Ný vikutíðindi - 22.12.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Bækur, §em berasí
Vinir vorsins
Barnabók cftir Stefán Jónsson.
Útgef.: ísafoldarprentsmiðja.
Stefán er löngu landskunn-
ur og viðurkenndur rithöfund-
ur, sem skrifar fyrir yngsta
fólkið. Þetta er fyrsta bókin i
ritsafni hans, sem væntanlega
verða 18 bindi. Fjallar hún
um vaxtarár sveitadrengs og
er hin læsilegasta.
Á faraldsfæti
Endurminningar Matthíasar
frá Kaldrananesi, II. bindi.
Þorsteinn Matthíasson skráði.
Útgef.: Prentsm. Leiftur.
Þessir þættir fjalla flestir
um það svið, sem Matthías
vann á að opinberum málum
fyrir Kaldrananeshrepp og eig-
inlega brot úr hálfrar aldar
sögu byggðar.
Nokkrar myndir eru í bók-
inni.
Fornar byggðir á hjara
heims
eftir Poul Nörlund í þýðingu
Kristjáns Eldjárns.
Útg.: ísafoldarprentsmiðja.
Lýsingar á miðaldabyggðum
á Grænlandi, eftir sagnfræðing
og fornfræðing. Bókin er auð-
lesin og skýrir frá landnámi á
Grænlandi, viðgangi byggð-
anna og falli, byggð á beztu
heimildum.
Fjölmargar ágætar myndir
prýða bókina, sem er mjög
eiguleg.
Carnaby á ræningja-
veiðum
Lögreglumálasaga eftir Peter
N. Walker í þýðingu Hersteins
Pálssonar. — Útg.: Leiftur.
Söguhetjan, Carnaby, hefur
öðlast miklar vinsældir í Bret-
landi og víðar og höfundurinn
skrifar af þekkingu, því hann
var lögregluþjónn árum sam-
an. Eru nú komnar sex bæk-
ur eftir hann um Carnaby og
afrek hans.
Dagur sjakalans
Skáldsaga eftir Fredrick
Forsyth í þýðingu
Hersteins Pálssonar.
Útg.: ísafoldarprentsmiðja.
OAS-samtökin frönsku, fé-
lagsskapur öfgamanna, höfðu
sex sinnum reynt að koma de
Gaulle fyrir kattarnef án ár-
angurs. Loks í sjöunda sinn
var atvinnumorðingja falið
verkið fyrir hálfa milljón
dollara, en bezti leynlögreglu-
maður Frakklands komst að
fyrirætluninni og gat afstýrt
tilræðinu.
Um þetta fjallar þessi læsi-
lega bók.
Málsvari myrkra-
höfðingjans
Skáldsaga eftir Morris L.
West. — Útg.: Prentsmiðja
Jóns elgasonar.
Þetta er 5. bók Wests á ís-
lenzku. Á hann stóran lesenda-
hóp, enda frábær rithöfundur.
Þýðandi er Hjörtur Pálsson.
Skákeinvígi aldarinnar
í réttu Ijósi
eftir Guðmund Daníelsson.
Útg.: ísafoldarprentsmiðja.
Bókin tilheyrir sama flokki
bókmer.nta og Spítalasaga og
Landshornamenn Guðmundar
og liggja á mörkum sannfræði
og skáldskapar.
Teikningar eru eftir Halldór
Pétursson og skákskýringar
eftir Trausta Björnsson og
Gunnar Gunnarsson.
Einn í ólgusjó
Lífssigling Péturs sjómanns
Péturssonar. Sveinn Sæmunds-
son skráði. Útg.: Setberg.
Þetta er fjörleg og berorð
frásögn íslenzks sjómanns og
I ævintýramanns, sem hefur
siglt um heimsins höf og kom-
ið í flestar stærri hafnarborg-
irnar, þótt Hamborg sé hans
eftirlætisstaður.
Þetta er sjötta bók Sveins
um sjómennsku — og ekki sú
sízta, þótt allar séu þær góðar.
Arfleifð frumskógarins
Skáldsaga eftir Sigurð
Róbertsson. Útg.: Prentsmiðja
Jóns Helgasonar.
Bókin fjallar um nútíma-
manninn í umróti 20. aldar og
viðleitni hans til að fylgjast
með hamskiptum tímans.
Þetta er 10. bók Sigurðar.
