Ný vikutíðindi - 16.07.1971, Síða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
hlutverk á hendi. Nafn henn- ar finnst ekki í styrjaldarsög- unni, ef ekki eiga fleiri leyni- LÁRÉTT: 45. stillast 14. gangur
skjöl eftir að koma fram í dags 1. villa 48. upphefð 16. rafstöð
Ijósið. Kona þessi var aðeins 7. ómenntaðir 49. skott 17. séður
þekkt undir nafninu „Frau 12. straum 50. stafurinn 20. mylsna
Elsa“. Fyrir nokkrum öldum 13. bekks 52. elska 21. hugblær
hefði hún verið nefnd galdra- 15. hlýju 54. nudda 22. neitun
norn og brennd á báli. Adolf 16. áburður 55. stéttarfélag 23. glöð
kynntist henni skömmu eftir 18. tveir eins 56. kinnfiskasogin 26. sigar
fyrri heimsstyrjöldina. Hún 19. lyf 59. skammst. 27. nuddast
lýsti því yfir, að hún væri 20. vend 60. skörungur 31. mældu
æðsta prestsynja í ævafornum 22. tré 63. þekking 32. kalls
gjörningafræðum og auk þess 24. götótt 65. skipið 35. vitgrönn
stjömulesari með yfirskilvit- 25. sverta 66. jaxlinn (þf.) 37. týgjast
lega kunnáttu. Hún fullyrti, 26. starfsemin 38. ósoðin
að hún sæi inn í ókomna tíma. 28. skoðun LÓÐRÉTT: 41. suður
Þegar bróðir minn slapp úr 29. duft 1. óloft 42. mánuður
fangelsinu í Landsberg, fullyrti 30. þyngdareining 2. fæði 43. braka
nornin að hann væri útvalinn 31. illfygli 3. mökkur 46. söng
til þess að vera mestur maður 33. fram 4. nafntoguð 47. dreifa
í Þýzkalandi. Og Adolf trúði 34. óskyldir 5. samhljóðar 51. afkasta
henni í einu og öllu. 35. glannamir 6. erfiðast 53. deyfð
Eftir þetta tók hann sér 36. ath. 7. mynni 57. ófögnuður
naumast nokkuð fyrir hendur 38. spurnarorð 8. líkamshluti 58. stefna
án þess að leita fyrst ráða hjá 39. þei 9. kynþáttur 61. hljóðstafir
Frau Elsu. Þannig var iðulega 40. þessi 10. frumefni 62. ónefndur
fyrstu styrjaldarárin. Hann 42. háspil 11. felldur 63. baul
gekk meira að segja í berhögg 44. bylgjast 12. sýður 64. fmmefni
við hershöfðingja sína, en
fvlgdi leiðbeiningunum; sem
Frau Elsa hafði lesið úr af-
stöðu himintungla. Adolf réðst
i fáránlegustu hernaðaraðgerð-
ir, eingöngu vegna þess að
Frau Elsa hafði lesið úr stjörn-
unum, að þau myndu heppn-
ast. Jafnvel þegar hún sendi
þýzku hersveitimar til gjör-
eyðingarinnar í Rússlandi, var
Adolf sannfærður um að spá-
dómar hennar væru óskeikulir.
Frau Elsa gerði daglega spá
fyrir hann. En dag nokkurn
kom hún ekki. Og þegar hann
lét grennslast fyrir um, hvað
dveldi orminum langa, var hún
öll á bak og burt. Þá skildist
■ Adolf,1; að endalokin myndu
skammt undan. Þetta var viku
áður en þau Eva Braun leit-
-uðu - dauðans í loftvarnarbyrg-
inu í Berlín.
En brezka þjóðin getur verið
Frau Elsu þakklát. Hún má
eiga það, að það var hún, sem
fékk Adolf til að senda herina
inn í Rússland í stað þess að
halda yfir Ermasund og inn í
England. Þetta sagði hann mér
sjálfur.
—Stjörnumar segja, að sjór-
inn muni fljóta rauður af
þýzku blóði, og svo þétt muni
líkin liggja milli strandanna,
að hægt verði að ganga þurr-
um fótum yfir, sagði hún við
hann. Reynið ekki innrás í
England. Það verður aðeins
dauði og gjöreyðing.
Ádolf flutti hana úr skríl-
hvérfum Vínarborgar til Ber-
línar og gerði hana að einka-
ráðgjafa og leiðarstjömu. Hún
hlýtur að hafa verið sannfærð
um fjölkynngi sína. Og hún
hataði Englendinga, vegna þess
að maður hennar og þrír synir
höfðu fallið í fyrri heimsstyrj-
öldinni.
