Ný vikutíðindi - 03.05.1968, Síða 8

B
NÝ VIKUTlÐINDI
- Myntbrask
Fraimihald af bls. 1.
töku í daglegum viðskiptum.
Fer ekki hjá því að mönn-
um detti í þessu sambandi í
hug fyrirtæki eins og Mjólk-
ursamsalan, Strætisvagnar
Reykjavíkur, Sérleyfishafar
rnn ferðir alemnningsvagna í
nágrenm borgarinnar og ýms
ir fleiri.
Fróðlegt væri að fá um það
einhverja vitneskju, hvort
einhverjir aðilar hafi tök á
því að sortéra þá peninga,
sem koma í peningakassa
þessara stórfyrirtækja og
vinsa úr þá smápeninga, sem
hafa margafalt meira verð-
gildi, en á þá er skráð.
Vitað er að nokkrir forn-
salar hafa alltaf mikið magn
fágætra smápeninga á boð-
stólum, en hins vegar hefur
blaðinu verið tjáð, að í bank-
ana komi varla nokkurn tím-
ann fágtæur peningur úr upp
gjöri.
Á þessu stigi málsins er að
sjálfsögðu ekkert hægt að
fullyrða um það, hvers vegna
þessir fágætu peningar komu
ekki inn í bankana, en hins
vegar er því ekki að neita, að
ýmsar getgátur eru á lofti
um það, að einhverjir aðilar
hafi séð sér leik á borði að
vinsa gamla peninga úr aura
hrúgunni og setja nýja í stað
inn.
Þó að vísu sé ekki hægt að
segja að hér sé um saknæmt
atferli að ræða þá er það álit
fróðra manna, að myntbrask
í þeirri mynd sem að ofan
greinir sé iðja, sem geti gefið
talsverða peninga í aðra
hönd.
Spurningin er sem sagt
þessi: Hvers vegna er nóg
framboð af fágætum pening-
um hjá fornsölum í bænum,
þótt þeir sjáist varla í bönk-
unum, og hverjir hafa að-
stöðu til að braska á þennan
hátt með fágætta íslenzka
smápeninga?
STAKA
Vísu þessari mun Vilhjálm
ur frá Skáholti hafa kastað
fram við kunningja sinn
Richard Tómasson. Við birt
um hana án ábyrgðar.
Ekkert þras kvað Gæi gas
né gleðimas við konur.
En úr glasi líf sitt las
loftsins hasarsonur.
DÝR LANDI
Saga gengur af því, að
lögreglan hafi haft hendur í
hári manns eins, sem stund
aði brennivínssölu og brugg
aði líka. Hafi maður þessi
tekið upp það viðskiptaform
gagnvart viðskiptamönnum
Er það satt, að á tiltekn-
um stað í miðborginni sé
dóbpillan seld á 100 krón-
ur?
sínum, að selja þeim áfeng-
ið gegn víxlum, og einn af
ríku lögfræðingumun í þjón
ustu ríkisbankanna hafi
svo keypt brennivínsvíxla
þessa og banki hans inn-
heimt þá. Hafi áfengisflask-
ans með þessu viðskipta-
formi komist upp í verð,
sem hafi numið þúsundum
króna, hver flaska.
; ________
ISLENZKIR
MÁLSHÆTTIR
Leyfist kettinum að líta á
kónginn ?
Kyssir að framan, en klór
ar að aftan.
Ekki eru það allt góðar
kýr, sem baula hátt.
Kvis ljótt fer fljótt, seint
fer, ef sæmd er.
Beygðu kvistinn, meðan
hann er ungur, en brjóttu
ekki.
Betra er kál í koti en krás
í herrasloti.
Hlt er þann til kórs að
kalla, er í kamar vill vera.
Oft er karlmanns hugur í
konu brjósti.
Þrætugjöm kona er sem
sífelldur leki.
Venja má villidýr en ei
vonda konu.
Hlýðin kona hefur í stað-
inn ást og eftirlæti.
Alhr leikar em ei bvmdnir
NORÐRI SRIFAR:
Þegar Bjarni bjargaði þjóðinni! - Nýr
Dýrlingur á ferðinni.
GRlNGREININ
Afmælisgrein Matthíasar Johannesen
tun Bjama Benediktsson í Lesbók Morg-
unblaðsins hinn 28. apríl s.l. minnir á
söguna um hermanninn, sem var að
segja syni sínum frægðarsögur af sér
úr stríðinu. Gerði hann eigi lítið úr hug-
prýði sinni og dirfsku, enda spurði son-
urinn agndofa í lokin: ,,En til hvers
voru allir hinir hermennirnir, pabbi?“
Hún verður að teljast heldur lubba-
legt uppátæki, þessi afmælisgrein Matt-
híasar og afmæli stjómmálamannsins
lítil virðing sýnd með því að gera svo
stórfellt gys að honum í víðlesnasta
blaði landsins.
