Ný vikutíðindi - 13.10.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Á rjúpnaveiðnm
Siit al hverjn 11111 rj|ii|»iiiia
rj úpnaskittirí
Nú er rjúpnatíminn að
byrja eftir miðjan mánud-
inn og pegar froststilla verö -
ur eftir miöjan manuöinn
og snjór niður í miðjar hlíð-
ar, þá er viss von á þeirn
hvítu og pottþétt mál, að
finna hana ef maöur geng-
ur með snœrönd í hlíðun-
um.
Hálfgeröa sektarvitund
hef ég þó alltaf af því að
fást viö veiöar á henni. Hun
er bæöi falleg og lússpök
— og hinn bezti fugl. Eu
náttúran sér víst um sína,
svo aö lagi ætti aö vera aö
fá sér góöan bita ásamt
göngutúr.
Sem strákur fór ég stund-
um með þaulvanri rjúpna-
skyttu, og kenndi hann mér
margt um undarlega hegð-
un rjúpunnar, sela og fleiri
dýrategunda.
Þegar til rjúpna er fai'ið,
er bezt aö vera vel búinn
til fótanna og hafa góöa
yfirhöfn.
Þar sem góö rjúpnaveiöi
er, kemur rjúpan ávallt niö-
ur í iyngbrekkur aö morgni.
Er þaö öruggt, aö ef engin
för eru eftir hana niöri, þá
er hún ekki viölátin, en ef
för sjást, þá er hún venju-
lega efst uppi í fjallsrönum,
þar sem steinar standa upp
úr. Rjúpnaaurinn segir sína
sögu; og hringsóli maöur
milli steina uppi á fjalli,
þar sem sporin eru fyrir
neöan, þá er segin saga, aö
drjúgum hleöst upp á band-
iö.
Sögu hef ég heyrt af
rjúpnaskyttu, sem ég veit
aö er sönn. Maöurinn var aö
hægja sér uppi á heiöum,
þegar önnur rjúpnaskytta
kom askvaöandi og hleypti
af, því allt var hvítt af
rjúpu.
Þaö fylgir sögunni, aö sá,
sem ' urðinni húkti meö
brækurnar á hælunum, hafi
aö jafnaöi veriö mjög hæg-
fara og rólegur í tíöinni, en
í þetta skipti hafi hann ver-
iö heldur betur snar í snún-
ingum, og ekki aö ástæöu-
lausu.
Manninn sakaöi samt
ekki, enda voru þá ekki
komin sjálfvirk átómöt til
sögunnar, heldur varö aö
notast við einhleyptar eöa
tvíhleyptar haglabyssur.
Svona slys geta hent, ef
aögæzla er ekki nægileg og
snjór yfir — og menn næst-
um samlitir snjó.
Ég vil bæta því viö, aö
högl úr haglabyssu viröast
ekki sérlega skaöleg fólki
úr einhverju færi, því ef
menn hér áður fyrr fengu
högl t.d. í fótlegg, var kúf-
urinn hreinsaöur, en hitt
látið eiga sig.
Ég veit um gamlan mann,
sem fékk slysaskot úr hagla
byssu í löppina á stríösár-
unum og hefur síöan veriö
meö eitthvaö af höglum í
fætinurn án þess aö hafa
oröiö meint af; skinniö virð-
ist gróa utan um, og höglin
sitja kyrr.
Loks vil ég benda tollyfir-
völdunum á, að tollur er
alltoí hár á skotvopnum
hér, svo aö þau veröa ó-
heyrilega dýr. Þessu þarf
tafarlaust aö breyta, svo ger
legt sé aö stunda veiöiskap
því þaö er bæöi hollt sport
og gefur hina beztu útivist.
Engin þjónusta viröist
heldur vera á innflutningi
skotfæra, og líki ég henni
við’ hreina einokun. En sjálf
sagt er þaö hinum háa tolli
Rjúpa í vetrarbúningi.
aö kenna. T.d. er erfitt að
fá skot í kaliber 16, en það
er ágætis rjúpnabyssa, af
haglabyssu aö vera.
Ö. Á.
glasbotninum
Einn danskur
Það er unga stúlkan,
sem knýr á hliö himnanna
og vill gjarnan komast inn
í himnaríki, en fyrst þarf
hún aö fara í læknisskoö-
un og fá staöfest, að hún
sé hrein mey. Þegar skoö-
uninm er lokiö, spyr
sankti Pétur, hvort stúlk-
an sé jómfrú.
„Já,“ svaraöi læknirinn,
„en þaö eru sjö smágöt á
haftinu.“
Þaö telur sankti Pétur
aö sé allt í lagi (þaö er
ekki hægt aö hanga í auka
atriðum). Svo gengur
hann til stúlkunnar og seg
ir, aö hún sé velkomin í
himnaríki.
„En segöu mér annars
— hvaö heitiröu?"
„Mjallhvít...“
atliugavert við hann.“
„Athugavert? Það skyldi
ég heldur ekki œtla. En ER
liann ekki flott!?“
*
-K
Sýníngargripur
Maöur nokkur kom inn
á lœknisstofu. Hann sagði
ekki orð, en hneppti frá
sér buxnaklaufinni og
lagöi „vopn“ sitt á boröiö.
Lceknirinn skoðaði grip-
inn í krók og kring, klór-
aöi sér í höfðinu og sagöi:
,rJa, ég get ekki séð neitl
Óskirnar þrjár
Maöur nokkur fór ríð-
andi yfir heiði, og á leið-
inni var reiðskjóti hans
rétt búinn aö stíga ofan á
ófleygan snjótittlingsunga.
