Mjölnir - 12.06.1946, Side 4

26. tölublað.
9. áirgangur.
Miðvikudaginn 12. júní 1946

SIGLUFJARÐARBlð
Miðvikudaginn, fimmtudaginn
og föstudaginn kl. 9:
TAHITI-NÆTUR
Söngva og gamanmynd
Laugardaginn kl. 9:
Draugurinn glottir
Síðasta sinn!
Siglfirðingur raknar
úr rotinu
Siglfirðingur er nú raknaður
úr rotinu. Jafnframt hefur
verið skipt um ritstjóra við
blaðið. Jón Jóhannesson hefur
núr aftur tekið við ritstjórninni
og vita allir kunnugir hvað það
þýðir.
I næst síðasta blaði var til-
kynnt framboð flokksins hér í
Siglufirði og er þar farið mörg-
um fögrum orðum um Sigurð
Kristjánsson og það útmálað
hvílíkt happ það væri Siglfirð-
íngum að skipta nú um þing-
mann og senda Sigurð á þing.
Og þarna eru talin upp þrjú
stórmál, sem manni skilst, að
hans þurfi hejzt við til að berj-
ast fyrir, en það eru tunnuverk-
smiðja, niðursuðuverksmiðja
og lýsisherzlustöð. Allir viti-
bornir Siglfirðingar vita nú
reyndar, að þetta eru einmitt
mál, sem núverandi þingmaður
hefur þegar tryggt rheð sínum
alkunna dugnaði að verða reist
nú strax og vinnuafl og efni
fæst til. Það þarf því ekki Sig-
urð Kristjánsson á þkig til að
hrinda þeim í framkvæmd. Allir
heilskyggnir menn vita, að fram
gangur þessara og annara nauð
synjamála Siglufjarðar er bezt
tryggður með því að Áki Jakobs
son verði áfram þingmaður
þessa 'kjördæmis.
Siglfirðingur tilkynnir, að Sig
urðui hafi mjög mikinn áhuga
á þessum málum og öllu því,
sem miði að betri hagnýtingu
síldarinnar. Vel má svo vera, en
heldur hefur Sigurður farið dult
með þennan áhuga. Hefði hann
þó sem formaður Síldarútvegs-
nefndar haft góða aðstöðu til
að lioma áhuga sínum að.
Þá er því hátíðlega lýst yfir,
að Siglfirðingur muni styðja
þennan frambjóðanda. Ökunn-
ugir verða sjálfsagt hissa á
þessari tilkynningu. Það þykir
yfirleitt ekki taka því, að mál-
gögn flok'kanna séu að lýsa yfir
stuðningi við frambjóðendur
viðkomandi flokks. Það er álitið
svo sjálfsagt mál. En kunnugir
skilja þetta betur. Þeir vita, að
þetta er ekki að ófyrirsynju,
því að einmitt þeir, sem nú
skrifa Siglfirðing liggja undir
þeim grun, að þeirra hollusta í
garð frambjóðenda síns flokks
sé meira en vafasöm. Vera má
þó, að nú fylgi hugur máli, en
reynslan ein sker úr því.
NYJA BIÚ
Miðvikudaginn kl. 5:
Tarzan og
skjaldmeyjarnar
KI. 9:
Grísku býflugurnar
O
Eftir ANTHONY WYNNE
FRANCHOT TONE
I DÁSVEFNI
SULTUTAU
margar tegundir
Kjötbúð Sigluf jarðar
Þurrkað grænmeti
Mikið úrval
Kjötbúð Sigluf jarðar
Karlmannabuxur
úr Gefjunarefnum nýkomnar
Fatadeild
Kaupfél. Siglfirðinga
NYJAR VÖRUR
Krakkaregnkápur
allar stærðir
Höfuðklútar
(ullar)
Kvenfrakkar
o. fl. o. fl.
AÐALBtÐIN H. F.
Bræðslusíldarverðlð
ákveðið 31 kr. málið
Stjórn Síldarverksmiðja ríkis
ins hefur að undanförnu setið á
fundum í Reykjavík. Meðal
annara mála, sem stjórnin
hafði til meðferðar, var ákvörð-
un um verð herzlusíldar á kom-
andi vertíð. Verðið var ákveðið
kr. 31,00 fyrir málið i fyrra
sumar var það kr. 18,50. Þessi
verðhækkun stafar af því, að
allt mjöl og lýsi er nú þegar selt
fyrir 50—60% hærra verð en
s.l. ár.
