Safnaðarblaðið Geisli - 28.09.1947, Blaðsíða 2

2 ----
líf og
oxmæliag-
L U C I A,
(Niðurleg)„
í hring'leikahúsinu er iðond.
fjör.Hróp og iilátrar. óp og
er 'blpndest hvsð innen um anneð. Unair
ahorfendapöllunum er hljöð sra..,Við og
við kveður við ljónsöskur út yfir
sand leiksviðsins,'eins og óruma,I)ýrin
eru óróleg,Heift villidýrsins óigar i
þeim.
Og þsrna sat Maxeníus,og starði út
yfir sviðið.Hann kom ekki auga 4
Luciu,Þessi unga,kristna stúlka hefði
haft mikil ehrif á henn.Það ver ekki
aðeins æska. hennar og fegurð,sem því
réði,heldur einnig hin innilega trú
hennar á Jesúm,sem öeir kristnu héldu
fram,eð hefði risið upp fra deuðum,
i;Sé henn guð , sem hinir kristnu deyja
svo fuslega fyrir,þa bið eg henn nú
að^hjrlpa mér, "hljómaði í gel Mex-
eníuser,er hann nú starði út yfir
í klefa einum, sem er undir éhorfende- leiksvið ið . "Lucie, "hvíslaði^hann.
palli keisarans, er höpur af fólki sem-Lucia,hver ertu?Hefir þú þratt fyrir
an kominn umhverfis öldunginn Mulius,
sem þer krypur i bæn.Lriður og ró er
1 andlitsdróttum hens,Við fætur hans
krypur Luoie.Augu hennar eru lokuð og
hendurner krosslagðer á orjóstinu,Við
hennar hlið krypar Afelia gamlacHei-
legur friður er yfir þessum ofurselde
hóp,Viðkvjemur söngur fra hinum kristnu
blendest ópunum úti fyrir,
"Það syngur,"ér hrópað fyrir utan -
en Neró gefur merki.
allt komist hjé þeim hormungum,sem
þu keust þér?"
En þeð hefði liðið yfir Luciu,áður
en hún kom ut ur klefanum,.Henni varð
þetta um megn.Hermeður gaf henni vatn
eð drekke,og smám semen kom hún til
meðvitunder.Hún litaðist um.Þegar hún
eðeins sé ókunnug endlit hermannanna
og glottandi leikhússþjóna, spurði hún
"Hvar eru bræður mínir og systur?"
"Þarna úti,þangað att þú líka að fara
hrópaði hundrað shöfðinginn."Svona,út
Dyr "a afturge.fli klefans eru opneðar með þig- "
og inn streyme ellmargir hermenn ÍTerös Höpurirn var þá farinn a fund frels-
með brugðnum sverðum og rcke hina arans.Lucia var ein eftir.Nei,ekki
kristnu út, ein.Við hlið hennar var sá, sem hún
Hægt,hönd í hönd>bokast beu áfxam eft-elskaði meira en sitt jarðneske líf,
ir sandi leiksviðsinsjMulÍus/fremstur, Hun gekk hægum, öruggúm skrefum út a
horfandi til himins og söng á vöium, sviðið með hendurnar krosslagðar a
brjóstiau og horfði til himins.Varir
hennar oærast íbæn.Fet fyrir fet
Friðurinn,hugrekkið og trúin3sem barstnálgaðist hún rándýrahópinn.IIskór
með hinum syngjpndi hópi hinna kristnu, hennar mörkuðu för í sandinn,fleiri
hafði mikil éhrif á þúsundirnar,sem á- fleirx, - nær og nær-.
horfandi voru,og andartak hljóðnaði Á ahc>rfendasviðinu var orðið hljótt
hévaðinn, Þúsundir störðu a hana,og fyrst fór
Allt í einu skall þúsundraddað óp yf.ir, hvíslandi kliður um mannf jöldann.
eins.og freyðandi brimskafl: En svo kom æðisgengið hróp:Nú er
"L^ónin koma,ljónin koma,barna,barna^ er l°kið
Nero hallaði sér áfrem og starði inn
e sviðið.sneri sér síðan að Maxeníusi?
sem verið hafði í fylgderliði hans,og
anægjubros lék um þykkar vsrirnar.Mex-
eníus leit undan.Andlit hens var fölt
og augu hans leituðu éfjáð út
leiksvið ið.
yfir
Neró
og
lét
lyfti smaragö
hin ægileg” '
a sviðinu,birt-sc sér
leitum fölva.
ínum eð
aur-nn,
jsem fxem ioxu
þaiin g í græn
Frá einum áhorfandanum kveður allt
í einu við skerandi óp:
"Lucia,þú hefir einnig kosið fyrir
mig. "
Maxeníus varð ekki landstjóri.Sand-
ur leiksviðsins drakk einnig í sig
blóö hans xttix fáum andartökum
síðar.
Endir,
f^vLá.y - p Luoiu (fremborið lúsíu)
sem nú er lokj* er þýdd úr norska
mánsð arblað inu iuL ten Ungdom"
nr. 2 1947),