I hjartans leynum
Skáldsaga eftir Barböru
Cartland. — Útg.: Prentsm.
Jóns Helgasonar.
Saga um auðuga og spikfeita
stúlku, sem er þvinguð í ást-
laust hjónaband og fær tauga-
áfall á brúðkaupsdaginn.
Bókin hefur selst vel í eng-
| ilsaxneskum löndum.
Vitinn
eftir Cæsar Mar.
Útgef.: Leiftur.
Frásagnir um líf hans og
félaga hans, er þeir velktust
fram og aftur um höf og lönd.
hreinskilnar og látlausar.
Áður hefur komið út bók
eftir sama höfund um svipað
efni, sem fékk sérlega góðar
viðtökur.
Kaldrifjuð leikkona
Skáldsaga eftir Louise
Hoffmann í þýðingu Hersteins
Pálssonar. Útg.: Leiftur.
Þetta er ein af hinum vin-
sælu sögum, þar sem sögu-
þráðurinn er spennandi og
einkennilegir atburðir gerast.
Folda
Bók eftir Thor Vilhjálmsson.
Útg.: ísafoldarprentsmiðja.
Höfundur kallar þetta á tit-
ilblaði „Þrjár skýrslur“. Nefn-
ist sú fyrsta „Hrakningar“,
næsta „Sendiför“ og sú þriðja
„Skemmtiferð“.
Þetta eru stuttar skáldsögur,
sem sýna stíl höfundarins í
nýju ljósi.
Hornblower sjóliðs-
foringi
Skáldsaga eftir C. S. Forester
í þýðingu Hersteins Pálssonar.
Útgefandi: Leiftur.
Forester varð meðal vinsæl-
ustu höfunda Breta á sviði sjó-
ferðasagna, og er þetta ein
víðlesnasta bók hans.
q giasbotniRum
Auglýsingar borga sig
Dag nokkurn skrifaði
Nonni, 14 ára gamall, á
skólatöfluna: „Nonni er
ástríð'ufullur elskhugi!"
Kennslukonan veitti hon-
um áminningu fyrir dóna-
skapinn og refsaöi honum
með því að láta hann sitja
eftir í klukkutíma.
tilraun. Þar auglýsti hún í
blöðunum og lofaöi þeim
50.000 krónum, sem gæti
fullnægt henni.
Hundruð tilboöa bárust,
og Nansý leit á marga áöur
en hún ákvað, hvern hún
skyldi prófa fyrst.
Hann kom á tiltekinni
stund um kvöldiö, og eftir
Hún var ekki ráðalaus
MeÖan ástaleikurinn stóö
sem hæst reis hún upp og
sagði:
— Helgi, hefuröu nokk-
urn tíma selt ryksugur?
— Nei ....
— Þá er þaö ekki seinna
vænna, því nú kemur maö-
urinn minn!
X-
Maðurinn sagði . . .
— Heimurinn er fullur af
fólki, sem vill eitthvaö.
Þegar Nonni kom heim
úr skólanum flykktust leik-
félagar hans um hann og
spuröu, hvaö kennslukonan
hefði gert við hann.
„Eg vil ekkert um það
segja,“ sagöi Nonni, „ann-
að en að þaö borgar sig aö
auglýsa!"
-K
Ab!
Nansý frá New York átti
við vandamál aö stríöa. Eft-
ir margra ára eftirgrennsl-
an, og eftir aö hafa reynt
allt og alla, haföi hún enn
ekki fundiö fullnægjandi
lausn á kynífsvandamálum
sinum.
— Nansý, sagöi bezta vin-
kona hennar einn daginn,
— hversvegna skreppuröu
ekki til Svíþjóöar? Þar er
sagt aö séu kynsterkustu
menn í heimi.
Viku seinna flaug Nansý
til -'S'tokkhólms til aö gera
fáeinar mínútur hófu þau
leikinn.
Eftir því sem málin þró-
uöust um nóttina var hún
farin aö halda aö hún heföi
fundiö þann eina rétta.
Eftir tólftu skorpuna, tók
piltur sér smáhvíld, dró
djúpt andann og sagöi
„ah!“
— Heyröu mig nú, sagöi
Nansý — þú getur beöiö
meö samtal þangaö til
sdnna!
Næturstemning
Hún var í fríi fyrir norð-
an og haföi kynnst ágætum
Norölengingi. Þau sátu uppi
í fjallshlíð og fléttuöu fing-
ur.
