Mjölnir - 07.06.1963, Síða 2

GYLFI.
Umnueli Gyljo
JTJÓRNARFLOKKARNIR þykjasF verða stór-
lega móðgaðir, ef imprað er á þvi, að þeir búi
yfir óformum um að innlima ísland í Efnahags-
bandalag Evrópu.
Enginn hefur gort skýrari
grein fyrir hugmyndum stjórn-
arflokkanna um framtíð ís-
lenzku þjóðarinnar en Gylfi Þ.
Gislason í ræðu þeirri sem
hann flutti ó aldarafmæli Þjóð-
minjasafnsins. Kjarninn í um-
mælum róðherrans var þessi:
„Einn mestur stjórnmóla-
skörungur ó fyrri hluta þessar-
ar aldar sagði ekki alls fyrir
löngu, að svo virtist nú komið, að helzta róðið
til að efla sjólfstæði þjóðar væri að fórna sjólf-
stæði hennar."
„Fær það dulizt mönnum að sérhver samn-
ingur milli þjóða, sérhver samtök rikja, sérhvert
bandalag, bindur alla þó sem aðild eiga, tak-
markar sjólfsforræði þeirra, skerðir sjólfstæði
þeirra?"
„Kemur ekki hlutdcild i auknu sjólfsforræði
og vaxandi öryggi voldugs bandalags í stað
minnkandi sjólfsforræðis hvers einstaks?"
„Ef menn ó annað borð óska bættra lifskjara,
ef menn keppa að auknu öryggi, þó virðist þetta
leiðin í þó ótt. Það, sem er að gerast í kringum
okkur, er, að stórveldi eflost, bandalög mynd-
ast, olnbogarúm hinna smóu minnkar, skilyrði
þeirra til að tilcinka sér hlutdeild í framförum
skerðast, kæna smórikis dregst aftur úr hafskipi
stórvcldis eða bandalags."
I ræðu um viðhorf í efnahagsmólum Vestur-
Evrópu og aðstöðu Islands, sem Gylfi flutti á
fundi Verzlunarróðs Islands 11. júlí 1961,
komst hann m. a. svo að orði ■ sambandi við
aðild Islands að Efnahagsbandalagi Evrópu:
„Það skiptir sérstöku móli fyrir Islendinga,
að gert er róð fyrir því, að öll aðildarriki efna-
hagsbandalagsins hafi jafnan rétt til að koma
ó fót fyrirtækjum ó öllu bandalagssvæðinu og
að öllu leyti jafna aðstöðu til atvinnurekstrar.
Ef til einhvers konar aðildar okkar að þessu
bandalagi kæmi, hlytum við að ætlast til, að
þessi almenna regla gilti ekki um fiskveiðar.
Hagnýtingu fiskimiða innan islenzkrar fiskveiði-
lögsögu getum við ekki deilt með öðrum, enda
hofa fiskistofnar olgera sérstöðu samanborið við
aðrar auðlindir. Hins vegar kæmumst við ekki
hjó að athuga stefnu okkar varðandi réttindi
útlendinga til löndunar ó fiski og reksturs fisk-
iðjuvera, ef til aðildar okkar ætti að koma . . ."
I sambandi við þessa yfirlýsingu róðherrans,
mó geta þess, að uppi er orðrómur um, að Brctar
hafi hug ó að fó fiskverkunarstöðvar hér ó landi,
ef þeir komast í Efnahagsbandalag Evrópu, og
hafi helzt augastað ó Dýrafirði. Heimildir fyrir
þessu hefur Vestfirðingur að vísu ekki, en orð-
rómurnn er síður en svo ósennilegur, þegar litið
er ó tilvitnuð ummæli róðherrans. Hvað er eðli-
legra en að útlendingar notfæri sér slík kosta
boð.
