Neisti - 11.05.1940, Qupperneq 5

I
NEISTI
5
Frh. af 2. síðu.
sem ráðist er á okkur Gunnlaug
vegna slæmrar samvinnu (!!) við
kaupfélagsstjórann, en þar með,
segir blaðið, er ekki verið að ráð-
ast á Alþýðuflokkinn !! Minnir
þetta ékki óneitanlega mikið á
aðferð Rússanna, þegar þeir voru
að bjarga finnsku þjóðinni með
loftárásum og vélbyssuskothríð á
varnarlausar konur og börn, og
rússnesku blöðin og útvarpið birtu
hverja svívirðinguna á fætur ann-
ari á þá Ryti, Tanner og Erko, og
bættu við, að með þessu væru
þeir ekki að ráðast á finnsku
þjóðina.
VIII.
Eg gat þess í upphafi greinar
minnar, að Aðalbjörn hefði hlotið
að treysta á manndómsleysi og
drengskaparskort kaupfélagsstjóra,
er hann birti þenna ósanninda-
vaðal sinn. Skal eg nú rökstyðja
þetta nokkru nánar. Svo sem að
líkum lætur, var enginn, að mér
undanteknum, sem vissi eins vel
um kolakaupin, tilboðið og enda-
lok þessa máls, eins og kaupfé-
lagsstjórinn, þó að hann hafi —
eins og hann segir sjálfur — týnt
tilboðinu um kolin, hlýtur hannþó
að muna aðalefni símskeytisins og
var honum skylt að leiðrétta mis-
sögnina um það. Þá var honum
einnig skylt að bera blak af
hinum erlenda viðskiptavini, sem
Aðalbjörn, alveg að óverðskulduðu,
ber svik á brýn. Þó að Aðalbjörn
hafi, þegar hann ritaði grein sína
í Mjölni, gert ráð fyrir að Hitler
og Stalin væru í félagi búnir að
ganga svo frá þessu firma, að
lengur væri engin hætta á ferðum
úr þeirri átt, hversu ósvífinn áburð-
ur sem á það væri borinn, gat
kaupfélagsstjórinn og mátti ekki
gera sig sekan um slíkan hugs-
unarhátt. Honum bar þvi að
b,era blak af þeim sem órétti var
beittur, en til þessa þurfti meiri
manndóm, en þessi kjarklitli en
gæflyndi maður á yfir að ráða,
enda erfiðara eftir áralanga hlýðn-
isafstöðu og undirgefni við komm-
únista að hrista af sér slenið og
okið, sem byrjaði með yfirtöku
Kaupfélags Verkamanna, rambandi
á gjaldþrotsbarmi. — Á sínum
tíma var það afsakað með því, að
margir nýir félagar hefðu bæst í
KFS, og þá um leið viðskiptavinir.
Reyndar má hér á móti segja
eins og Aðalbjörn sagði s.l. sumar
þegar rætt var um að yfirtaka
Samvinnufél. Fljótamanna og þar
til fært, að nýjir viðskiftamenn
bættust við: Félagið fer bráðum á
hausinn og þá koma þeir hvort
sem er. — Kaupfélagsstjórinn kaus
að þegja og með þögninni að gera
sögusögn Aðalbjörns að sinni. Þá
tel eg það skort á drenglyndi að
mótmæla ekki kröftuglega og op-
berlega þessari sögusögn, ekki síst
þar sem kaupfélagsstjóri ásamt
flokki sínum (í beinu áframhaldi
af þingsál.tillögu formanns flokks-
ins!!) hafði ákveðið að gera póli-
tískt samkomulag víð kommúnista
til þess að koma mér úr stjórn-
inni. Ef að það nú þar að auki er
satt sem »Mjölnir* segir, að sam-
starf mitt og kaupfélagsstjóra hafi
hafi verið slæmt, var þá ekki
drengskaparlegra af honum að
láta mig njóta sannmælis og möt-
mæla stærstu skrökum Aðalbjörns?
Annars mun eg ekki í þessari
grein gera samstarf mitt og kaup-
félagsstjóra eða stjórnar að um-
talsefni. Hitt er vitað, að mjög
óhönduglega tókst til í byrjun
öfriðar, þegar margir sem aðstöðu
höfðu til birgðu sigupp að vörum
á kostnað annara. Er slíkt ekki
óeðlilegt þó fyrirfinnist menn, sem
til þess hafa löngun og getu, þeg-
ar tekið er tillit til þess að til eru
menn ekki allfáir, sem eiga stórar
fjárfúlgur ánúmeruðum sparisjóðs-
bókum og með allsk. gerfinöfnum til
þess eins að geta þótst fátækari
og sleppa við að greiða lögmæt
gjöld til ríkis og bæjar. Maura-
púkaeðlið og óhreinlyndið leynist
ekki til lengdar, þó að takist að
dylja það um tíma.
IX.
Eftir að málum þessum hefir
verið lýst og þau athuguð, hlýtur
manni ósjálfrátt að detta i hug
hvernig á því stendur að Aðal-
björnog bergmál hans, kaupfélags-
stjórinn, ekki vildu tryggja KFS
þessi umræddu 4000 kolatonn. Til
ályktunar kemur aðeins Aðalbjörn-
Bergmál er aldrei annað en berg-
mál. — Til þess að fá fulla skýr-
ingu þessa, verður það að vera
kunnugt og upplýst, að Aðalbjörn
hefir áður fengist við verzlun og
gert -stóra* pöntun, sem hann
ekki — sagt honum til verðugs
hróss — vildi brenna sig á aftur.
Fyrir nokkrum árum var hann
skrautgripasali á Akureyri og
og gerði þar »stóra« pöntun af
allsk. glysvarningi, sem nægt hefði
til þess að selja öllum glysgjörnum
íslendingum um fjölda ára, ef
fylgt hefði verið því verði sem með
þurfti til þess að eigandinn fengi
allt sitt og Aðalbjörn hæfileg
ómakslaun. Þessi »stóra« pöntun
fékk leiðinleg endalok með all-
miklu tapi fjárhagslegu, ekki fyrir
Aðalbjörn, heldur hinn erlenda
trúgjarna skartgripasala, sem trúði
Aðalbirni fyrir þessum munum. —
Ýmsar glysgjarnar konur og ungl-
ingar á Akureyri og í nágrenni
gátu um næstu ár og sennilega
enn, skreytt sig með ódýrum
• steinum* frá Aðalbirni en ekki á
kostnað hans.
Það er sjálfsagt þessi reynsla
Aðalbj., sem hefirgertþað aðverk-
um, að hann s.I. sumar var hrædd-
ur við að kaupa mikið af hinum
»svörtu steinum« og þá ekki var-
ast það, að með því hefði hann
gert bæði KFS og viðskiftamönn-
um þess mikið gott og stóran
greiða. Heldur ekki hefir hann at-
hugað það, að slíkur greiði hefði
ekki, eins og greiðinn sem hann
gerði hinu glysgjarna fólki á Ak-
ureyri fyrir nokkrum árum, orðið
á kostnað þess sem vöruna lét af
hendi, heldur öllum til góðs.
Eg vænti svo þess að lokum,
að Aðalbjörn megi í framtíðinnni
uppskera af þessari kolahistoríu
sinni eins og til hennar er sáð.
Reykjavík, í apríl 1940.
Erl, Þorsteinsson.
Brauðbúðir vorar
verða opnar um hátíðirnar sem hér segir:
Hvítasunnudag kl. 10—12 f.h.
Annan Hvítasunnud.— 10 f. h. til 7 e. h.
Félagsbakaríið h.f. Hertervigsbakarí.