Jafnaðarmaðurinn - 23.06.1934, Síða 1

Jafnaðarmaðurinn
10. tölublaö. 23. júní 1934. 9. árgangur
Dómsorð alþýðu.
Á morgun er Jónsmessuhátíö. Þá
fellur dómur kjósenda um stefnur
og flokka, mál og málaflutning.
Atkvæðisrétturinn, réttur til þess
meö atkvæöi sínu aö ráða um það,
hver lög gilda eiga í landinu og
hverjir að sjá um framkvæmd þeirra,
er einn dýrmætasti réttur alþýöunn-
ar. —
Alstaöar hefir henni reynst at-
kvæöisrétturinn torfenginn, sumstað-
ar hefir hún orðiö að kaupa hann
dýru verði.
Því meira ríöur á aö neyta hans,
og neyta hans réttilega, þ. á þann
hátt, sem alþýöunni sjálfri og þar
meö þjóðarheildinni er fyrir bestu.
Og fyrst og fremst ríður á aö
nota atkvæöisréttinn þannig, aö
kveðnar séu niður straj; í fæðingu
þær stefnur og þeir flokkar, sem
hafa þaö aö markmiöi, aö svifta
alþýöuna þessum dýrmæta og dýr-
keypta rétti.
Gildir þaö jafnt um þá flokka,
sem opinberlega berjast fyrir ein-
ræði, og hina, sem í leynd vinna að
vaxti og viögangi einræöis og of-
beldis í stjórnmálum.
Einræðisskraf hinna yfirlýstu naz-
ista er ekki hættulegt. Aðalhættan
í þessu efni eru þær einræöis- og
ofbeldisskoöanir, sem verða æ meir
og meir áberandi innan hins svo-
nefnda Sjálfstæðisflokks.
Lof íhaldsblaðanna um ógnarstjórn
Hitlers, hina styrku hönd í Þýska-
landi, manndráp og stjórnlagabrot
Dolfuss í Austurríki og harðstjórn
Mussolini í ftalíu. — Alt er þetta
greinilegt tímanna tákn.
Þegar svo þar viö bætist, kröfur
sömu blaða um, aö verklýðsfélögin
séu uppleyst með lögum og stjórn-
endur þeirra settir í fangelsi, blöð
andstæöinga bönnuð og bækur,
tímarit, skólar, kvikmyndasýningar
og önnur fræöslu-, frétta- og skemtí-
starfsemi því aðeins leyfö, að þar
séu fluttar „hollar" kenningar að
dómi íhaldsins, þá er síst ofmælt,
að einræöisskörin sé farin aö fær-
ast upp í Sjálfstæðisbekkinn.
Frambjóðendurnir.
Hér í Seyðisfjaröarkaupstað eru
3 frambjóðendur, frá Alþýðuflokkn-
um, Sjálfstæöisflokknum og Komm-
únistaflokknum. Um þessa fram-
bjóðendur mætti margt segja, og
veröur lítillega vikið að þeim hár.
Frambjóðandi Alþýðuflokksins er
hér vel kunnur sem einn af aöal
forvígismönnum Alþýðuflokksins hér
á landi. Og einn af þeim, sem allra
drengilegast hefur barist fyrir bætt-
um kjörum alþýðunnar, þótt oft
Á að fela flokki, sem boðar slík-
ar kenningar, stjórn landsins?
Flokki, sem jafnan hefir barist
gegn öllum hagsbótamálum alþýð-
unnar, gegn togaravökulögunum,
slysatryggingunni, verkamannabú-
stööunum, sjómannalögunum, al-
þýðutryggingum, atvinnubótum og
atvinnuleysisskráningu.
Flokki, sem í skattamálum hefir
þá stefnu eina, að hlífa hátekju og
eignamönnunum við réttmætum
sköttum, en hrúga tolli á tolla of-
an á nauösynjar almennings.
Flokki, sem vill svifta ríkíssjóð
um 570 þúsund króna tekjum af
Tóbakseinkasölunni á ári hverju, til
þess að gæðingar flokksins geti hirt
þessa fúlgu.
Flokki, sem lætur tvö af varö-
skipum ríkisins liggja aðgeröalaus,
meðan togarar láta vörpur sínar
sópa um mið smáútgerðarmanna
innan landhelginnar, og hundeltir
þann varöskipstjórann, sem land-
helgisbrjótum stóð mestur stuggur
af, með tilefnislausri málsókn.
Flokki, sem lét fangelsa sjómenn-
ina, er kærðu yfir kosningasvikun-
um í Hnífsdal, en hældi Hálfdáni á
hvert reipi.
Flokki, sem meö velþóknun út-
deilir tugum þúsunda í laun og
launauppbætur til gæðinga sinna af
fé þjóðarinnar, en telur 55—60 aura
hæfilegt kaup fyrir vegavinnumenn,
og ætlar alveg af göflum að ganga
þegar þaö er hækkaö upp í 80—
85 aura.
hafi hann átt við mikla örðugleika
aö etja sem minnihluta þingmaður.
En með alveg sérstökum dugnaöi
og lægni hefur honum tekist að
koma mörgum nauðsynjamilum al-
jýðunnar í gegn.
Síðan hann kom hingað til Seyð-
isfjarðar hefir hann tekið að sér
forystu í ýmsum umbótamálum
kaupstaðarim, sem eru komin vel
áieiðis, þótt ýmsir afturhaldssamir
mótstööumenn hans hafi reynt aö
vinna móti umbótamönnuuum. En
jetta er eóli íhaldsins, sem kemur
í Ijós hér sem annarsstaðar.
Lárus Jóhannesson er þektur mað-
ur. En hvað er það, sem hefur gert
Lárus þennan frægan? Aðalle’ga
málssókn hans gegn Áfengisverslun
rfkisins, þar sem Lárus gerði kröfu
til að ríkisijóöur endurgreiddi svo
tugum þúsunda króna skifti til þeirra
manna, sem vín höfðu keypt afs-ík-
inu. Og heföi fariö svo, að dóm-
stólarnir hefðu dæmt ríkið til end-
urgreiðslu, hvert hefðu þá stærstu
fúlgurnar runnið? Nú hafa dóm-
stólarnir hrundiö þessu máli, og
ríkið þannig losnað við þessa
áreitni áðurnefnds frambjóöanda
Seyöfirðinga. Mál þetta er sýnis-
horn af óviðfeldinni aðferð til fjár-
öflunar, sem er svo einstök, að
þeim, er þeisar línur rftar furöar á,
að Lárus skyldi gefa kost á sér
sem fulltrúaefni þjóðarinnar. Hann
má ekki gera og getur ekki gert
ráð fyrir aö Seyöfirðingar eða þeir
kjóiendur, sem bera fyrir brjósti
heill iands og þjóöar, ljái honum
atkvæði sitt 24. júní n. k.
Þá er þriöji og síöast frambjóö-
andinn, Jón nokkur Rafnsson. Hann
er Kommúnisti. Sá maður er lítt
þektur hér nema af orðspori. Á fund-
inum, sem hér var haldinn á dög-
unum, mætti maður þessi. Ræöur
hans voru þær sömu og Kommún-
istar yfirleitt flytja í útvarpi og á
mannfundum. Fyrit og fremst þaö,
að svíviröa alþýðuflokksleiötogana
fyrir það, sem þeir hafa unnið til
gagns fyrir verkalýöinn, og svo
þessi dæmalausa þula þeirra um
rússnesku paradísina o. s. frv. Þaö
er leiöinlegt með Kommúniita, því