Landhelgin
ATOKIN um landhelgina sanna bezt að inn-
limunarmenn geta ekki haldið ó neinu hags-
munamóli islenzku þjóðarinnar. Það var þrýst-
ingur fró Atlantshafsbandalaginu sem gerði það
að verkum, að valdhafarnir gerðu nauðungar-
samninginn við Breta, hleyptu togurum þeirra
inn í landhclgina og gerðu landgrunnið utan 12
mílna að „alþjóðavettvangi". Það er athyglis-
vert fyrir þó sem treystu róðamönnum Fram-
sóknar í þessu móli að sjó Tímann nú lýsa yfir
þvi dag eftir dag að Framsóknarflokkurinn muni
standa við nauðungarsamninginn við Breta í
einu og öllu — ekki siður en stjórnarflokkarnir.
Magnús H. Gíslason skrifar í
síðasta tbl. Einherja langa
skammarunu um Ragnar Arn-
alds og Alþýðubandalagið. Höf-
uðefni greinar hans er það, að
Ragnar Arnalds og Alþýðu-
bandalagið sigli undir fölsku
flaggi, og að með því að stefna
að því að koma Ragnari á þing
sem 5. þingmanni kjördæmisins
sé Alþýðubandalagið að hjálpa
íhaldinu til að halda völdum. Ef
Björn Pálsson nái ek'ki kjöri,
verði einum stjórnarandstæðingi
færra á þingi, því Ragnar sé
nokkurn veginn öruggur um að
komast að sem landskjörinn
þingmaður.
Flokkur eða fótbolta-
félag
Magnús H. Gíslason hefur
verið talinn vinstri maður, og
hefur sýnt í verki að hann er
það, í sumum greinum a. m. k.
Hitt vita allir, að Björn Pálsson
er mj ög hægrisinnaður og mundi
fegnastur'þeim degi þegar hann
sem þingmaður fengi tækifæri til
að greiða atkvæði með þátttöku
Framsóknar í íhaldsstjórn. En
hvers vegna styður þá Magnús
Björn af öllum mætti? Er Magn-
ús falskur í vinstrimennsku
sinni? Nei, sennilega ekki.
Sennilegra er, að hann sé bara
einn af þessum gallhörðu flokks-
ofstækismönnum, sem alltaf
fylgja flokki sínum í blindni,
hvað sem málefnunum líður,
líkt og kappsamir unglingar
fylgja fótboltafélagi sínu; einn
af þeim nytsömu sakleysingj um,
sem Framsókn beitir með fyrir
sig í því skyni að afla vinstra
kj örfylgis til stuðnings við
hægri stefnu.
Magnús segir, a3 Framsókn sé og
hafi lengi verið helzti andstöðu-
flokkur ihaldsins. Samt er það stað-
reynd, að siðan lýðveldi var stofnað
ó Islandi, hefur Framsókn lcngur
og oftar en nokkur annar flokkur
setið i stjórn með ihaldinu. Slik
hefur barótta hennar gegn íhaldinu
verið sl. 19 ór! Og innan flokksins
er fullt af mönnum í óhrifastöðum,
sem hafa sömu afstöðu til þýðingar-
mikilla móla og íhaldið sjólft.
Liklega er Björn Pólsson, sem
Magnús styður nú með oddi og egg,
íhaldssamastur allra þingmanna
flokksins og allra þeirra frambjóð-
enda hans, sem nokkra möguleika
hafa til að nó kjöri. Hann er t. d.
eini þingmaður núverandi stjórnar-
andstöðuflokka, sem lýsti sig fylgj-
andi gengislækkunum ríkisstjórnar-
innar. Enda er það ekki tilviljun að
Morgunblaðið og Alþýðublaðið eru
alltaf öðru hverju að gera gælur við
Björn.
Það er því öfugmæli að segja,
að það væri ávinningur fyrir
stjórnarflokkana, ef Björn félli.
