Íþróttablaðið - 01.06.1925, Blaðsíða 7

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ 47
Undir stjórn Tuliniusar hefur í. S. í. vaxið og
dafnað; það var stofnað af nokkrum félögum í
Reykjavík, en nú eru sambandsfélögin orðin um 120.
Hér verður starfsemi Tuliniusar í þarfir í. S. I.
ekki rakin nánar. En þá er þess að geta, að hann
tók við forystu Væringja, skátasveitar K. F. U. M.>
sem var nýstofnuð, er hann fluttist til Reykjavíkur.
Æfði hann sjálfur flokkinn í mörg ár og kendi
öllum þeim, sem nú eru þar sveitar- og flokks-
foringjar. í vetur var stofnað Bandalag Skáta, og
er Tulinius yfirforingi þess. Var hann þá sæmdur
mesta heiðursmerki skáta, silfurúlfinum.
Tulinius er mikill vexti, hár og þrekinn, manna
fríðastur og bezt á sig kominn og þó nokkuð feit-
laginn á síðari árum. Var hann támjúkur og lið-
ugur á unga aldri og rammur að afli. Kvæntur er
hann Guðrúnu, dóttur Hallgríms heitins biskups.
Hann hefur hlotið ýms virðingarmerki, riddarakross
dannebrogsorðunnar og fálkaorðunnar, svo sem
margir mætismenn aðrir. En eitt á hann heið-
ursmerki, sem ekki mun vera í margra höndum
hér á landi, en mörgum þykir mest til koma allra
heiðursmerkja. Það er »RedningsmedaiIlen« (Meda-
illen for druknedes Redning), sem þeim einum
hlotnast, er bjarga mönnum frá druknun og leggja
sig við það í augljósan lífsháska. Sæmdi konungur
hann því heiðursmerki, fyrir það er hann bjargaði
lífi þriggja manna austur í Hornafirði árið 1904.
Sólskinsböð.
Island er að vissu leyti betra sólskinsland en
ýms lönd sunnar á hnettinum. Loftslag er hjer kalt
og þykir mörgum það aðalgaliinn á landi voru. En
»fátt er svo með öllu ilt, að ekki fylgi nokkuð
gott«. Vegna kuldans er minni uppgufun vatns
heldur en þar sem loftslag er heitt. Lítið mistur
og móða í loftinu; tært loft gerir íslenzkt sólskin
glatt og kraftmikið. Náttúran hefir viljað sýna okk-
ur sanngirni; hitinn er að vísu skamtaður úr hnefa,
en í þess stað veitt glatt sólskin. I heitum löndum,
t. d. Egyptalandi, er ætíð mistur í lofti og sólskinið
því í daufara lagi. í Mið-Evrópu leita menn upp
á háfjöll eftir kraftmikilli sól. Hér á landi er þess
ekki þörf.
Gamalt þýzkt máltæki er á þá leið, að ekki þurfi
á lyfsala né lækni að halda þar sem sólin komist
að. Hollusta sólskinsins hefir verið kunn, en gefinn
meiri gaumur á síðari árum, bæði hjer og erlendis.
Sólskin er nú notað allmikið til lækninga, einkan-
lega við berklaveiki, en ætti líka að notast eftir
föngum af heilbrigðu fólki. Mikilsverðara er að
koma í veg fyrir sjúkdóma en lækna þá. Sólskins-
böð bæta blóðleysi, auka matarlyst, gera menn ó-
kvefsæla, stæla hörundið og gera menn tápmikla
og bjarta í skapi. Sagt er að ekki séu aðrir sjúkl-
ingar glaðlyndari en þeir, sem iðka sólskinsböð. —
Frægasti sólskinslæknir nútímans, Dr. Rollier í
Sviss, segir til dæmis um, hversu húðin herðist, að
eitt sinn er hlaupabóla barst á spítalann, tóku engir
veikina, sem orðnir voru vel sólbrendir, nema einn
sjúklingur; hann fjekk bólur á útlim sem lagður
var í gipsumbúðir og hafði sólin auðvitað ekki
komist þar að. Oft má sjá þess skýran vott hve
holl áhrif sólskinið hefir á berklaveikt fólk. Algeng
er hér á landi eitlabólga utan á hálsinum og stafar
hún oftast af berklaveiki. Líklegt er að þetta or-
sakist að nokkru leyfi af tannskemdum, sem lítið
er gert til að lækna, ýmist af efnaleysi, hirðuleysi
eða skilningsleysi. En það má heita segin saga, að
flestum kirtlaveikum sjúklingum líður með bezta
móti eftir sumarið, en versnar eftir skammdegið.
Sólskin er því miður stopult á Islandi; má heita
að stundum komi jafnvel fyrir sólarlaus sumur í
heilum landsfjórðung. Á Suðurlandi er oft mest um
sólskin í marz og apríl.
Sólskinsböð má taka hér á Iandi frá marzbyrjun
og til hausts. Bezt er auðvitað að vera undir beru
lofti, því að glerið dregur úr krafti sólarljóssins, ef
sólböðin eru tekin í húsum inni, gegnum glugga.
Þó geta slík sólböð komið að góðu liði og gert
menn vel sólbrenda. Á útmánuðum er auðvitað ekki
unt að sóla sig nema inni, og stundum líka á
sumrin, ef kalt er.
Sólskinsböð inni: Fara úr öllum fötum, liggja á
legubekk eða á gólfinu með brekán eða madressu
undir sjer; ekki liggja á sæng sem líkaminn sekkur
ofan í. Ef menn kjósa heldur, má sitja í sólinni.
Bezt er að gluggar séu opnir og sólin skíni á
kroppinn, án þess að rúðuglerið sé á milli.
Sólskinsböð úti: Þar er galdurinn að velja gott
skjól fyrir vindi. Það má takast undir húsvegg,