Ný vikutíðindi - 27.07.1973, Qupperneq 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Úr bréfabunkanum
gangstéttina. - Otal kvartanir.
Boddíið dattá
Boddíið datt á
gangstéttina
„Um hádegisbilið fyrir
nokkru sá ég heilt boddí velta
af vörubíl á hringnum á mót-
um Snorrabrautar og Hring-
brautar — inn á gangstíg. Það
átti þó að vera fast á bílnum.
Það væri laglegt að fá slíkt
í fangið á einhverri gangbraut-
inni.
Þarna stóðu hjá ráðvilltir
lögregluþjónar.
Leigubílstjóri“
Þetia er alvarlegt mál, sem
ætti a'ð taka föstum tökum.
Það hefði getað valdið stór-
slysi, ef boddíið hefði dotfcið
yfir fólk, sem verið hefði á
gangi í fullum rétti á gang-
stétt.
Við höfum númer bílsins, en
birturn það ekki, enda hafa
váðstaddir lögregluþjónar að
sjálfsögðu skrifað það hjá sér,
og áreiðanlega verður ökumað-
ur bíisins látinn sæta ábyrgð.
Otal kvartanir
Engin leið er að birta öll
þau bréf, sem blaðinu berst.
Hér skal samt drepið á sitt af
hverju úr efni sumra þeirra:
Kvartað er yfir:
— Slæmu skipulagi, götu-
merlcingum og sóðaskap í
Kópavogi („þarna úir og grúir
af skit og drullu, dauðum mús-
um cg kötttum ...“)
— Hvílík „fáránleg vitleysa
það sé að láta herinn fara“,
en jafnframt vill bréfritari
„láta opna meira umgang ís-
lendinga um svæðið".
— Að girðing íþróttavallar-
ins a melunum og grindverk
séu til skammar.
— Að iðnaðarhverfið á
Bíldshöfða sé illa merkt og
stórhætta sé að ferðast þar
um, bæði vegna skurðardýkja
og glæpalýðs.
— Að fjölga þurfi vínút-
sölustöðum, „vegna umferðar-
þunga, sem myndast í kringum
útsölustaði ÁTVR.“
— Að R 3166 haldi sér ekki
nógu vel á hægri akrein.
— Að ;,traktorsræflar“ skuli
mega lúsast um göturnar með
10 km. hraða og myndi heila
bílatrossu á eftir sér.
— Að gamli Hafnarfjarða-
vegurinn milli Blómaskólans
og Nestis skuli ekki vera gerð-
ur akfær.
— Að gjóta í veginum á
móts við Geitháls skuli ekki
vera lagfærð.
— Að erlendis skuli ísland
köllúð kommúnistisk nýlenda
— sennilega að verðskulduðu.
— Að bréf og sendingar frá
Ameríku séu ótrúlega lengi á
leiðinni — og komi jafnvel
aldrei fram.
— Að Bláfjallaveginum sé
illa haldið við.
— Að ekki skuli mega flytja
inn notaða bíla.
— Að ekki skuli vera veitt
vín k útisamkomum („þeir,
sem ekki neyta víns geta verið
sér á parti“).
á gíasbotnmubi
Læknisaðgerðin
Ósköp einfaldur ungur
piltur skildi ekkert í því,
hvers vegna hann var á-
vallt órólegur, tauga-
óstyrkur og spenntur.
Hann fór því til læknis.
Læknirinn var ekki við
en aöstoðarstúlka hans,
rauöhærð skvísa í svo
aöskornum slopp aö pilt-
urinn varö hálfu óstyrkari
en áöur. Hún spuröi hvaö
aö honum gengi,, og hann
skýröi henni frá því eftir
megni Hún leit rannsak-
andi á hann og sagði::
— Þetta er auövellt aö
lækna, komiö með mér!
Gvo leiddi hún hann inn
í lítið rannsóknarherbergi
með dívani — og þar ró-
aði hún hann.
Þegar hann var að fara,
sagði stúlkan: — Takk,
þetta verða 2000 krónur!
Piltinum fannst hafa
fengiö ágæta læknisgerð,
svo að hann taldi ekki eft-
ir sér að greiða gjaldið.
Nokkrum vikum seinna
var hann farinn að finna
aftur fyrir sanna óróleik-
anum í kroppnum, svo aö
hann leitaði til læknisins
á ný. í þetta sinn var
læknirinn viðstaddur.
Hann hlustaöi á lýsingar
piltsins á veikindum sín-
um og skrifaöi lyfseðil.
— Hér eru nokkrar ró-
anli töflur, sagöi hann —
Þér fáiö þær í lyfjabúðinni
hér í næsta húsi. Þetta
veröa 500 krónur, takk
Pilturinn stóð um stund
og horföi á bréfmiðann, en
svo leit hann á læknin og
sagöi brosandi:
— Ef yöur væri sama
læknir, þá vildi ég heldur
fá aðgeröina sem kostar
2000 krónur!
*
Nóg af bví góða
NýJcvœnti presturinn
vaknaöi útkeyröur morg-
uninn eftir brúökaupsnótt-
ina. Þaö var ekkert smá-
rœöi, sem hann haföi lœrt
um nóttina — já, hann
haföi .raunverulega lœrt
allt frá rótum, því hann
haföi ekki haft mikla
pekkingu á þessu og því-
líku áöur.