— Það væri hnekkir fyrir íhald-
ið, ef Björn félli, þá væri einum
færra til að draga lokur frá hurð-
um hægra megin í skála Fram-
sóknar. Einkum væri þó fall
lians tilfinnanlegt fyrir ihaldið,
ef það yrði jafnframt til þess,
að einhver af frj álslyndari
mönnum Framsóknar kæmist á
þing sem uppbótarmaður, en
mjög líklegt má telja, að það
yrði afleiðingin. Þar að auki
kæmi inn á þingið í hans stað
öruggur íhaldsandstæðingur,
Ragnar Arnalds, sem varla er
sjáanlegt að komist á þing með
öðru móti en að ná kjöri. Það
er varla hugsanlegt, að Alþýðu-
bandalagið fái fjögur uppbótar-
kosningar notuð til stuðnings við
hægri stefnu. Að kosningum lokn-
um myndaði fulltrúinn, sem Fram-
sókn fékk kjörinn, ekki meirihluta
með vinstri mönnum, heldur MEÐ
ÍHALDINU, og lyfti þannig til valda
í verkalýðsbænum Hafnarfirði þeirri
ihaldsklíku, sem í 36 ór hafði ór-
angurslaust beitt öllum róðum til
oð nó völdunum í Hafnarfirði.
Þannig notaði Framsókn stuðning
vinstri manna við kosingaloforð sitt
um að klippa klærnar af ihaldinu!
Hún sveik bæinn í klærnar ó ihald-
inu!
Gils Guðmundsson.
Einar Olgeirsson.
Honnibal Valdimarsson.
HYERJIR ERII VIIVSTRIMEM?
Athngasemdír við grein Magnúsar H. Gíslasonar í Einherja 31. maí
sæti nú eins og síðast, vegna
þess, að það fær vafalítið 1—3
mönnum fleira kjörna. í kosn-
ingunum 1959 hlaut Gunnar
Jóhannsson síðasta uppbótar-
sætið, sem kom í hlut Alþýðu-
bandalagsins, sem jafnframt var
síðasta uppbótarsætið, sem til
úthlutunar kom.
Kjör Ragnars getur þannig orðið
til þess, að ó næsta Alþingi verði
tveimur frjólslyndum þingmönnum
fleira en ella. Nói Björn kjöri verður
hins vegar að likindum tveim vinstri
þingmönnum færra ó þinginu en
ella.
Sú staðhæfing Magnúsar, að
fall Bj örns væri ávinningur fyrir
íhaldið, er því nokkurn veginn
alger andstæða sannleikans í
málinu.
Þeir eru vinstri menn
Magnús ásakar Alþýðubanda-
lagið fyrir að sigla undir fölsku
flaggi, fyrir að ginna andstæð-
inga kommúnismans til stuðn-
ings við kommúnista með því
að hafa á framboðslistum sínum
jafnaðarmenn, þjóðvarnarmenn
og aðra, sem ekki séu kommún-
istar.
Athugum þetta nónar: Það er
staðreynd, að menn eins og Alfreð
Gíslason, Hannibal Valdemarsson,
Ragnar Arnalds, Gils Guðmunds-
son, Bergur Sigurbjörnsson og Arnór
Sigurjónsson, eru EKKI ó listunum
til þess eins, að hæna fylgi að
„kommúnistum". Þeir eru ýmist í
öruggum sætum eða baróttusætum
ó listunum.
Það er staðreynd, að í stað
Finnboga R. Valdemarssonar,
sem er fylgismaður sósíalisma,
þótt hann hafi aldrei verið í sósí-
alistaflokknum, kemur þjóðvarn-
armaðurinn Gils Guðmundsson.
Og honum er látið eftir efsta
sæti listans í Reykjaneskjör-
dæmi, en sósíalistinn Geir Gunn-
arsson hafður í baráttusætinu.