Fyrr má nú vera, hvort yngri kynslóð
inni er sagt frá því, að hann hafi hald-
ið ræðu um sjálfstæðismálið 1943. En
að gera hann að dýrlingi og halda því
blákalt fram, „að hann hafi tryggt al-
gjört sjálfstæði íslands,“ er hreint og
beint hlægilegt. Ekki einn einasti af for
ustumönnum stjórnmálaflokkanna var á
móti stofnun lýðveldisins 1944, og þegar
öll þjóðin greiddi atkvæði um málið,
mátti heita að einungis fársjúkir og far-
lama tækju ekki þátt í atkvæðagreiðsl-
unni, sem fór auðvitað á einn veg og
minnti helzt á kosningu í kommúnista-
ríki, svo eindregin vom úrslitin.
Auk þess var Bjami alls ekki formað
ur Sjálfstæðisflokksins á þessum ánun,
heldur Ólafur Thors.
EITT ÁR — 24 AR.
„Það hlýtur að vekja meira en litla
athygli okkar, sem erum of ung til að
muna glögglega lokastig sjálfstæðisbar
áttunnar, að Bjami Benediktsson skyldi
hafa þurft að flytja þessa herhvöt til
þjóðarinnar. En hjá því var ekki kom-
izt.“ Svona lætur Matthías dæluna
ganga og getur ekki hætt: „ . ■. . og flyt-
ur ræðu sína af sannfæríngarkrafti og
eldmóði... “
Yfir hvaða hálfvitum skyldi maður-
inn eiginlega hafa verið að tala?
Staðreyndin var sú, að nokkrir úrtölu
menn vildu bíða til ófriðarloka með
sambandsslitin við Dani, til þess að
bjarga ýmsum verðmætum, sem við átt-
um óneitanlega fullt tilkall til. Þetta var
viðkvæmnismál nokkurra mennta-
manna, sem reyndust sannspáir, því enn
höfum við ekki fengið þessi verðmæti.
Og það er ekki Bjama Benediktssyni
að þakka, að nú hillir undir það krafta-
verk, að handritin séu á heimleið. Það
kostaði annan Bjama (Gíslason) þrot-
laust starf og þolinmæði, að vekja Dani
til meðvitundar um, að þeim bæri að
skila okkur gersemunum. Nær 24 árum
eftir stofnun lýðveldisins em þau enn
ekki komin, en það er einlæg trú Islend-
inga, að þess verði ekki langt að bíða.
Tugir þúsunda íslendinga eru nú und-
ir grænni torfu, sem hefðu kosið að fá
að upplifa þennan atburð, en það er önn
ur saga. Við vorum óþolinmáð og kusum
sjálfstæðið einu ári fyrr. Þar var þjóð-
in öll að verki. Ef til vill hefðum við átt
að vera róleg í eitt ár til viðbótar, því
hvað munaði um þetta eina ár, ef það
hefði fært okkur handritin heim strax
ALDREI HEYRT ANNAÐ EINS
„Það hlýtur að hafa verið ógleyman-
leg stund að hlýða á ræðuna á þessum
fomhelga stað. Hún var haldin á úrslita
stund og hefur vafalaust ráðið meiru
en flest annað um það, hve heillavæn-
lega tókst til í lok sjálfstæðisbaráttunn-
ar við Dani. Og enn höfum við tækifæri
til að eignast ræðuna á hljómplötu með
rödd þess sem hana hélt... “
Sei, sei, sei! Hvílík dýrð! Hvílík dá-
semd!
Það verður víst ekki sagt um Matthí-
as, að hann sé húmorlaus, eða hvað
finnst þeim, sem gjörla þekkja sjálfstæð
ismálið ?
Eða hvað um þetta: „ ... að ég full-
yrði óhikað að helzt minni á ræður
þeirra, sem fremstir stóðu í rómverska
senatinu .. “ Þetta segir Matthías um
manninn, sem lærði hlutleysið, utanað,
hjá Hitler og Stalín. En honum skjátl-
aðist um ævarandi hlutleysið, og það
kallar Matthías auðvitað hugrekki, að
þora að kannast við það.
Hvenær skyldi forsætisráðherrann
þora að viðurkenna, að honum hafi
skjátlast um flokksræðisstefnuna ? Matt
hías er meira að segja svo kaldhæðinn,
að hann talar í því sambandi um „frelsi
til að kollvarpa lýðræðinu, ef marka má
dálæti Islendinga á erlendri flokksræð-
isstefnu.“ r
Það er efni í aðra grein, og hver veit
nema Eykon geti lagt eitthvað til mál-
anna í því sambandi.
Norðri.
við einnar konu dans.
Margir kokkar gera graut
sangan.
;___________
BRANDARI VIKUNNAR
Hún var ein af afbrýði-
sömu eiginkonunum, og
hvert kvöld sem hann kom
heim fór hún að þrasa í hon
um.
Fyrsta kvöldið: — Það er
Ijóst hár á kraganum þín-
um!
Annað kvöldið: — Það er
svart hár á kraganum þín-
um!
Þriðja kvöldið: — Það er
rautt hár á kraganum þín-
um!
En fjórða kvöldið gat
hún þrátt fyrir vandlega leit
ekki fundið neitt hár — og
æpti bálreið: — Ertu far-
inn að skjóta þig í sköllótt-
um kvenmanni!