ÞAÐ VEIT sjálfsagt enginn
með fullri vissu, hver áhrif
kvenfólkið kann að hafa haft
á líf hans. Það er satt, að hann
gerði sér ekki sérlega háar hug-
myndir um það, en það verður
naumast dregið í efa, að það
voru konur, sem geTðu hann
að foringja ríkisins. Frú Anna
Elisabeth von Ribbentrop —
dóttir kampavínskonungs —
var ein þeirra, sem unnu á
bak við tjöldin fyrir málstað
Adolfs. En það get ég borið
vitni um, að á milli þeirra var
aldrei neitt.
1 2 y *
□ c
15 1 r :
19
i hB
1 |30
a 9 XO’
i r
!1 ..
L
Í r
Ég sagði áður, að Adolf hefði
í bernzku verið sjálfsagður for-
ingi. Ég hef séð drengi, mi.klu
eldri en hann, elta hann í
blindri undirgefni. Viljakraft-
ur hans stjómaði þeim gjörsam-
lega.
Frú Ribbentrop sá sjálfa sig
sem konima í fremstu víglínu,
— og hún notaði allt ríkidæmi
fjölskyldu sinnar til framdrátt-
ar málstað bróður míns. Flokk-
ur hans þarfnaðist peninga, og
frú Ribbentrop sá fyrir þeim.
Hún og maður hennar gengu
opinberlega í flokkinn, og Ad-
olf var heiðursgestur í sam-
kvæmi hjá þeim.
Ég er sannfærð um, að Ribb-
entrop-hjónin hafi þá þegar
gert sér ljóst, hver voru áform
bróður míns: endursameining
Austurríkis og Þýzkalands, end
urafhending þeirra landssvæða,
sem glatazt höfðu eftir fyrri
heimsstyrjöldina, og endur-
reisn gamla þýzka ríkisins. Þá
þegar gerði bróðir minn sér
ljóst, — eins og raunar allir
stjórnmálamenn, — að slíkt
verður ekki gert nema með
kvennahjálp.
— Þegar um kvenfólk er að
ræða, sagði bróðir minn ein-
hverju sinni, verða flestir karl-
menn að fíflum. Aðrir eru veik
geðja og einfaldir, og skipta
ekki máli i stórpólitíkinni. Kleó
patra var alveg prýðilegt dærhi
um áhrifavald konunnar. Þetta
vald má nota í þágu ríkisins.
Konurnar geta hindrað aðrar
þjóðir í að vígbúast gegn okk-
ur. Konurnar eru ómótstæði-
legar á stjórnmálasviðinu.
Þetta var álit bróður míns á
kvenfólkinu. Hann umbar það,
meðan það kom að gagni á
stjórnmálasviðinu. Kynferðis-
lega hafði hann ekki áhuga fyr-
ir því. Ég held að hann hafi
glatað öllum slíkum tilfinning-
um við dauða Gretu Raubal.
Sumir segja, að hann hafi elzt
við kvenfólk vegna holdlegra
fýsna hans til þeirra. Þetta lýsi
ég algjörum ósannindi. Eina
konan, sem vakti áhuga hans
utan stjórnmálasviðsins, var
Eva Braun. Ég veit ekki, hvers
vegna hann kvæntist henni, ef
það var ekki í heiðursskyni. En
það veit ég, að holdlegar fýsn-
ir vakti hún ekki hjá honum.
EITT var það, sem Adolf gat
aldrei lært og er einhver
stærsta veilan í skapgerð hans:
Hann gat skipað fyrir og séð
til þess, að skipunin yrði fram-
kvæmd. En sjálfur gat hann
ekki hlýtt skipun. Það er ein
ástæðan til þess, að kristin
fræði áttu lítinn hljómgrunn í
hjá honum. — hann yrði þá
að hlýðnast fyrirmælum í stað
þess að gefa þau.
Mamma þoldi aldrei neina
afskiptasemi af dekri hennar
við hann. Það má segja, að
það hafi verið mamma, sem
lagði honum veginn til kansl-
arasessins, sem gerði hann að
óvinsælasta manni Evrópu.
Hann leið engum að grípa fram
i fyrir sér, hann gat ekki þolað,
að nokkur vissi á nokkru betri
skil en hann sjálfur. Hann varð
sjálfur að leysa úr hverjum
vanda. Og ég er sannfærð um,
að hefði hann verið tekinn á-
kveðnari tökum í uppvextin-
um, þá hefði heimurinn slopp-
ið við skelfingar heimsstyrjald-
arinnar. En þetta er aðeins ósk-
hyggja....
Ég hef ekkert að sjá eftir.
Heimurinn þekkti mig ekki.
Þegar allra augu beinast að
einum manni, hverfur systirin
í gleymsku. Það gat enginn
hamlað gegn honum, og áhrif
hans voru ekki minni á karl-
menn en kvenfólk. Þess vegna
reyndu hugrakkir menn hvað
eftir annað að myrða hann, —
sérstaklega árið 1944.
Framhald á bls. h.