Og það er staðreynd, að í stað
Gunnars Jóhannssonar, sem er
einn af stofnendum Sósíalista-
flokksins og Kommúnistaflokks-
ins, og sem um áratuga skeið
hefur verið einn helzti merkis-
beri sósíalista á Norðurlandi,
býður Alþýðubandalagið fram
mann, sem er ekki í neinum
þeirra pólitísku flokka eða sam-
taka, sem eru innan Alþýðu-
bandalagsins, hvorki í Sósíalista-
flokknum, Málfundafélagi jafn-
aðarmanna né Þjóðvarnar-
flokknum, aðeins bundinn af
■stefnuskrá Alþýðubandalagsins.
Meðan vinstri stjórnin sat,
átti Alþýðubandalagið kost á að
koma einum manni í sæti aðal-
bankastjóra Útvegsbankans. Var
nú ekki einhverjum voðalegum
flugumanni hins skuggalega
heimskommúnisma troðið í þetta
sæti? Nei, maðurinn heitir Finn-
bogi R. Valdemarsson.
„Kommúnistar hafa lengi ver-
ið valdamiklir í Alþýðusam-
bandi Islands. Hafa þeir ekki
sett einhvern Moskvukommún-
ista í sæti forseta Alþýðusam-
bandsins? Nei, forseti þess er
sósíaldemókratinn Hannibal
Valdemarsson.
Þessi dæmi, sem hér hofa veriS
nefnd, sýna, að staShæfing M.H.G.
um að Alþýðubandalagið sé eitt-
hvert leyndardómsfullt dulargervi,
sem „kommúnistar" hjúpi sig i um
kosningar, er ósönn. Meðlimir þess
hafa allir sama rétt og sömu að-
stöðu til óhrifa, eins og dæmin sýna,
sem nefnd voru hér að framan. Al-
þýðubandalagið kemur til dyranna
eins og það er klætt, sem kosninga-
samtök vinstri manna, sem eru sam-
móla um öll höfuðatriði þeirra móla,
sem nú eru efst ó baugi með þjóð-
inni. Hitt er rétt, að suma þcirra
greinir ó um fjarlægari markmið.
en það er ekkert leyndarmól, og það
vita ollir,
Það er beinlínis óheiðarlegt
að rangtúlka hina frjálslyndu
stefnu Alþýðubandalagsins eins
og M.H.G. gerir í grein sinni.
Sveik Hdfnarfjörð
í íhaldsklær
Hér hefur verið staðhæft, að
Framsókn ræki róttækan vinstri
áróður til að ginna vinstri kjós-
endur til stuðnings við hægri
stefnu, og í því sambandi bent á
samstarf hennar við íhaldið um
stjórn landsins. Það er skylt að
rökstyðja þetta með nýlegra
dæmi:
Eitt af því, sem Magnús H.
Gíslason grobbar af í grein sinni,
eru sigrar Framsóknar í síðustu
bæjarstjórnarkosningum. Athug-
um nú einn af þessum sigrum,
sigurinn í Hafnarfirði. Þar tvö-
faldaði Framsókn fylgi sitt með
því að fleka vinstri sinnaða Al-
þýðuflokksmenn, sem voru
óánægðir með hina algjöru sam-
stöðu flokksins með íhaldinu
um stjórn landsins, til að kjósa
sig. Við þessa menn sagði Frain-
sókn: Kjósið gegn íhaldssam-
vinnu Alþýðuflokksins! Kjósið
gegn kommúnisma og íhaldi!
Kjósið vinstri mann í bæjar-
stjórn! Kjósið okkur! Aðalslag-
orð flokksins var:
Klippum klærnar af íhaldinu!
