Ný vikutíðindi - 03.05.1968, Síða 2

u
NY VIKUTÍÐINDI
Ný húsakynni Sendibílasiöðvarinnar
JST£ VIKUTÍÐNIDI
koma út á föstudögum
og koeta kr. 13.00
Útgefandi og ritstjóri:
Geir Gunnarsson.
Ritstjóm og auglýsingar
Kleppsvegi 26 II.
Sími 81833 og 81455
Prentsmiðjan ÁSRÚN
Hverfisgötu 48 - S. 12354
Sendibílastöðin hf. flytur
nú starfsemi sína í nýbygg-
ingu, sem stendur á athafna-
svæði þvi, er hún hefur á-
samt Vöruflutningamiðstöð-
inni að Borgartúni 21. Af-
greiðsla og skrifstofa fyrir-
irtækisins, auk kaffi- og setu
: stofu bifreiðastjóranna,
verða á jarðhæð, en efri hæð
in hefur verið leigð til félags-
starfsemi.
Framkvæmdir við bygging
una hafa staðið um 2 ára
skeið og orðið allkostnaðar-
samar. Örðugt hefur verið
um lánsfé til framkvæmd-
anna, en til að þoka þeim á-
leiðis hefur þorri bifreiða-
stjóranna, sem afgreiðslu
hafa á Sendibílastöðinni, en
þeir eru einnig eigendur
hennar, lagt fram mikla
vinnu og f jármagn, þrátt fyr-
ir minnkandi atvinnutekjur
að undanfömu.
Bílafjöldi og starfsemi
Sendibílastöðvarinnar hf. hef
ur farið vaxandi ár frá
ári. Bílstjórarnir vinna með
eða algjörlega sjálfstætt fyr-
ir viðskiptavininn. Þetta er
ómetanlegt t.d. við vörudreif
ingu, búslóðarflutning eða
þegar annast þarf aðdrætti
að húsbyggingu. Það færist
einnig mjög í vöxt, að fyrir-
tæki leigi sér sendibíl til allra
ferða, frekar en að eiga og
reka eigin bíl, enda verður
kostnaðurinn undantekning-
arlaust lægri.
Iðnaðurinn
Það er mikið um að vera
hjá iðnrekendum þessa dag-
ana, í sambandi við opnun
Iðnkynningarinnar svoköll-
uðu.
Okkur er tjáð að um 20
þúsundir manns hafi atvinnu
við iðnað hér, að viðbættum
10 þúsundum, sem starfi við
byggingaiðnaðinn og eru
þetta óneitanlega háar tölur
í okkar fámenna landi.
Varla eru þó allir þessar
30 þúsundir iðnaðarmanna
til þjóðþrifa, þótt gjaldeyris-
sparnaður af þeim mörgum
hverjum kunni að vera góðra
gjalda verður. Verð og gæði
páskaeggjanna er okkur t.d.
í fersku minni.
Frammámenn í iðnaðinum
reyna að sannfæra okkur um,
að íslenzkar iðnaðarvörur séu
sízt lakari eða dýrari en
sambærilegar vörur í hinum
vestræna heimi. Hvers vegna
hafa íslendingar þá t.d.
flykkst til Bretlands á undan
förnum árum til innkaupa og
'pykir ferðin borga sig?
Nú stendur loks til að við
göngum í Fríverzlunarbanda-
lag Evrópu, EFTA, sem þýð-
ir mikinn innflutning á er-
lendum iðnaðarvörum, lágt
tolluðum. Sjálfsagt halda
sumar innlendu iðngreinarn-
ar velli, en aðrar deyja
drottni sínum, ef þær veroa
ekki styrktar á einhvern
hátt.
Rarmar er ekkert við því
segja, þótt iðnaðarvörur, sem
framleiddar eru fyrir miklu
lægra verð erlendis en hér
séu fiuttar inn. Við eigum að
einbeita okkur að því að
vinna innlent hráefni og
flytja það út fullunnið, en
flytja þess í stað inn þær vör
ur, sem óhentugt er að vinna
hér.
Það er sjórinn og sjávaraf-
urðimar, sem okkur ber fyrst
og fremst að einbeina starfs-
kröftum okkar að og ýms
stóriðnaðar, sem hér getur
þrifist vegna hins mikla
fossaafls, sem við eigum enn
óvirkt að miklu leyti og býr
yfir ótæmandi og ódýrri orku
til að knýja vélar.

‘MÉ
M'
Á sjó og iandi,
sumar og vetur
ilmandi CAMEL
IIíSIill
■■■
■’