Ný vikutíðindi - 08.12.1961, Blaðsíða 3

NI VIKUTIÐINDI
3
ABSEMI BRÉF:
Opnunartími á bið-
stofum bankastjóra
Bankar hef ja afgreiðslu kl.
10 að morgni. Bankastjórar
„taka á móti“ (!!) frá ki.
10—12. Inn til þeirra fara
rnenn í þeirri röð, sem þeir
eru skrifaðir niður hjá dyra-
verði. Það er því kappsmál
þeirra, sem þurfa að hafa
fyrra fallið á viðtalinu, að
iáta skrifa sig niður sem
fyrst' og þess vegna að mæta
snemma.
Verulegur hluti þeirra, sem
hér eiga hlut að máli, kemur
á tímabilinu milii kl. 9.15 og
9.45. Verða menn þá, unz
opnað er að híma fyrir dyr-
um úti til kl. 10. Þetta er
hvimleið iðja vinnusömu
fólki- Er bót í máli, þegar
sól er á lofti og veðurblíða.
Þegar illa viðrar með lemj-
andi hvassviðri og rigningu
•eða frosti og snjókomu eða
haglhráð, er þetta hin versta
vist. Víst er, að margur er
sá, sem í þessum ,,biðsal“
hefur íhlotið slæmt kvef,
blöðrubólgu og jafnvel alvar-
legri veiki, t. d. lungnabólgu.
Er þetta utan þeirrar al-
mennu vanlíðunar, sem fylg-
ir kyrrstöðunorpi í vondu
veðri.
Ní BÓK
Þa<5 er einróma úlit allra, sem
lesið hafa þessa hugljúfu ástar-
sögu, aS hún sé óvenju skeinmli
leg. Menn leggja hana ógjarnan
frá sér ólesna.
Útgefandi
Auk þess skapar þetta ó-
æskilegan mun á vígstöðu og
ósamboðin góðum íþrótta-
mönnum á þeim Laugardals-
velli f jármálanna, sem bank-
armir eru, því að bankastjór-
arnir eru fluttir — eins og
reifaböm í upphituðum kassa
— að bakdyrunum klufckan
á slaginu tíu. Þegar svo
,,kúnninn“, sem bankinn lifir
náttúrlega á, kemur svall-
blautur með tennurnar glamr
andi í munninum, þá finnst
honum að það sé líkara því
að banfcinn segi við hann,
með öllu sínu apparati, lif-
andi og dauðu: „Hvern and-
skotann vilt þú upp á dekfc!“
fremur en: „Hvað getum við
gert fyrir yður?“
Opnið biðstofur bankanna
klukkan níu. Það kostar nán-
ast ekfci neitt, en yrði vel
metin kurteisi. Þetta er
krafa ahnennings og sjálf-
sögð skylda bankayfirvalda
við þá, sem þurfa að Ijúka
erindi við bankastjórana
snemma dags.
Stúfur blindi
SNÆDROTTNINGIN
— Þessa mynd verður þú
að sfcrifa um, pabbi, sagði
sonur minn við mig, þegar
við komum úr Kópavogsbíói
á sunnudaginn var. Og fyr-
ir munn þeirra, sem ekki
hafa aðstöðu til að þakka
fyrir á prenti, langar mig til
að minnast á bamasýning-
arnar, og þá sér í lagi teikni-
myndimar , sem mér virðist
njóta einna mestra vinsælda
meðal hinna ungu áhorfenda.
„I mínu ungdæmi" voru
það aðallega fcáboj- og has-
armyndir, Roj og Tarzan,
sem maður var spenntastur
fyrir. Nú virðist öldin önnur.
Um seinustu helgi var ekki
ein einasta hasarmynd af áð-
umefndu tagi í kvikmynda-
húsunum hérna, heldur svo
til eingöngu myndir, sem
framleiddarx eru fyrir böm.
Og eteki vantaði það, að öll
bíóin vom yfirfull.
Við fórurn að sjá Snæ-
drottninguna,. gullfallega æf-
N O R Ð R I:
Ötgerðin á heljarþröm - Ríkisstjórnin ?
hirðir gengismuninn - Ríkissjóður í
greiðsluþroti—Nýjar lántökur framundan
ERFBÐLEIKAR
Nú er komið að því
tímabili „Viðreisnarinn-
ar“, sem veldur ríkis-
stjórninni mestum erfið-
leifcum; áhrif tveggja
gengislækkana á sjávar-
útveginn.
Það er engu Mfcara, en
að þessi vandræði hafi
ekki verið séð fyrir, þeg-
ar gengislækkunum var
skellt á. Að vísu hefur
togaraútgerðin orðið að
þola aflaleysi, en þess
má gjarnan geta„ að þótt
togaramir öfluðu dável,
mundu þeir engan veginn
borga sig og þaðan af
síður halda rekstrinum
gangandi.