Vinstri Alþýðumenn létu blekkj-
ast og kusu Framsókn. En atkvæði
þessara vinstri manna voru eftir
Þá skal aðeins minnt á sam-
stöðu valdamikilla flokksmanna
Framsóknar með íhaldinu um
hernámsmálin, NATO-mennsk-
una, leynisamstarfið um EBE-
málið, áróðurinn fyrir erlendri
fj árfestingu og kauplækkunar-
frekjuna, sem sprengdi vinstri
stjórnina. Að lokum skal svo
bent á nærtækasta dæmið um
það, hvernig Framsókn hagar
framboðum sínum í því skyni að
efla hægri stefnu með tilstyrk
vinstra fylgis: Dæmið, sem valið
er, er listinn í Norðurlands-
kjördæmi vestra:
Efsta sæti listans skipar Skúli
Guðmundsson, gamall, gróinn,
virðulegur, fremur hægfara og
hægrisinnaður Framsóknarþing-
maður, persónulega vinsæll og
vel látinn.
Annað sæti skipar Ólafur Jó-
hannesson, eitt af eftirlætisgoð-
um íhaldsins, maðurinn, sem
Morgunblaðið nefnir æfinlega
fyrst, þegar það telur upp „menn
með heilbrigðar skoðanir“ í
F ramsóknarflokknum.
Þriðja sætið skipar Björn
Pálsson. Á hann hefur verið
minnzt hér að framan, og skal
það ekki endurtekið.
Fjórða sætið á þessum
„vinstrimannalista“ skipar Jón
Kjartansson. Hann hefur stund-
um setið á þingi sem varamaður
síðustu árin., og mun gera það
næsta kjörtímabil, ef Björn Páls-
son nær kjöri. Jón þykist nú
vera mikill vinstrimaður og al-
veg sérstakur fjandmaður „við-
reisnarinnar“. í því sambandi
minnast Siglfirðingar þess, að
síðasta verk Jóns áður en hann
fór úr bæjarstjórasætinu á Siglu-
firði til þess að setjast í for-
stjórahægindið í Reykjavík, var
að koma á „viðreisnarstj órn“ í
bænum, þ. e. bæjarmálasamstarfi
íhalds og krata, með íhaldskrat-
ann Sigurjón Sæmundsson sem
bæjarstjóra, og tróð Ragnari
flokksbróður sínum Jóhannes-
syni í þennan meirihluta sem
eins konar varadekki. Þessi „við-
reisnarstjórn“ var mynduð á
valdatímabili vinstri stj órnar-
innar, og þótti firn mikil, að
stjórnarandstæðingur skyldi
þannig leiða íhaldið til öndvegis.
Tilgangurinn var sá, að koma í
veg fyrir vinstra samstarf í bæj-
arstjórninni og að vinstri mað-
urinn Ármann Jakobsson yrði
bæj arstjóri.
Jón var líka einu sinni mikill
bindindisfrömuður. Hugsjón
hans var að gera brennivínspúk-
ann útlægan úr landinu. Endir-
inn varð þó sá, að púkinn sigr-
aði Jón og tók hann í þjónustu
sína, og hefur ekki sýnt neinn
lit á að skila honum aftur til
bindindishreyfingarinnar. Þetta
varð til þess, að Siglfirðingar
misstu trúna á Jóni sem baráttu-
manni stórra hugsjóna og hlusta
nú daufum eyrum á vinstra hjal
hans.
Þú komum við að fimmta sæti
listans. Það sæti skipar loks vinstri
maður, Magnús H. Gíslason, maður-
inn, sem einna harðast og skelegg-
ast gengur fram í því að afla fylgis
vinstri manna til stuðnings við
NATO-dindla eins og Olaf Jóhann-
esson, einn af stofnendum Varð-
bergs, marg-yfirlýstan ihaldssam-
vinnumann eins og Björn Pólsson og
hinn makróða og hugsjónasnauða
ófengisforstjóra Jón Kjartansson.
Sætið, sem vinstri maðurinn
Magnús skipar, er svo neðarlega,
að óhugsandi- er, að hann komi
nokkurn tíma á þing sem vara-
maður. — Um sætin fyrir neðan
hann er óþarft að ræða.