— Ég elska miönætursól-
ina, sagöi hann.
— Ekki ég, sagöi hún. —
Hún minnir mig á manninn
minn: stór, rauöur og úti á
næturnar.
Sumir vilja vinna eitthvað
— og allir hinir vilja hærri
laun.
Nokkrir stuttir . . .
Forstjórinn viö ljóshæröu
skrifstofustúlkuna: — Ég
er kominn svo eftir á meö
vinnuna, dýrölega dama, að
ég held aö þaö væri heilla-
ráö að þú takir þér frí í
nokkra daga.
•
— Ó, Andrés, nú er vorið
komiö enn á ný.
— Já, já, Berta; róleg. Eg
ætla bara aö ljúka við að
reykja sígarettuna fyrst.
•
— En Elsa þó, þú hefur
víst ekki sagst elska hann,
svona alveg upp úr þurru?
— Nei, mamma, hann
varð að kreista þaö upp úr
mér!
•
— Pabbi, hvers vegna má
karlmaður bara eiga eina
konu?
— Drengur minn — lögin
vernda þá, sem ekki kunna
aö....
•
— Það heföi veriö sök sér,
ef hann heföi bara gert þaö
einu sinni, sagöi stúlkan við
lögregluna, en það var þaö
sama i hvert skipti, sem við
hittumst: Nauögun, nauög-
un og aftur nauögun.
* Enn um kynferðismál
Frh. af bls. 5.
landi, að William Bingham
var sektaður fyrir sama
brotið — Ljósmæðralögin frá
1971, er mæla svo fyrir um,
að eingöngu læknar og Ijós-
mæður megi taka á móti
börnum.
★
f kynferðismálum fyrir
dómstólum geta verið felldir
andstæðir dómar, þótt afbrot-
in séu næstum eins, af tveim-
ur mismunandi kviðdómum
eða dómurum. Að mestu ræð-
ur mismunandi löggjöf og
lönd.
Kona nokkur í San Fran-
cisco vann mál, er fyrrver-
andi eiginmaður hennar höfð-
aði, til þess að svipta hana
börnum þeirra, vegna sið-
leysis. Clarence Morris, dóm-
ari í yfirdómi sagði: „Ég held
því fram, að jafnvel skækja
og kona, sem veitir vændis-
húsi forstöðu, geti þrátt fyrir
allt verið góð móðir.“
En John W. Peck, dómari í
New York, kvað upp allt ann-
an dóm yfir vændiskonu og
svipti hana umráðum með
börnum hennar, en hún hafði
gifst í annað sinn fram-
kvæmaastjóra sjónvarpsstöðv-
ar með 25.000 dala árstekjum.
★
Lögregluþjónar þeir, sem
hafa vörðÁ^daáíBSötaiI'Hi, þeg-
ar kynferðismál eru á döfinni,
eru viðbúnir öllu. Tökum til
dæmis hið einkennilega hátt-
arlag hjónanna Tómasar og
Virginiu Conway frá Los
Angeles. Conway var að af-
plána eins árs fangelsisdóm
fyrir svik. Kona hans var að
afplána jafnlangan dóm í sama
fangelsi, fyrir að hafa ekið bíl
sínum á mann sinn, svo að
hann kastaðist út af 12 feta
háum vegg.
Meðan þau voru í fangels-
inu, krafðist Virginia skilnað-
ar. Er þau voru tekin til yfir-
heyrslu, skömmuðust þau
heiftarlega og slóu til hvors
annars. Dómarinn frestaði mál-
inu og sendi þau aftur í klefa
sína.
Meðan beðið var eftir lyft-
unni, stóð lögregluþjónn á
milli þeirra, þar sem hann
óttaðist að þau myndu reyna
að drepa hvort annað vegna
haturs. Þegar þau komu inn í
lyftuna, rauk Virginía á mann
sinn. Áður en lögregluþjónn-
inn gat stöðvað hana, ætlaði
hún að kæfa mann sinn með
ástríðufullum kossum. Hún
hélt áfram að kyssa hann alla
leið upp á níundu hæð, en þá
voru þau látin hvort í sinn
klefa.
„Það má búast við öllu af
konunum!“ sagði lögreglu-
þjónninn furðu lostinn, vjð
íiÁttarát-arann.