Ný vikutíðindi - 07.09.1962, Blaðsíða 2

'l
'W'
Akureyrskur skríll
á knattkappleikjum
Knattspyrnumenn kvarta
mjög yfir háttemi áhorfenda
á Akureyri, og lítur einna
helzt út fyrir, að um skipu-
lögð skrílslæti sé að ræða í
þeim tilgangi að skjóta að-
komuleikmönnum skelk í
bringu en hvetja bæjarliðið.
Hafa af þessu hlotizt leið-
Indi, sem eru bænum í heild
til skammar.
. Reykjavíkurblöðin hafa að
nökkru gert að umtalsefni
leik þann í fyrstu deild milli
Aikureyringa og KR-inga, en
framkoima á þeim ieik var
með endemum.
öskrin og lætin héldust aH
an támann, hvatningar til
norðanmanna, en skætingur
og ónot í garð KR-inganna.
Þó keyrði fyrst um þverbak,
er KR-ingar jöfnuðu leikinn
1 fyrir leiksiok. Ruddist þá
1 eirrn mektarmanna knatt-
1 spyrnunnar fyrir norðan,
! Rafn Hjaltalín, inn á leik-
vanginn og hugðist segja
dómara og starfsmönnum
hans fyrir verkum. Er þetta
engan veginn í fyrsta sinn,
sem maður þessi sýnir sig í
því að stjórna leikjum, sem
háðir eru fyrir norðan, og
háttalag hans allt hið hvim-
leiðasta og lítt til sóma. E5ft
ir leiiksilok lagði hann hendur
á annan línuvörðinn og hugð
ist þjarma að honum!
Rafn þessi hefur dómara-
réttindi og ætti að vita bet-
ur en haga sér á þennan
þetba biaá
var /ul/sefcb p&gar pnentaráverk.falll'b
Skall á, Og ho/ðum vIS ástæSu t'd aS
as-tla, a5 Ijúlca mætfci prenturnnoi. J3aö
reynclíat míssfciln'injur} og verkjallábrot
v/iljum yixl ekki |'rem|a.þesáoeyna voru
útsiSur blaSsmð myndprenfcaSar.
fcstj-
hátt. Vegur akureyrskrar
knattspyrnu verður sízt
meiri fyrir viikið.
Áhugi fyrir velgengni
! knattspyrnuiiðs síns staðar
1 er virðingarverð, en „áhugi“
1 eins og hjá Rafni þessum og
Áma þeim Ingimundarsyni,
sem lýsti í útvarpi kappleikn
nm imiJli Reykvíkinga og Ak-
ureyringa fyrir skemmstu,
er (bæjarfélagi og íþrótt til
skammar.
1 lýsingu sinni, ef svo
mætti nefha, gat Ámi reyk-
viska liðsins að engu, nema
að það væri fyrir akureyrsku
leiikmönnunium, og iþá sér-
staklega markmaðurinn, Geir
Kristjánsson. Og mörkin
Skoruðu norðanmenn „loks-
ims“ og af miikillli snilji.
Akureyrsku 'knattspyrnu-
mennimir geta sjálfir bezt
borið um það, hverjar mót-,
tökur iþeir hafa fengið hjá
reykvískum áhcrfendum.
Þeir ættu að hafa áhrif á
samborgara sína að leggja
niður slikan sikrílshátt.
STÓRMÓFN-
AÐUR —
(Framh. af bls. 1)
ÞAÐ SKEÐI a barnum a Borginni Maður var fenginn
til þess að gera við Ioftið og stóð í efsta þrepi stig-
ans, þegar einn viðskiptavinur gekk inn og pantaði
tvöfaldan viský-sjúss og sódavatn. Þegar hann ætlaði
að bergja á drykknum varð honum litið til mannsins
í st'ganum, sem varð til þess að hann lagði glasið þeg"
ar frá sér og skundaði út. Stiga-maðurinn fikraði sig
þá niður og bjóst til þess að drekka viskýið, en bar-
þjónninn sagði þá með þjósti: ,,Þetta er ekki ætlað
þér!“
„!?að er allt í lagi,“ sagði stiga-maðurinn, „sá, sem
skildi það eftir er æðsti-templar í stúkunni, sem ég er
gjaldkeri í!“
EKKI ALLS fyrir löngu birti Vásir mynd af konu
nokkurri við stangveiðar, að okkur skilst. Myndin var
ekki góð af henni, svo að konan reiddist heiftarlega
við ritstjómina, og afgreiðslan fekk skriflega uppeögn
á bl aðinu!
I
SVO VELDI til að maður nokkur úti á landi varð fyrir
því óláni að missa fót af slysförum. Auðvitað fekk
hann sér gervifót, en honum brá í brún, þegar hann
þurfti að borga 100% toll af honum til ríkissjóðs! .
LEIGUBtLSTJÓRAR eím margir hverjir hreinustu
lubbar. Eikki aðeins í umferðinni, heldur og í fram-
komu sinni við svefhþreytta íbúa þessa bæjar. Það
skeður á hverri nóttu, að leigulbííll þeytir hom sitt aUt
hvað af tókur fyrir utan stórar íbúðar-bloifckir og iveik-
ur flesta, sem í henni búa, og þá einkum eldra fólk-
Þetta er auðvitað aigjöart fbrot á lögregiusamþykkt
Reykjavíkur og refsivert. Þess vegna ætti fólk hik-
laust að kæra þessa dóna eða þá bara að senda okkur
númerin á Mnum og við sikulum með ánægju birta
þau ásamt með nöfnum bílstjóranna.
