Eining - 01.08.1965, Side 11

E I N I N G
11
BLIK Arsrit
Vestmannaeyja
■ EÐ vorfuglinum sl. vor kom Blik
fljúgandi til okkar, ekki þó frá
fjarlægum löndum, aðeins frá
Vestmannaeyjum. Þetta er 25. árgang-
urinn, mikil bók, á fjórða hundrað blað-
síður, skreytt miklum fjölda mynda,
sem einnig fylgir mikill fróðleikur, lang-
ir nafnalistar og skýringar. Til dæmis
er þar mynd af Vestmannaeyjabyggð
fyrir 50 árum og þar tölusett og nafn-
greind 50 hús og sérstakir staðir. Allt
er ritið fróðlegt mjög og fjölþætt. —
Helztu greinarnar eru: Séra Jón Þor-
steinsson. Leiklistarsaga Vestmanna-
eyja, 2. kafli. Saga barnafræðslunnar í
Vestmannaeyjum. Lýðháskólinn í Voss
í Noregi 70 ára. Svo eru margar minni
greinar um menn og ýms málefni, fróð-
legar og læsilegar, gamanmál er einnig
í ritinu. Þar er alltaf þáttur Spaugs og
spés og fleira þessháttar.
Af öllu lesmálinu tók hug ritstjóra
Einingar mest ritgerðin um lýðháskóla,
eftir Þorstein Þ. Víglundsson, útgef-
anda Bliks. Eining hefur mikinn hug á
þessari grein, en að þessu sinni ætlar
hún þó ekki að hnupla nema aðeins
byrjuninni. Hún er á þessa leið:
„Eftir að Þjóðverjar höfðu valdið
dönsku þjóðinni dýpri sárum í ófriðn-
um 1864 en henni fannst fyrst í stað að
hún gæti afborið, skapaðist með henni
skólahugsjón, sem varð að veruleika.
Skólahugsjón þessi voru lýðháskólarnir
dönsku, sem frægir eru um alla jörð
sökum þeirra afreka í uppeldis- og
menningarmálum, sem sagan og reynsl-
an hafa sannað sl. öld. Faðir lýðháskól-
anna dönsku var séra Nicolai F. Severin
Grundtvig, sálmaskáld og andlegur vík-
ingur. Hann skildi það, að andleg eigin
verðmæti dönsku þjóðarinnar yrði að
rækta í þjóðarsálinni sjálfri til þess að
efla með henni siðferðilegan styrk og
valda þar vexti andlegs þroska. Hið eld-
gamla norræna lífstré stóð enn fagur-
grænt. Allt uppeldi þjóðarinnar skyldi
gerast á þjóðlegum grundvelli. Tjáning
þjóðsögunnar og þó sérstaklega per-
sónusögunnar skyldi sem mest fram
fara með hinu lifandi orði, og persónu-
leiki fyrirlesarans (kennarans) orka á
sálarlíf nemandans. Skólastarfið skyldi
slungið þrem meginþáttum til uppeldis-
áhrifa. Það skyldi vera gagnsýrt kristn-
um anda, norrænum anda og þjóðlegum
anda. Þannig skyldu þessir nýju skólar
efla með dönsku þjóðinni siðferðisstyrk
Hannes Johsson stundaði bjargveiðar hér í áttliögum sínum í mörg sumur
á yngri árum. Hér sést hann með tveim vinum sínum.
Stakkagerði Gísla gullsmiðs Lárussonar. Fólk við lieyskap. — Frá vinstri:
Guðbjörg, kona Þorkels heitins í Sandprýði; Theodóra Gísladóttir, elzta
barn Stakkagerðishjónanna; Jóhanna Árnadóttir, kona Gísla; Ágústa
Lárusdóttir, systir Ólafs lieitins liéraðslæknis.
Skólastjóri og kennarar lýðháskólans í Voss 1951—1952. — Frá vinstri:
Oystein Eskeland, skólastjóri, Martin Mölster, frk. Vettvik, Hirth, smíða-
kennari, og Ingjald Bolstad, núverandi skólastjóri.
íslendingar við nám í lýðháskólanum í Voss 1922—1923. — Frá vinstri:
Sigurður Jónasson, pípulagningameistari í Reykjavík, Þ.Þ.V., Haraldur
heit. Leósson, kennari á ísafirði, og Guðjón Sigurðsson, garðyrkjubóndi
í Gufudal í Hveragerði.