Þetta er ömurleg stað-
reynd. Á hinn bóginn hef
ur bátaflotinn gengið
mjög vel og árið 1961
verður metaflaár. E'kki
er því hægt að kenna
aflaleysinu um tröppu-
ganginn á þeim fleytum-
Samt sem áður er ástand
ið þannig hjá bátaútvegs
mönnum, að ti'l stórvand-
ræða horfir.
GENGIS-
UÆKKANIR
Til þess að rétta hlut
sinn hafa þeir krafizt
reikningsskila hjá Út-
flutningssjóði, sem hefur
haldið fyrir þeim nokkr-
um tugum milljóna um
langt skeið og em allar
lífcur fjTÍr þvi að þeir
nái öllum þeim hagiiaði,
sem þeim ber. Auk þess
vilja þeir fá gengishagn-
aðinn af þeim afla, sem
á land var kominn og
seldur var eftir gengis-
lækkunina og mun nema
allt að eitthundrað og
fimmtíu milljónum kr.
Þessari kröfu vísar rík
isstjómin á bug og
hyggst nota gengismun-
inn til greiðslu á áfölln-
um ábyrgðum sem ríkis-
sjóður skuldar nú. Sú
upphæð nemur þó 225
milljónum króna, svo
gengismunurinn hrekkur
skammt og þótt ríkis-
stjómin haldi þvi fram,
að þannig komi gengis-
munurinn bátaútgerðinni
til góða, þá er slikt blekk
ing ein, þvi stór hluti
þessara ábyrgða tilheyr-
ir togaraútgerðinni og
fiskvinnlustöðvunum.
SKULDASÚPAN
Ofan á þetta allt bæt-
ast svo áibyrgðir, sem ó-
hjákvæmilega falla á rík-
issjóð á þessu og næsta
ári, sökum hallareksturs
bátaflotans. Og hvað
ætla vitsmunamennimir
þá að gera?
Ætla þeir að lifa í von-
inni um að kommar hef ji
verkföll snemma á næsta
ári svo hægt verði að
kenna þeim um, eða verð
ur Framsókn boðið sæti
við kjötkatlana til þess
að „jafnvægi" náist í
verfcalýðsfélögunum og
,,friður“ haldist? Gagn-
rýni verður þá ekfci eins
hættuleg ef kommar em
einir um hjana og Fram-
sóknarmenn em svo f jári i)
lagnir við að finna nýjar
og hentugar skattaálög-
ur til þess að „bjargá“
öllu draslinu.
SÍS veitir heldur ekki
af betri aðstöðu í bönk-
unum.
Þannig getur hringa-
vitleysan ihaldið áfram
fram undir næstu alþing-
iskosningar.
MEIRI
SKULDIR
En það em ekki aðeins
útvegsmálin, sem ríkis-
stjómin þarf. að leysa á
næstu mánuðum. Ótal
skuldbindingar ríkis-
stjómarinnar em ógreidd
ar, sem nema hundruð-
um milljóna fcróna.
Stærsta upphæðin er í
sambandi við skólabygg-
ingar og félagsheimili.
Þetta em svimandi upp-
hæðir, og það sem verst
er'— ríkisstjómin hefur
enga möguleika á að
greiða þetta.
Hún gæti að vísu sieg-
ið seðlabankann xun eitt-
hvað, en þar með væri
„lögmálið" brotið og
falskir peningar settir í
umferð. Önnur leið væri
að taka erlent lán og
sennilega verður sú leið
farin- Þannig fara sullu-
kollar að. Þótt engir séu
möguleikamir á því að
greiða slík lán, verður sú
aðferðin höfð, svo á-
byreðarlausir atvinnu-
pólitíkusar geti setið á-
fram í ríkisstjóm.
N o r S r i.
intýramynd, rússnesfca að
uppruna, með ensku tali. Það
eru vist nokkur ár síðan hún
var sýnd hér 1 Bæjarbíói, en
nú hefur Kópavogsbíó tekið
hana til sýninga. Æfintýrið
er eftir H. C. Andersen, og
leikrit eftir því var sýnt hér
í Þjóðleikhúsinu fyrir nofckr-
um árum við mikla aðsókn.
Myndin er skínandi vel gerð,
og þótt æskilegt hefði verið
að hafa íslenzkt tal með
henni, sem svo mikilla vin-
sælda hefur notið hjá hin-
um ungu áhorfendum, fer
efnisþráðurinn í þessari
mynd naumast framhjá þeim
svo nokkm neani.
Tvö utanbæjarbíó, Kópa-
vogsbíó og Bæjarbíó í Hafn-
arfirði, hafa gefið það
skemmtilega fordæmi að fá
tvær ágætar leikteonur,
Helgu Valtýsdóttur og Huldu
Rimólfsdóttur, til að flytja
skýringatexta með bama-
myndiun. Hefur þetta gefizt
mætavel, og mættu fleiri
kvikmyndahús taka upp þenn
an hátt. Það myndi naumast
skaða þau.