Móttaka bræðslusíldar byrjar
29 þ. m. en byrjaði 8. júlí í fyrra
sumar.
Þátttaka í síldveiðum verður
óvenjulega mikil í sumar, t. d.
hafa skip með 155 nætur sótt
um löndun hjá SR en í fyrra
aðeins 106 nætur.
æfilok konunnar. Hún sást allt í einu beyja út
á götubrúnina og stöðva vagninn, hún hlýtur
því að hafa haft eitthvert hugboð um það, sem
að höndum var að bera. Eg f)ýst við að flugna-
stunga gæti orsakað hjartabilun, ef um veiklað
hjarta væri að ræða.“
,,Það er aðeins hugsanlegt.“ Hailey fékk sér
aftur í nefið. „Eg man eftir einu tilfelli, ekki
ósvipuðu. Það er nú langt síðan. Það var bý-
flugnahirðir, sem var stunginn nokkrum árum
eftir að hann hætti býflugnaræktinni. Hann var
látinn eftir fimm mínútur. En það dauðsfall
orsakaðist bersýnilega af andaphylaxis.“
„Nú skil ég ekki.“
Hailey hugsaði sig um andartak. „Anapylaxis
útskýrði hann, er nafn ‘ á einu undarlegusta
fyrirbrigðinu, sem læknarnir hafa að glíma við.
Ef blóði eða blóðvatni, eða einhverjum öðrum
vökva eða vessa úr líkama dýrs er sprautað
inn í hold lifandi manns, þá leiðir af því feiki-
legt ofnæmi gagnvart samskonar efni. Sé t. d.
hvítu úr andareggi, sprautað inn í æðar manns,
þá hefur eftir fáeina daga þróast með sama
mann svo mikið ofnæmi fyrir þessari sérstöku
eggjahvítu, að ein sprauta nægði til þess að
drepa hann.“
„Jafnvel það eitt, að borða andaregg, gæti
orsakað háan hita og ótvíræð sjú'kdómsein-
kenni, en hinsvegar mundi hænuegg engin á-
hrif hafa. Þó einkennilegt sé, þá verður engra
sjúkdómseinkenna vart, ef önnur innsprautun
er gefin skömmu á eftir þeirri fyrstu, til dæmis
degi seinna. Til þess að ofnæmi þróist, er nauð-
synlegt að nokkur tími líði á milli fyrstu og
annarrar inngjafar. En þegar ofnæmið hefur
myndazt, getur það haldizt um mörg ár. Bý-
flugnahirðirinn, sem ég gat um áðán, hafði oft
verið stunginn, en hann hafði, þegar hann dó,
ekki verið stunginn í mörg ár.“
„Hamingjan sanna!“ Svipur Biles bar vott
um á’kafan áhuga. „Það er hugsanlegt, að það,
sem hér er um að ræða, sé — morð!“
Hrollur virtust fara um Biles, er hann bar
síðasta orðið fram. Hailey sá, að njósnara-
eðli hans var að vakna.
„Það er aðeins hugsanlegt. Gleymið því ekki,
Biles, að morðingi sem notaði þessa aðferð,
yrði áður að hafa haft tækifæri til að gefa
fórnardýri sínu skammt af býflugnaeitri, með
innfærslu beint inn í blóðin, því ein stunga
getur tæplega haft önnur áhrif en að orsaka
ofnæmi sem dugir til þess að önnur stunga
reynist banvæn. Með öðrum orðum, hann hefði
orðið að beita aðferðum, sem hæglega hefðu
getað komið upp um hann eða eyðilagt áform
hans — nema því aðeins að hann sé læknir.“
„Ó! Trékassinn!“ Rödd lögreglumannsins
titraði af æsingi.
„Ef til vill. Læknir gæti eflaust sprautað
býflugnaeitri inn í líkama sjúklings síns, ef
hann hefði það undir höndum, í stað venju-
legs blóðvatns eða bóluefnis. Það mundi or-
saka allmiklar kvalir, en sjúklingar vænta þess
að innsprautanir valdi þjáningum."