Hið næstum fullkomna morð
Það er margt, Sem vill mis-
takast fyrir mönnum, og hjá
sumum ná mistökin út yfir
gröf og dauða.
Gamall maður nokkur í Cleve
land átti unga konu og mikið
af börnum. Eitthvað virðist hóp
urinn hafa verið erfiður hjá
honum, því að hann ákveður
einn daginn að fyrirfara sér
og láta líta svo út, sem um
morð hafi verið að ræða. Hann
ætlaði sér þannig að skaffa
konu sinni og krökkum líftrygg
ingarféð.
Hann sneri öllu við á skrif-
stofu sinni, dreifði blöðum um
allt, braut glervasa, velti um
húsgögnum. tæmdi veskið sitt
og kastaði því síðan út í hom,
Bridgeþáttur
Gefið gaum að útspilinu!
Spil þetta var spilað í
keppni:
S: G, 5, 2
H: D, 9
T: K, D, 10, 8, 6, 3
L: 8, 7
S: K, 10, 9, 8, 6, 4 S: D
H: K, G, 8, 3, 2 H: 10, 7, 5, 4
T: — T: G, 7, 5, 2
L:9, 2 L: G, 10, 5, 4
S: Á, 7, 3
H: Á, 6
T: Á, 9, 4
L: Á, K, D, 6, 2
N—S í hættu. Sagnir:
S: 2 Gr. V: 3 Sp. N: 4 Tg. A:
P. S: 6 Gr. V: P. N: P. A: P.
V spilar út laufniu á flest-
um borðum. S. tekur og spilar
tígulfjarka, V á ekki tígul, og
getur S því spilað í gegn um
gosann. Hann tekur svo tígul-
ás, og standa þá 3 síðustu tígl-
arnir i blindum. Hann tekur 3
hæstu í laufi, en þótt A standi
þar fyrir, skiptir það ekki máli.
V hefur sagt 3 spaða ofan í 2
grönd, og hlýtur því að eiga
háspaða og hjartakóng. S spil-
ar því lágspaða, V verður svo
áð spila frá spaðanum eða
hjartakóiigi, og N kemst þá
inn á spaðagosa eða hjarta-
drottningu og tekur 3 tígul-
slagi.
En nú fór svo, að A komst
inn á spaðadrottningu, tók lauf
gosa og spilaði hjarta. S. komst
aldrei inn á blindan og tapaði
3 slögum.
Á aðeins einu borði hugleiddi
Suður, hvað útspilið sýndi. V
hafði sagt 3 spaða, en spilar þó
ekki út háspaða í slemmsögn í
grandi, heldur laufi, sem hann
á ekkert í. Af því dregur S þá
ályktun, að hann eigi ekki
hjónin í spaða; hins vegar hlýt-
ur V þá, eftir sögninni, að hafa
6 spaða, og er háspaðinn á
hendi Austurs því einspil. Þeg-
ar hann hefur tekið 3 slagi á
tígul og 3 slagi á lauf, tekur
hann spaðaás, og fellur þá
drotnningin í, eins og hann
hafði séð fyrir. Nú er óhætt að
spila spaða undir kónginn, N
kemst inn, og spilið er unnið.
skrámaðí síg á hnúúnum, eíns
og hann hefði barið árásar-
manninn, skaut tveimur byssu-
kúlum í vegginn, og þeirri
þriðju í höfuð sér.
Nú skyldi maður ætla að lög-
reglan hefði bitið á agnið, en
það var nú ekki aldeilis, og
var það vegna þess, að í slík-
um tilfellum sem þessum er
læknir ævinlega kvaddur á
vettvang. Læknir þurfti heldur
ekki nema að líta á líkið til að
sjá,- að hér var um sjálfsmorð
að ræða.
— Ha, sagði lögreglumaður-
inn, sem hjá honum var, hvem-
ig sérðu að þetta er ekki morð?
Það er auðséð og alveg ör-
uggt. Prófaðu að taka byssuna
úr hendi mannsins.
Lögreglumaðurinn reyndi
það, en honum reyndist ógern-
ingur að ná henni úr hendi
hins dána manns. Læknirinn
sagði honum, að þetta væri
kallað „dauðakrampi,“ og höf-
um við íslendingar Ijóst dæmi
um slíkt úr Grettlu, en eins og
kunnugt er reyndist öllum of-
viða að ná saxinu af Gretti
dauðum.
Þessi dauðakrampi getur að-
eins átt sér stað þannig, að
maðurinn taki á um leið og
hann deyr, og er talið órækt
merki um, að um sjálfsmorð
eða slys sé að ræða, en ekki
morð. Þegar lögreglunni var
Ijóst, að möguleiki á sjálfsmorði
væri fyrir hendi, fór hún að
leita betur og fann þá í mið-
stöðvarpípum innihaldið úr
veski dána mannsins o. fl.,
sem studdi þessa tilgátu. —- —