Neisti - 22.07.1949, Blaðsíða 3

J
NEISTI
Ritstjóm annast: Sig. Jónasson, Hólrasteinn Þórarinss., Jón Sæmundss.
Eggert G. Þorsteinsson:
Orelt skattafyrirkomulag
★ Eftirfarandi grein er eftir
Eggért G. Þorsteinsson, form.
F.U.J. i Reykjavrk og birtist
hún I Alþýðublaðinu 9. júlí s. 1.
— F.U.J.-síða Neista telur grein
þessa mjög /athyglisverða og
hefur því tekið sér það bessa-
leyfi að endurprenta hana.. .
Það kann að virðist svo, að það
sé utan verkahrings yngri kynslóð-
^ arinnar að skipta sér af hinum
ýmsu vandamálum samtíðarinnar,
og taka þátt í umræðum um þau.
En nú er það einu sinni þannig,
að þessi mál skipta eigi síður yngra
fólkið en þá eldri, þegar árin líða,
og á þeim forsendum skrifa ég
eftirfarandi línur:
Það mál, sem efst er á baugi
manna á meðal þessa dagana, er
f niðurjöfnun útsvara og ríkisskatta.
Menn deila lun, hve réttlát þessi
niðurjöfnun sé. En of langt mál
yrði að rekja deilur þær hér. Það
er fyrirkomualg innheimtunnar,
sem hér verður drepið á frá lei'k-
mannsájónarmiði.
Það mun vera einsdæmi hjá okk-
ur íslendingum að gefa út hina
svonefndu skattskrá og leggja alla
r skatta á tekjur einskaklinganna á
að árinu liðnu. Þetta fyrinkomulag
ætti að tilheyra liðna tímanum og
þvi, sem úrelt er orðið.
Við getum hugsað okkur mann
(pg þeir eru margir) sem unnið
hefur allt árið, og tekjur hans eru
með bezta móti. Árið líður og S
ibyrjun næsta árs steðja ýmsir
erfiðleikar að. Veiikindi eða at-
vinnuleysi (og e.t.v. vaxandi ó-
megð) eða eittihvað hliðstætt. Tim-
inn líður og á miðju ári kemur út
skattskráin með sköttmn hins
fyrra tekjugóða árs. Afgangur sá
(ef nokkur er), sem þessi maður
hafði aflað sér, er genginn til þurð-
ar, vegna óumflýjanlegra að-
stæðna. Eln hann verður að borga
sina sikatta refjalaust, eða fá að
öðrum kosti lögtak, og húsmunir,
sem kostað hafa marga ára strit
að eignast, eru fluttir burt, vegna
þess að f yrirvinna hehnilisins varð
V«k t. d.
Þessi saga endurtekur sig tugum
sinnum á hverju ári.
Hvernig á aið leiðrétba þetta úr-
elta skipulag skattamálanna? Það
á að taka skattana af hverri launa
greiðslu. Þaranig að síðasta aluna-
greiðsla ársins sé jafnframt síð-
psta skattgreiðslan. ,
Við þetta fyrirkomulag ynnist
iþrennt:
1. Stórum betri heimtur skatta-
igreiðslanna.
2. öryggi skattgreiðanda með
sitt eigið fé. (Hann á þó a.m.k.
það fé, se mhann fær afgeritt).
3. Mun færri starfsmenn við inn-
heimtu útsvars og sketta.
En gegn þessu eru tvenn rök.
1. Þessu fyrirkomulagi er vart
hægt að koma við varðandi eigna-
skatt einstaiklinga.
2. Jafnframt yrði erfitt að koma
þessu við varðandi hin ýmsu fyrir-
tæiki, sem ekki loka reikningum
sínum nema um áramót.
En við getum hugsað okkur
þessa gerbreytingu til batnaðar,
þrátt fyrir að e.t.v. eignaskattur
(sem hjá allri ailþýðu manna er
lítill) og fyrirtaéki yrðu að bíða
„Hvað vill hin íslenzka æska?
Þannig spurning er lögð fyrir
íslenzkan æskumann eða stúlku.
Allflestir svara á einn veg:i „Heill
og velgengni hinnar íslenzku þjóð-
ar“. En þá vaknar önnur spurn-
ing í hug þess sem spyr:
„Hvaða leið vill æskan. fara tii
þess að þetta megi verðaí“
ViU hún ef til viU stefnu komm-
únista? Stefnu, sem ætiaci er að
kenna okkur að tilbiðja „bóndann
í Kreml“, eða aðra slíka einræðis-
herra, sem við eigum að ,glúpna
fyrir af innUegri undirgefni og
taka aUt trúanlegt, sem þeir' hafa
fram að færa, án þess að voga
okkur að gera hina minnstti at-
hugasemd við. Stefnu, sem vinnur
markvisst að því að koma á þrjelk-
un og hruni og hvetur menn til
ofbeldisverka.
Vffll hin islenzka æska, að þræJa-
lög afturhaldsins frá fyrri árum
komizt aftur í gildi og nái þar með
markmiði sínu, þannig^, að sért þú
ekki „góða barnið“ og kyssir á
vönd auðvaldsins með luidirgefni
og hlýðni, þá séu þér ailar bjargir
bannaðar, þér og þínum tffl viðunan
legs viðurværis.
Nei! Hin íslenzka æska vffll
hvorki afgar til vinstri eða hægri.