Biles stóð upp. „Er hægt að komast að því
með rannsóknum á líki, hvort viðkomandi hef-
ur í lifanda lífi verið haldinn ofnæmi sem því,
er þér hafið verið að lýsa fyrir mér?“
„Nei.“
„Við verðum þá að fara eftir líkum.“ Hann
dæsti. „Við höfum komizt að því, hver þessi
'kona var. Hún var ekkja eftir málara einn að
nafni Bardwell. Hún bjó í ríkmannlegri íbúð
í Park Mansions, og virðist hafa verið vel efn-
um búin. En okkur hefur enn ekki tekizt að
hafa upp á neinum af ættingjum hennar eða
vandamönnum.“ Hann leit á úrið sitt. „Ég' er
á förum þangað. Ég býst ekki við að ég geti
fengið yður til að fara þangað með mér?“
Augnaráð Haileys varð fjörlegt. í stað þess
að svára reis hann á fætur og hallaði sér
fram á borðið, sem Biles sat við á móti honum.
„Kæri Biles, þér vitið að þér getið æfinlega
talið um fyrir mér.“
Ibúðin í Park Mansions var að sumu leyti
ríkmannleg og að sumu leyti ekki. Hún bar
vitni um óhóf, sem lýsti eirðarleysi og festu-
leysi — eins og eigandinn hefði ekki verið viss
um hvaða þægindi hann kærði sig helzt um.
Herbergin voru offyllt allskonar húsmunum
sem var komið fyrir á ósmekklegasta hátt.
Þessi kona virtist hafa keypt allt, sem hana
langaði til að eignast, án þess að hafa veru-
lega ánægju af að eiga það. I borðstofunni
var dýrmætt hliðarborð frá tímabili önnu
drottningar, og hjá því hræðilega ljótur mál-
aður hnotuviðarstóll í Viktoríustíl. I setustof-
unni voru handgerðir, gullskreyttir blómapott-
ar, gerðir af feneyskum glergerðarmeisturum
á miðöldum, og hver um sig dýrmætt lista-
verk. En hjá þeim var hrúgað saman frábær-
lega smekklausum og illa gerðum sýnishorn-
um af „gylltri glervöru" frá einhverri þriðja
flokks verksmiðju í Bæheimi.
Hailey reyndi að gera sér grein fyrir skap-
gerð þessarar konu. Hún stóð honum glöggt
fyrir hugskotssjónum, fjöllynd, nautnasjú'k,
hégómleg — en búin ákveðnum, eðlislægum
þokka — ein af þeim konum, sem karlmenn
standast ekki, ef þær eru ungar og fagrar.
Reynsla hans hafði kennt honum, að slíkar
konur neyddu oft elskhuga sína til örþrifaráða,
með eyðslusemi eða ótrygglyndi sínu. Hafði
eigandi býflugnanna í örvæntingu sinni gripið
til hræðilegs örþrifaráðs til að koma í veg fyrir
að yngri og fríðari keppinautur yrði tekinn
fram yfir hann? Eða hafði hann aðeins verið
að ryðja úr vegi konu, sem hann var orðinn
leiður á? En hvernig sem þessu var varið, þá
var þó áreiðanlegt, að hann hafði haft aðstöðu
læknisins gagnvart hinni látnu, morð-hugmynd-
in var rétt; og hann hlaut að hafa átt bý-
flugnabú.
Ungur lögreglum'aður, sem Biles nefndi Tad-
caster, var þegar búinn að rannsaka íbúðina
gaumgæfilega. Hann hafði ekkert fundið, ekki
einu sinni ljósmynd. Fólkið í íbúðunum við hlið-
ina hafði heldur ekki getað gefið neinar upp-
lýsingar að gagni. Það virtist sem frú Bardwell
hefði verið vön að fá herraheimsóknir eftir að
skyggja tók. Það leit ekki út fyrir, að þeir
hefðu verið vanir að skrifa henni, eða ef svo
hefur verið þá hefur hún eyðilagt bréfin. Það
virtist sem hún hefði ekki haft neitt þjónustu-
fólk síðustu vikurnar.
„Svo þér hafið ekkert fundið?“ sagði Biles
og það var greinileg óánægja í röddinni.
„Ekkert, herra — nema ef þetta skyldi hafa
einhverja þýðingu.“
Tadcaster rétti fram samanbögglað pappírs-
blað. Það var kvittun úr búð og var frá The
Times Book Club og var kvittun fyrir eitt ein-
tak af The Love Songs eftir Robert Browning.
Það stóð ekkert nafn á kvittuninni.
Biles rétti Dr. Hailey blaðið. Hann athugaði
það þegjandi nokkra stund og spurði síðan:
• „Hvar funduð þér þetta?“
„I eldstæðinu í svefnherberginu."
Læknirinn kipraði saman augun.
„Mér þykir ólíklegt," sagði hann „að eigandi
þessarra íbúða hafi haft mikið dálæti á slíku
ljóðasafni.“