Magnús er sjúlfur
„kommúnisti"
Það er þá ekki mikið eftir af
málflutningi Magnúsar H. Gísla-
sonar, annað en kappgirnin og
ofstækið. Enda ber grein hans
því vitni, að hann á erfitt um
röksemdir í viðleitni sinni til að
afla hægri mönnunum á lista
flokks síns atkvæða frá vinstri
mönnum, því í greinarlok á hann
engin önnur rök eftir en þau að
hrópa „kommúnisti“, „kommún-
isti“ að Ragnari Arnalds. Þetta
er gamalt og margnotað úrræði
íhaldsins, þegar það er orðið
rökþrota og magnlaust af bræði
og getur ekkert annað en öskrað.
Jafnvel Magnús Gíslason hefur
margsinnis verið kallaður kommún-
isti. — Þa8 er ekki lcngra siðan en
ó Hofsósfundinum ó dögunum. Þar
hellti Björn Pólsson sér yfir SamtÖk
hernómsandstæðinga, sem Magnús
tilheyrir, og kallaði þau kommún-
istasamtök, að Magnúsi sjólfum
óheyrandi. Sjólfsagt efast enginn
um, hvað Olafur Jóhannesson kallar
þau ó NATO-róðstefnum og Varð-
bergsfundum. Og allir vita, hvað
Morgunblaðið og Alþýðublaðið kalla
þau daglega.
Fuglinn á flekanum
Kunn er sú veiðiaðferð, að
binda lifandi fugla á snörufleka
til þess að ginna að lionum
grandalausa fugla, sem þá festu
sig líka í snörunum. Magnús H.
Gíslason, og fleiri honum líkir
flokksofstækismenn, sem þó hafa
sýnt í verki, að þeir eru vinstri
menn í sumum greinum a. m. k.
leika í þessum kosningum hlut-
verk bandingjanna á flekunum.
Þeim er ætlað að ginna vinstri
sinnaða kjósendur til að tylla
sér á kj ördagmn á atkvæðaveiði-
fleka Framsóknar. Framsókn
gamla ætlar þessum mönnum þó
ekki að ráða miklu eftir kosn-
ingar, enda hefur hún þá flesta
í vonlitlum eða vonlausum sæt-
um. Yeiðimennirnir ætla fleka-
bandingjunum heldur enga veg-
semd að veiði lokinni; þeir eru
snúnir miskunnarlaust úr háls-
liðnum eins og hinir sakleysingj-
arnir í snörunum. Og engan
skyldi undra, þótt Magnús H.
Gíslason og aðrir, sem nú gegna
sama hlutverki og hann, yrðu að
kosningum loknum að horfa á
vonir sínar um endalok hersetu
og vinstra stjórnarfar snúnar
miskunnarlaust úr hálsliðnum af
þeim mönnum, sem þeir studdu
fastast í kosningahríðinni, — ef
seta þeirra á flekanum ber til-
ætlaðan árangur.
— bs
YFIRLÍIIIG
ÓLAFUR PRÓFESSOR...
Framhald af 1. síðu.
seinni tíð beitt jafn augljósri
ósvífinni blekkingu í örvænting-
arfullri tilraun til að sverta and-
stæðing sinn.