Þegar brúöur hans sneri
sér i svefni, kom hann
auga á holhönd hennar
eöa handarkrika.
IJann settist skelfdur
upp i rúminu:
— Guö„ nei! Ekki tvö í
viöbót!
*
Óbarfa barlómur
Árni var kominn undir
áttrætt, þegar han kom til
læknisins og sagðist vera
trúlofaður 18 ára stúlku.
— Til hamingju, sagði
læknirinn.
— Takk, en vandamálið
er það, að hún vill eignast
barji, og ég er ekki viss um
aö ég sé maöur til þess.
— Þá verðið þér aö fá
yður meðhjálpara, sagði
læknirinn. Og Árni fór
meö bros á vör.
Hálfu ári seinna mætti
Árni lækninum á götu.
— Jæja, Árni, hvernig
gengur?
— Jú, takk, segir Árni,
— kærastan mín er Ólétt.
— Þaö var gleöilegt,
sagöi læknirinn. — Og
hvað um meðhjálparann?
— Hún er sko líka ólétt.
Xr
Með súrum svita
Jónas var iöinn og lag-
hentur meöur, .og hann
hann vissi þaö vel sjálfur.
Honum var því sönn á-
nœgja að sýna Helga vini
sínum sumarbústaöinn
sinn.
— Já, ég hef byggt hann
allan sjálfur — meö súr-
um svita. Hef sjálfur sag-
aö allt og lieflaö. Reykháf-
inn hef ég líka steypt upp.
Og brunninn hef ég líka
sjálfur grafiö. Meö súrum
svita, sko...
Þegar þeir komu í eld-
húsiö, mættu peir litlu
dóttur Jónasar. Jens ská-
BrancLari vikunnar
Séra Brynjólfur á Ólafsvöllum var af mörg-
um talinn Htill prestur, þótt hann væri á hinn
bóginn sleipur fræðimaður. Var eitt sinn kom-
ið af stað undirskriftasöfnun í bví skyni, að fá
hann með góðu til að segja af sér prestskap.
Létu helztu andstæðingarnir ekkert tækifæri
ónotað til bess að hrósa séra Valdimar Briem,
sem bjónaði nágrannaprestakalli, og gera sam-
anburð á honum og Brynjólfi. Það væri munur
að hafa séra Briem fyrir prest, b^nn mælsku-
mann, heittrúaðan og stórskáld að auki.
Eitt sinn hélt séra Brynjólfur Iélega stól-
ræðuj og eftir messu, er hann gekk út úr kirkj-
unni, vatt hann sér að nokkrum konum, sem
stóðu í hnapp úti fyrir, og spurði bser> hvernig
beim hefði líkað ræðan. Þegar bser drógu við
sig að svara beinlínis, sagði hann brosandi:
— Þessi var nú eftir séra Valdimar.
skaut augunum til vinar-
ins.
— Já, já, meö súrum
svit.a! Standandi upp í
kajak...
-K
Hönd á röngum stað
Strætisvagninn var troð-
fuílur af fólki, og ungi
maöurinn lag'öi höndina
stutta stund á öxlina á
girnilegri skvísu sér til
stuönings.
— Gætuö þér ekki fund-
iö heppilegri stað fyrir
höndina á yður? spuröi
stúlkan gremjulega.
— Jú, áreiöanlega gæti
ég það, svaraöi ma'ðurinn
brosandi. — en ég fer því
miður út á næstu viö-
komustöö.
Xr
Maðurinn sagði . . .
— Sá, sem lœtur undan,
þega.r liann hefur á röngu
aö standa, er skynsamur.
Sá, sem lœtur undan, þeg-
ar hann hefur rétt fyrir
sér, er kvœntur.
— Ég efast aldrei um
hœfileika mína, því þaö er
nóg af öörum, sem paö
gera.
-K
Nokkrir stuttir . . .
— Inga, hugsaðu þér,
maöurinn minn var í París
og kom heim meö chin-
chilla.
— Haföu engar áhyggj-
ur út af því. Penicillin
drepur þaö á nokrum
dögum.
— ★ —
Það var í barnaskóla,
níu-ára-bekk, aö verið var
aö kenna reikning.
— Helgi minn, sagði
kennarinn. — Ef ég gef
þér 200 krónur, og þú gef-
ur Rósu 60, Helgu 50 og
Elsu 40 krónur — hvað
hefur þú þá?
— Þá hef ég sex-partí
og fimmtíu kall fyrir gosi!
— ★ —
Samkvæmt elztu lögum
Rómverja var bannað aö
taka jómfrú af lífi. Tíberí-
us keisari kunni þó ráö viö
því vanda máli — hann
eftirlét hermönnum sínum
dauðadæmdar jómfrúr í
nokkra klukkutíma.
— ★ —
— Nýja, ítalska vin-
konan þín er skrambi góð
sundkona, verð ég að
seg.ja!
— Já, hún hefur líka
praktiseraö í Feneyjum.
— ★ —
— Veiztu hver fann upp
tannhjóliö?
— Nei.
— Þaö var Svisslending-
ur Og veiztu hver var
fystur til aö jóöla?
— Nei.
— Sami Svesslendingur-
inn. Hann lenti meö hann
milli tannhjóla...