa rausn og
óverðskulduðu vináttu.
Sæla og kvöl
Dalurinn er jafn djúpur og fjallið er
hátt. Hæfileikinn til að þjást samsvar-
ar hæfileikanum til þess að njóta. Sá
getur notið fullkomnastrar sælu, er
þekkir hina sárustu kvöl P.
'fílóð, tar og dfetigi
Ríkisstjómir landanna kvarta undan
sprengjuárásum og manndrápum óvina-
þjóðanna. En hve marga drepur áfeng-
isverzlun þeirra, og hve miklum slys-
um og ófarnaði veldur hún?
Bandaríkin verja nú 4.700.000.000
dollurum — fjórum billjónum og sjö
hundruð milljónum — árlega til áfeng-
iskaupa. Það er tvöföld sú upphæð, er
þeir verja til menntamála. Englending-
ar fara með um fjögur hundruð og
fimmtíu milljónir sterlingspunda á ári
fyrir áfengi, og við Islendingar keypt-
um síðastliðið ár fyrir tuttugu og tvær
milljónir króna.
Auglýsing
Ef einhverjir kaupendur Ein-
ingar, sem ekki ætla sér að
halda blaðinu saman, kynnu
að eiga fyrstu þrjú tölublöðin
óskemmd, þá vill ritstjóm
blaðsins gjaman kaupa nokk-
ur eintök af þessum blöðum.
Eftirspum er töluverð.