Ragnar Arnalds fékk ekki
tækifæri til að afhjúpa falsanir
prófessorsins frammi fyrir skag-
firzkum útvarpshlustendum, en
sá hluti þeirra, sem var á Hofs-
ósfundinum daginn eftir, varð
þó reynslunni ríkari um sann-
leiksást prófessorsins. Ragnar
gerði þar ljósa grein fyrir,
hvernig Olafur hefði snúið
merkingu málsgreinarinnar við,
með því að sleppa úr henni 15
orðum og einni kommu. Þótti
mönnum furðulegt, að prófessor
í lögum við Háskóla íslands-
gæti lagzt svo lágt að falsa stór-
lega skjalfest orð. En þá fyrst
blöskraði fundarmönnum ger-
samlega, þegar Ólafur, sem tal-
aði í seinustu umferð á eftir
Ragnari, gerði enga tilraun til
að verja falsanir sínar, en sagði
aðeins: „Þetta minnir mig á
það, sem sagt var í gamla daga:
Punktur, punktur, komma, strik,
þetta gerir hann Palli prik!“
Þessi viðleitni prófessorsins
til að snúa rökþrotum sínum og
fölsunum upp í grín var þó gerð
af slíkum vanefnum og húmor-
leysi, að enginn í salnum fékkst
tilað brosa. Þá þreif Ólafur upp
bæklinginn og sagðist ætla að
lesa upp nýja tilvitnun, og enda
þótt Ragnar fengi ekki tækifæri
til að svara henni á þessum
fundi, gæti hann gert það á
Siglufjarðarfundinum. Las hann
síðan upp stuttan kafla, en Ragn-
ar kallaði fram í og spurði Ólaf,
hvað hann hefði sleppt mörgum
orðum í þetta sinn. Ólafur svar-
aði engu, lagði bæklinginn frá
sér, rauður í framan af reiði, og
fór út í aðra sálma.
Það vakti mikla athygli á
Hofsósi, að framsóknarmenn
treystu sér ekki til að sýna Bj örn
Pálsson þar og fékk hann ekki
að koma með. Ólafur tók í stað-
inn við hlutverki því, sem Björn
hafði áður gengt, og fór að
þylja þar gróusögur og lyga-
þvælu um Ragnar Arnalds, sem
Björn hafði fram að þessu haft
einkarétt á.
Þótti það bæði fátæklegur og
siðlaus málflutningur hjá laga-
prófessornum, og voru fram-
sóknarmenn heldur framlágir,
þegar þeir kvöddu meistara sinn.
xG
Hvomevrarinit
Úrslit Hvanneyrarmótsins í
skák urðu þau, að efstur og tap-
laus varð Freysteinn Þorbergs-
son með 6 vinninga. Nr. 2 varð
Jónas Þorvaldsson með 4 vinn-
inga, nr. 3—4 Þráinn Sigurðs-
son og Halldór Jónsson með
3Y2 vinning, og nr 5 varð
Benóný Benediktsson með 3
vinninga.
Freysteinn Þorbergsson varð
einnig sigurvegari í aukakeppn-
inni um fjórða landsliðssætið,
hlaut 3 vinninga.
Óhætt er að segja, að Hvann-
eyrarmótið hefur glætt mjög
skákáhuga í Siglufirði, og er nú
þegar ráðgerð hér stofnun Tafl-
félags. Skákkeppnin var allvel
sótt, og vakti það athygli, að
áhorfendur voru undantekninga-
lítið ungt fólk.
i
Að gefnu tilefni vottum við undirrituð, að við buðum Sigur-
jóni Sæmundssyni bæjarstjóra s.l. haust að leggja til, án greiðslu,
rafmagn til þess að lýsa upp flugvöllinn austan fjarðarins, til hag-
ræðis fyrir flugvélar, sem kynnu að lenda á þeim tíma, sem dags-
birtu nýtur ekki — ef bærinn kostaði leiðslu frá húsí okkar niður
að flugvellinum.
Við lýsum þessu yfir í tilefni af því, að okkur er tjáð, að Sigur-
jón Sæmundsson bæjarstjóri hafi látið svo ummælt á síðasta
bæjarstjórnarfundi, að hann myndi ekki til þess, að neitt slíkt
tilboð hefði komið fram frá okkur.
Siglufirði, 30. maí 1963.
Petra Landmark. Guðbjartur Þórarinsson. Ráeyri.
Alþingishosningar
Kjör til Alþingis í Norðurlandskjördæmi
vestra, Siglufjarðarkjördeild, fer fram í Gagn-
fræðaskóla Siglufjarðar (gengið inn um aðal-
dyr) sunnudaginn 9. júní 1963 og hefst kjör-
fundur kl. 9 órdegis.
Kjörstjórnin.