Algerí -
(Frarnh. af bls. lj
izm vildi hjálpa .þedm að
koma fódki úr húai við göt-
una, sesm iþyrfti að rífa.
Máðurinn spurði þá borg-
arverkfræðinginn hvers
vegna það hefði ekln verið
gert t. d. í fyrra eða jafnvel
fyrr. Svaxaði hann iþví tii að
spyrjandi væri greinilega
ráðagóður maður og þakkaði
hann ráðleggingamar. Þegar
hann var svo spurður um
hvenær hann áliti að verk-
inu yrði lokið, fékkst aðeins
það svar, að allt væri gert tiil
þess að flýta venkinu. Þeg-
ar innt var eftir hvort ekki
fram. Mörg atvkuiufyrirtæiki
eru við þeasa götu og þar á
meðal eitt af srtærstu fyrir-
tækjum landföns, Slippurúm.
^ Dæmið um þessa götu er
þó etkkert einsdæmi og þann
ig er þetta um allan bæ. Það
er viissulega ergilegt fyrir
borgairst jórann, Geir Haill-
grímsson að hiafa svona
mezrn í vhrnu, sem eiga að
skipuleggja framkvæmdir á
vegúm bæjarins, * en verða
bvo bænium til athlægis og
háðungar fyrir algert sinnu-
leysi og slóðaskap, að ekld
aé minnzt á fyrirhyggjuleys-
ið og allar vitleysumar. Það
er nóg, sem hann hefur á
sinni könnu, iþótt ekki sé ver
ið ergja ihann með alíku fram
ferði.
væri gerð áætlun um fram-
gang vemksins og áætlun um
hvenær það yrði fuillgert, var
aðeins ítrekað fyirra svar, að
það væri aJlt gert til þess
að flýta veækinu.
Þess má geta að tæki, sem
uð em við Mýrargötuna, eru
margra milljóna króna virði
og skömmu eftir að verkið
var hafið, fóru allir í sum-
aæfrí. Enginn mannskapur til
að taka við þessym .dým
tækjum og halda verkinu á-
Kcma ut s/ifculego
Æitstjori.
0aldur Holm ^einSSon
v Trkv slj -
Oie.\r GunnaríSön
T^ihtjorn og ajgrclisla
Höi&afú*v
Ginoar IqiSo og W£>>é
Prcnbj'dI hf. prentó.
fórnm sínum. Verður þá ef
tU vill hægt að sannreyna
betur hvar ósóminn hefst og
hvar hann hefur þrifizt bezt
Við teljum það siðferðilega
skyldu okkar að verja al-
menning fyrir slíkum aíæt-
um, því nóg er nú samt okr-
að á víninu af sjalfu ríkis-
valdinu þótt ekki sé bætt
gráu ofan á svart með stór-
þjófnaðil
_____________________^
Er Gils Guðmundsson
að ganga í Kommúnistá
flokkinn?
Bauð Eimskip ritstjóra
Þjóðviljans frítt far
fram og til baka, þega*
hann dindlaðist til
Kúbu?
i
„Þvagrannsóknir!"
„Ætli það sé ekki í nýrun-
um,“ sagði læknirinn, þe«ar
liann hafði litið iauslega á
sjúklinginn. „Eg ætla að gefa
yður belgi.“
SjúkJingurinn, sem var ung
kona með mörg börn á heim
ilinu og iá með mikinn hita,
sætli sig við að liggja áfram,
ef „belgirnir“ yrðu henni til
heilsuhótar. Hún hafði haft
svo mikið fyrir að ná í bless
aðan Jækninn. því hæði var
erfitt að fá simasamhand við
hann, og auk þess taldi hann
öll vandkvæði á því að
koma.
„Belgirmr“ voru notaðir,
en ekki batnaði konunni. Þá
loks taldi læknirinn ástæðu
til, að konan sendi þvag-
prufu. Hún fékk ungling til
að fara með prufuna til lækn
isins og hringdi svo daginn
eftir og spurðist fyrir um
árangur þvagrannsóknarinn
ar.
„Gjörið svo vel að hringja
klukkan fjögur, þá vituin við
það,“ sagði iæknirinn af i
byrgðarþunga
Jú. klukkan íjögur fekk
konan þær upplvsingai að
ekkert verulegt væn itluiga
vert við þvagið, en eg skal
skaffa vður pillin sem
duga,“ sagði embættismaður-
inn.
Rétt á eftir kom ungling-
urinn, sem fór með þvag-
prulurna, tij veiku konunn-
ar Sagði hann þá sinar far
■ir ekki sléttar — það liefði
enginn verið við a iækmnga
stofunni, Og þegar a hann
var gengið viðurkenndi hann
að liann hefði hent þvagpruf
unni1
Nafn lækmsins hiituiu við
ekki að sinm Hins vegai
skal það tekið fram"”ið hin»
fasti sjúkrasandagslæknir
koiuinnai var a laweiðuin
eins og inargir stórtekjuinenn