Fylkir - 31.07.1964, Qupperneq 1

Molgagn
Sjélfsfæðis-
flokkslns
16. árgangur.
Vestmannaeyjum gi. júlí 1964
17. tölublað
Þjóðhátíð
E y j a b ú a
Sérstaklega vönduð
dagskró.
Þórarar sjá um I-jóðhátíðina
þetta ár, og er dagskrá þeirra
sérstaklega vel vönduð og bygg-_
ist að langmestu á „innlendum"
skemmtikröftum. Það er vel, að
skemmtiefnið er frá Eyjamönn-
um sjálfum, því að þeir hafa
heimahagann og sál hans í sér.
Að sjálfsögðu verða íþróttir í
ríkum mæli. Knattspyrnumenn
munu leiða saman liesta sína og
handknattleiksstúlkur kynna
kvenlegan þokka í íþrótt sinni.
þá munu frjálsíþróttamenn
spreyta sig sýnt verður bjargsig
af Skúla Tbeódórssyni og ekki
má gleyma gamaníþróttunum,
sem verða ma. reiptog yfir tjörn
ina og verður annar endinn dreg
inn yfir með lakara liðið, poka-
liandbolti verður og nýstárlegt
lúndrunarhlaup og m. fl.
Hátíðin verður sett af Guð-
laugi Gíslasyni, bæjarstjóra og
alþingismanni. Séra Þorsteinn
L. Jónsson, prédikar á útiguðs-
þjónustunni. Lúðrasveitin leik-
ur undir stjórn Oddgeirs. Þess
má geta, að Lúðrasveitin mun
halda utan í hópferð á aðfarar-
Framhald ó 6. síðu.
Herjólfsborg.
Þjóðhátíð Eyjaskeggja. Eyjabú-
ar þykja á margan hátt furðu-
legir um háttu sína og siði, en
það er okkar mál og okkur ber
að halda uppi hinni sérstæðu
Eyjastemmningu. Eg hygg, að
það séu ekki fáir, sem finnst
að Þjóðhátíðin upp á síðkastið,
sé ekki nógu einkennandi fyrir
Eyjabúa sjálfa. Það er eins og
eitthvað hafi týnzt af hinni sam
eiginlegu gleði og því trausti,
sem Eyjaskeggja einkenndi. Ef
fótur er fyrir þessari hugdettu,
þá er það víst, að allir verða
að standa saman með ráð og
dáð að hefja það til vegs á ný.
kaupstaðarins. Samheldniseigin
leikar Eyjamanna sjást vel á
því, að löggæzluvald í Herjólfs-
dal er óþarft, þrátt fyrir mikinn
fjölda aðkomufólks, sem hefur
oft ekki mikið aðhald. Það má
segja, að einkunnarorð Þjóðhá-
tíðarinnar séu í ljóðlínum Árna
Árnasonar:
„Heilir komið hingað þér
Herjólfs inn í dalinn,
allir jafnir, enginn hér
öðrum fremri talinn. —
Látum sjást, að sundrung ber
sætið yzt til hliðar.
Gleðjumst því unz gengin er
gullin sól til viðar.“
þá er aftur Þjóðhátíð.“
Enginn vill vera án Þjóðhá-
tíðarinnar og allir vona að hún
verði sólb jört og að veðurguð-
irnir verði í hátíðarskapi. Hvað
er ljúfara en fiiðsæl stund í
tindrandi undraheimi liamr-
anna, þar sem tindar Eyjalands
opna faðm sinn móti suðri.
Nú eru 90 ár síðan að Vest-
mannaeyingar héldu fyrst sína
þjóðhátíð. Sagnir segja að há-
tíðarárið 1874, er þjóðhátíð var
haldin á Þingvöllum, hafi Vest-
mannaeyingar ekki komizt frá
eylandinu sökurn veðurs, og því
slegið upp þjóðhátíð í Herjólfs
dal. Voru þar haldnar veizlur
og var mikil gleði, gaman og
söngur. Veizluborð allmikið
var byggt upp nokkru fyrir neð
an, þar sem hús Herjólfs Bárð-
arsonar, fyrsta landnámsmanns
Vestmannaeyja, átti að hafa stað
ið. Þjóðhátíð sú, er lialdin var
til þess að minnast 1000 ára Is-
landsbyggðar og þess merka árs,
1874, er nú orðin að innanlands
Sí
Seiðmögnuð órif þjóðhátiðarnætur í tindrandi flökti Ijósadýrðar.
Vestmannaeyingar hafa ætíð
verið gestrisnir og ekki talið eft
ir sér að taka á móti þeim fjölda
fólks, er kippir hátt í íbúatölu
Hin þjóðlega siðvenja Eyja-
manna um Þjóðhátíðarhald, er
ævintýri út af fyrir sig, en það
er hvorki merkur né dals ævin-
týri sem veldur ugg og skömm.
„Þrátt fyrir böl og alheims-
stríð,
Austurlenzkir ævintýratöfrar búa hér í.