Maðurinn kippti í taum-
inn og gat bjargaö ungan-
um; steig svo af baki og
kom honuh í var. Unga-
mamman var honum svo
þakklát, aö hún sagöist
skyldi uppfylla þjár óskir
hans.
Maöurinn óskaöi sér aö
hann yrði eins sterkur og
Herkules, eins gervilegur
og Rock Hudson og aö
þaö yröi eins mikiö undir
sér og á hestinum sem
hann reiö.
Um nóttina gisti hann á
sveitahóteli, og fékk lán-
aöa vekjaraklukku, því
hann ætlaöi aö halda á-
fram ferö sinni í býtiö um
morguninn.
Þegar klukkan hringdi
eldsnemma, ætlaöi hann
aö stoppa hana meö því
aö slá ofan á hana, en
höggiö var svo þungt aö
bæði klukkan og boröiö
fóru í mél.
Maðurinn fór nú fram
úr og leit í stóran vegg-
spegil, sem var í herberg-
inu. Sá hann þá, að hann
var bæöi orðinn geysilega
vöövamikill og ekki síöur
fríöut sýnum. En þegar
hann leit neöar á skrokk-
inn brá honum heldur bet-
ur í brún, og varö þá aö
oröi'
„Æ, hver djöfullinn!
Þurfti ég nú endilega aö
vera á merinni!“

-K
Nýi flokkurinn
Hver verður formaður hans?
Eftir að sýnt þykir, að
Alþýðuflokkurinn og flokk-
ur Hannibala muni samein-
ast í einum flokki að meira
eða minna leyti, er mikið
um það rætt, að Magnús
Torfi muni víkja fyrir Gylfa
I>. sem menntamálaráðherra.
F.innig er brotinn heilinn
um það, hver verða muni
formaður nýja flokksins.
Vitað er að megn óánægja
er • báðum flokkum vegna
þessarar sameiningar. Er
talið að margir af hinum
eldri hægri krötum muni
ekki fylgja Gylfa að málum,
og vitað er, að Bjarni
Guðnason hefur fullan hug
á að kljúfa flokk Hannibals,
cnda ræður hann yfir mál-
gagni hans. Má því jafnvel
búast við þremur flokkum
í stað hinna tveggja, sem
samþykkt hefur verið að
sameina — eins og það er
nú gæfulegt.
Álitið er, að hvorki Hanni-
né Gylfi verði formenn hins
nýja flokks, heldur verði
það einhver, sem líklegur
er til að draga að sér fylgi
frá Alþýðubandalaginu eða
jafnvel Framsóknarflokkn-
um.
Verður fróðlegt að fylgj-
ast með framgangi þessara
mála á næstunni.
Heimska
María hitti vinkonu sína
daginn eftir aö hún haföi
farið á ball.
„Það fylgdi mér sœtur
strákur heim í nótt,“ sagði
hún „en mikið skelfing
var hann heimskur! Hann
var stórfínn í rúminu, þó,
já þó — ja, sko, þó að
hann vœri alveg óttalega
heimskur!“
„Nú?“
„Já, hugsaöu þér: Þegar
ég spurði hann í morgun,
hvao hann héti og hvaðan
hann væri, þá gat hann
með engu móti munað
þaö...“
láta kastrera (gelda) sig.
„HeyriÖ þér, maöur
minn,“ sagöi læknirinn.
„Það er mjög alvarlegur
hlutur.“
„Ég er aö fara til Aust-
urlanda og vil ekki eiga
nein veikindi á hættu,“
sagöi sjómaðurinn. „Viljið
þér aí'la yöur peninga fyrir
þetta — já eöa nei!“
Jæja, jafnvel læknar
hafa stundum rukkara á
eftir sér, svo aö hann fram
kvæmdi /aögeröina.
Þegar sjómaðurinn kom
aftur um borð sagöi skip-
stjórinn:
„Jæja, góöi minn, létuö
þér lækninn vakkinera
(bólusetja) yður?“
„Vakkinera?“ spuröi sjó-
maöurinn bjánalega. „Hét
þaö þaö?“
-K
Óklár á erlend orð
Siómaður nokkur kom
til læknis og baö um aö
Nokkrir stuttir . . .
„HvaÖ er aö sjá þig,
gamli vinur. Þú hefur al-
deilis aflaö þér myndarlegs
glóöarauga! Hvernig fórstu
aö því?“
„Ég kyssti brúöurina.“
„Nú, þaö er leyfilegt."
„Já, en ég gerði það
tveimur árum eftir brúö-
kaupið.“
★
Verkfræöingurinn: „Ég
vil kvænast stúlku, sem er
fullkomin ástmær og hús-
móöir í senn.“
Glæsigyöjan, eftir
nokkra umhugsun: „Þá
gætiröu gifzt mér, og svo
látum viö slag standa um,
hvort viö fáum ráöskonu,
sem kann sína hluti.“
★
„Af hverju skemmta kan
ínur sér meira en fólk?“
„Af því þaö eru fleiri
kanínur til en fólk.“
„Og af hverju eru til
fleiri kanínur en fólk?“
„Af því kanínur
skemmta sér meira en
fólk “
★
Alfreö: „Þú hefur verið
svo köld viö mig upp á
síökastiö, finnst mér. Er
annar maöur kominn í
spiliö?“
Anna (andvarpandi);
„Frá því ég giftist þér fyr-
ir fimm árum, hefur yfir-
leitt enginn maöur veriö í
spilinu.“