Vera - 01.09.1994, Blaðsíða 20

hönnuður
—flTHflFílflKOnUR—
styrkurinn búin en ríður á að halda
áfram, þá er alls staðar komið að
lokuðum dyrum. Það er erfiðara að
sækja um þegar í alvöruna er kom-
ið og grátlegt hve mikið af þessum
styrkjum fara í tóma vitleysu. Eng-
inn virðist grennslast fyrir um
hversu lífvænleg verkefnin eru
sem verið er að styrkja og íjöl-
margir einstaklingar hafa fengið
dágóða styrki án þess að nokkuð
komi út úr því. Steinsteypufyrir-
greiðslan er óþolandi. Það tekur
fímm mínútur að fá lán ef umsækj-
andi getur veðsett húsið sitt,
mömmu sinnar og ömmu, en bank-
arnir taka aldrei þá áhættu að lána
út á góða hugmynd.“
Elísabet Benediktsdóttir telur
erfítt að kyngreina styrkina, því
það gefí öðrum sjóðum tækifæri til
að þvo hendur sínar af fyrirtækjum
kvenna. Hún óttast að konur njóti
ekki sannmælis þegar þær sækja
t.d. um styrk í nýsköpunarsjóð iðn-
aðarráðuneytisins. „Það er einnig
mjög erfítt að skilgreina hvenær
styrkir gagnast konum. Karlar geta
ekki sótt um styrk í Jóhönnusjóð
þó svo að eingöngu konur vinni í
fyrirtækjum þeirra. Kvennafyrir-
tæki þar sem eingöngu karlar eru í
vinnu gætu hins vegar sótt um.
Þetta býður líka upp á þá misnotk-
un að karlar skrifí fyrirtækið á eig-
inkonuna þó svo að hún komi
hvergi nærri rekstrinum.“ Hún við-
urkennir að þess séu dæmi að dútl-
arar hafí fengið styrki sem ekkert
hefur komið út úr og segir að það
þurfí að herða reglurnar og gera
kröfu um ítarlegar greinargerðir
um nýtingu styrksins.
Vel skilgreind - e&a
handahófskennd?
Þó svo að markmið margra átaks-
Hvaó og hver ó a&
styrkja?
Styrkjakerfíð er frumskógur og
þarfnast endurskoðunar, svo auó-
veldara verði að vita hvar og
hvernig eigi að sækja um, og í
hvað. Eins og áður sagði er eyrna-
merkt fjármagn fyrir konur í Jó-
hönnusjóði og margar geta einnig
sótt um styrk í aðra sjóði, s.s. hjá
kvenna frá þar sem þær hafi sinn
eigin sjóð að sækja í. „Þetta er
hættuleg þróun,“ segir Elsa Guð-
mundsdóttir, „því aðrir sjóðir eru
með þessu að fírra sig ábyrgð. Mér
linnst margt benda til þess að
Byggðastofnun sé t.d. að gera það
með því að taka ckki ákvörðun urn
að veita Snerpu styrk fyrr en í
ljós kemur hvort og hve
mikið verkefnið fær úr
maður Randalínar segir það skjóta
skökku við að ekki séu veittir bein-
ir rekstrarstyrkir til einstakra fyrir-
tækja. „Það viðurkenna allir að það
tekur tvö til þrjú ár að koma fyrir-
tæki á koppinn. Það er sífellt verið
að styrkja fólk til að koma ein-
hverju á laggimar en eftir fyrsta
árið þegar fyrirtækið er komið
í ákveðna peningaþörf,
frumkvöðlaorkan og
og höldum námskeið fyrir almenn-
ing. Við borgum skatta og gjöld af
öllu saman meðan dútlaramir em
alltaf að vinna upp í 180 þúsundin
sem eru undanþegin virðisauka-
skatti. Styrkurinn skilar sér því
ekki í tekjum til ríkisins. Varan
okkar er síðan seld hlið við hlið og
kaupandinn ætlast til þess að verð-
ið sé sambærilegt. Markmið
Randaiínar er að framleiða há-
gæðavöru en fyrirtækið er með-
höndlað í kerfínu eins og hver ann-
ar heimilisiðnaðarhópur og mætir
þar því viðhorfí að allir sem kalla
sig handverksfólk séu að dútla.
Þetta stendur þeim sem reka fyrir-
tæki í handverki fyrir þrifum. Það
er spuming hvort ríkið eigi að
greiða fyrir tómstundastarf fólks
með þessum hætti. Væri ekki nær
t.d. að greióa niður námskeið
handverksfólks, eins og gert er t.d.
fyrir íþróttafólk, þar sem það fengi
betri fagþekkingu og tilfinningu
fyrir betra hráefni.“
Byggðastofnun, Iðnaðarráðuneyti
og í smáverkefnasjóð landbúnaðar-
ins. Aðrir sjóðir eiga að vera kon-
um jafn opnir sem körlum. Það er
umdeilt hvort Jóhönnusjóður hafi
skilað tilætluðum árangri og hvort
tilvera hans ýti undir tilhneigingu
annarra sjóða að vísa umsóknum
Jóhönnu-
sjóði. Yfír-
leitt fá
átaksverk-
efni styrk til
tveggja ára,
B y g g ð a -
s t o f n u n
s t y r k t i
Snerpu í
fyrra og ef hún gerir það ekki aftur
í ár þá er það stór-kvennapólitískt
mál því það er í algjörri mótsögn
við stefnumótandi byggðaáætlun
1994-97 sem samþykkt var á Al-
þingi, um að auka stuðning við
framtak kvenna í atvinnumálum.“
Anna Ingólfsdóttir stjómarfor-
Athafnakonur á Austurlandi riðu fyrstar á vaðið og
stofnuðu með sér samtök, Samtök athafna-
kvenna á Austurlandi sl. vor, „bæði til að
kynna framtak kvenna hver fyrir annarri en fyrst og
fremst er þetta tilraun til að gera vinnu kvenna sýni-
legri" sagði ein þeirra. Þær settu saman kynningar-
efni fyrir Nordisk Forum og ætla að betrumbæta
það og fara víðar. „Það væri t.d. ekki vitlaus hug-
mynd að fara með þá kynningu á fundi í félögum
og klúbbum eins og Rotary og Lions svo karlar fái
að vita hvað konur í næsta nágrenni þeirra eru að
fást við."
Lára Vilbergsdóttir,
Randalín (t.h.)
Anna Ingólfsdóttir,
Randalínar (t.v.)
stjómarformaður