Hún vffll raunhæfar aðgerðir í
þágu lands og lýðs. A-ðgerðir, sem
verða henni tffl vararfflegs gildis í
framtíðinni. Þessvegua mun hún
að athuguðu máli, c;ftir að hafa
til áramóta. Kvaðir þær, sem á
atvinnurekendum liggja, varðandi
fyrirframgreiðslur launþega sinna
nú, myndu haldast. En nu breytt-
ist það þannig, að hann (atvinnu-
rekandinn) teaur ákveöin prósent
af kaupinu, sem hann greiöjr eftir
þar til gerðum reglum til skatt-
stofunnar. Svo og svo mörg pró-
sent á einhleypur maður að greiða,
og hjón með 1—2—3 börn o.s.frv.
Þetta fyrirkomulag myndi jafn-
framt veita launþeganum, sem nú
er sífellt í óvissu, möguleika til að
ráðstafa fé sínu að eigin vild, þvi
hann hefur þegar gert full skil á
skattgreiðslum sínum.
Auk óánægju manna með þetta
núverandi fyrirkomulag skatt-
greiðslanna, er persónufrádráttur-
inn: Á kr. 700,00 á ári er einstakl-
ingmun ætlað að framfleyta sér.
Hver treystir sér tffl þess? Svar:
Ekki einn einasti maður.
En hvers vegna er þá verið með
svo fjarstæðukennnt ákvæði. —
Þannig spyr fjöldinn, án þess að
nokkurt svar.
Útsvör og sikattar eru nauðsyn-
legir, og sjálfsagðir í slíku þjóð-
skipuiagi, sem hér ríkir, en það
virðist með öllu óafsakanlegt að
innheimtuaðferðirnar séu eins og
raun er á, og sama máli gegnir
með persónufrádráttinn.
atihugað sýndarorð kommúnista
um föðurlandsást og verfcaiýðs-
umhyggju, og hin landfrægu kosn-
ingalofiorð íhaldsins, fylkja sér
undir meúki og málefni jafnaðar-
manna, án þess að láta nokikurn
yfirdrepsskap af hálfu kommún-
ista háfa áhrif á sig. Stór hluti
mannkynsins leitar eftir gróandi
íþjóðlífi. Því þjóðlífi getum við
komið á hér á Islandi með því að
sameinast um jafnaðarstefnuna.
NYJAR BÆKUR:
Týndi larfurinn og )
Ingiríður á Víkurnesi \ ,
ibáðar eftir Margit Ravn
Gríma .24. hefti
Sherlock Holmes, 5. hefti
Blárra tinda blessað land
eftir Árna Óla
Holdið er veikt,,
eftir Harald Á. Sigurðsson
BÓKAVERZLUN
LÁRUSAR BLÖNDAL
3
rorsteinn
Hannesson
óperusöngvari hélt sönigskemmt-
un hér í Nýja bíó, föstudaginn 15.
júlí s.l. Undirleik annaðist dr.
Victor von Urbantschitsch af al-
kunnri snfflld. Húsið var þéttskipað
áheyrendum, sem vera mátti. Við-
fangsefni söngvarans voru allmörg
og ekki heiglum hent að fást við
sum þeirra. Skilaði þó Þorsteinn
hlutverki sínu með hinni mestu
prýði, enda nutu áheyrendur söngs
ins mjög vel, og var Þorsteinn
ákaft hylltur, og varð að syngja
aukalög. Auk þess bárust söngvar-
anum f jöldi blómvanda.
Þó verður aldrei um dæmt,
hversu stór var sá þáttur aðdáun-
arinnar, er söngvarinn Þorsteinn
Hannesson átti, og hvern þátt átti
hinn gjörvilegi, góðleigi ungi mað-
ur, Siglfirðingurinn ' Þorsteinn
Hannesson. Skoðun mín er sú, að
þrátt fyrir mikla verðleika per-
sónunnar hafi þó söngvarinn ,,átt“
tfflheyrendur frekar. Hinu verður
ekki neitað, að áheyrendur mikl-
uðust af að „eiga“ persónuna. Er
hvorttveggja að vonum.
Siglfirðingar eiga og hafa átt
prýðilega söngvara. Þorsteinn
Hannesson er að verða frægastur
þeirra allra, enda mestrar tilsagn-
ar notið. En hver veit, hverjum
árangri hefðu náð aðrir þeir nú-
lifandi söngvarar siglffirzikir, er
mest hafa hlotið af náðargáfu
sönigsins, t.d. Aage Sohiöth,
Daníel Þórhallsson, Jón Gunnlaugs
son og Sigurjón Sæmundsson, ef
þeir hefðu notið fullkominnar
kennslu og mikillar þjálfunar ?
'Söngur Þorsteins Hannessonar
s.l. föstudag er einstakur viðburð-
ur, er seint mun gleymast áheyr-
endum, og haldi hann fleiri-. slíka
„conserta" verður hann áður en
langt um líður talinn einn bezti
söngvari Islendinga.
Siglfirðingar þakíka Þorsteini
fyrir sönginn og óska þess að fá
að heyra tffl hans sem fyrst á ný,
jafnframt óska Siglfirðingar hon-
um frama og frægðar á listabraut-
inni.
£i$lufyariai‘bíó
Föstudag kl. 9:
Flóttiim lúr kveimabúrinu
Síðasta sinn
ÞAKKARÁVARP
Innilega þökkum viS öllum þeim, er auSsýndu samúS og hluttekn-
ingu, einnig meS korlum og skeylum, viS frúfall og jarSarför
HELGA BJÖRNSSONAR
Ólöf Bessadóttir Símon Márusson
Hvorki öfgar né afturhald