Nýi tíminn - 30.03.1950, Blaðsíða 4

á
’ -h-
' tm TlMINN
Fimmtudagur 30: marz 1950.
NYl TÍMINN
Ötgefandl. Sameinincarflokkur atþýðu — Sósiallstaílokkurlnn.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Ásmundur Sigurðsson
Áskriftargjald er 20 krónur á ári.
Orelnar I blaðið sendist til ritstjórans. Adr.: Afgreiðsla
Nýja tímans, Skólavörðustíg 19, Reykjavik
Afgreiðsla og auglýsingaskrifstofa Skólav.st. 19. Simi 7500.
Prentsmlðja Þjóðviljans h.f.
Brúna höndin
Einn Jbe/rro upprennandi
A r i Cuðmun d s s o n
30. marz mun lengi verða minnzt sem eins hins örlagaríkasta
dags í sjálfstæðisbaráttu íslendinga hinni nýju.
Þann dag báðu formenn stjórnarflokkanna þriggja friðsama
reykvíska borgara um að mæta á Austurvelli til að tryggja Alþingi
starfsfrið til að innlima tslanci í hernaðarkerfi sterkasta auðvalds-
ríkis veraldarinnar, sem og var gert. Þann dag var Alþingishúsið
gert að herbúðum fyrir vopnaða hvítliða, sem borgaraflokkarnir
liöfðu látið æfa til þess að taka á móti hinum friðsömu borgurum
með kylfubarsmíð og táragasi, sem einnig var gert, svo eins dæmi
er'í 'sögu þjóðarinnar.
'Þánn dag mættust þjóðin og kylfan fyrir framan Alþingishúsið.
Þjóðin til að krefjast þcss sjálfsagða réttar, að fá að greiða atkvæði
um örlagaríkustu ákvörðun í utanríkismálum, sem valdhafar henn-
ar hafá tekið síðan sjálfstæðið var endurheimt.
Kylfan sem tákn hins ógrímuklædda nýfasisma, sem kapítalismi
alls hins vestræna heims reynir nú að byggja upp sem stðasta vígi
sitt t baráttunni fyrir að halda velli.
Nú hefði mátt ætla, að hin íslenzku stjórnarvöld hefðu látið
liér við sitja. Svo fór þó ekki. Fyrst gerði hinn íslenzki dómsmála-
ráðherra sjálfan sig að viðundri frammi fyrir allri veröldinni með
jþví að reyna að gera sjálfan sig að píslarvotti þeirrar andstöðu, er
þjóðín sjálf veitti áfórmum hans og félaga hans.
Jafnframt voru hafin réttarhöld mikil; mönnum, sem dóm-
stólarnir nú hafa ekki séð sér fært annað en sýkna, var haldið í
fangelsi svo vikum skipti.
Þessi réttarhöid stóðu yfir í margar vikur, og árangurinn var
birtur 25. marz s. 1. Þá er tilkynnt, að 20 menn hafi verið dæmdir
í þriggja til átján mánaða fangelsi, óskilorðsbundið, auk þess fjórir
menn til missis borgaralegra réttinda.
En það, sem bezt sýnir réttarhneykslið er það, að haldlaus reyn-
ast öll gögn gegn þeim mönnum, er dögum og vikum saman var
haldið í fangelsi og reynt með öllu móti að fá til að játa á sig afbrot.
Morgunblaðið birti myndir, sem áttu að sýna þá að grjótkasti
og annað eftir því. Eitthvað hafa ljúgvitnin reynzt vafasöm í þeim
tilfellum. Mundi það ekki vera í fleirum?
Það er annað og meira, sem hér er að gerast og dómar þessir
tákna. Þáttaskipti í íslenzkri réttarfarspólitík eru hafin fyrir alvöru.
Þótt réttarfar auðmannastéttarinnar, sem þessum málum ræður,
hafi aldrei verið á marga fiska, þá kastar nú fyrst tólfunum, og enda
í fullu samræmi við aðra þróun og aðrar aðgerðir.
í heiminum rís nú öflugri frelsishreyfing en nokkru sinni fyrr
í sögu mannkynsins. Aldrei hafa kúgaðar nýlenduþjóðir fundið
mátt sinn og þrek til að brjótast undan kúgunarvaldi arðræningja
sem nú. Aldrei hafa alþýðustéttir auðvaldslandanna sjálfra verið
jafn ákveðnar í baráttu sinni fyrir auknum mannréttindum. Aldrei
hefur sósíalisminn haft jafn örugga fótfestu og náð til fleira fólks en
nú. Og aldrei hefur skilningur á óhæfni hins kapítalistíska auð-
•valdsþjóðskipulags til að leysa vandamál mannkynsins verið jafn
ntbreiddur og nú. í stuttu máli: Aldrei hefur framtíð sósíalistískra
J)jóðfélagshátta verið jafn öruggt tryggð og nú.
Kapítalisminn skelfist þessa þróun. Hinir stóru auðkóngar
•veraldarinnar skelfast, óttast að missa sín einokunarvöld og sjá
cngin önnur ráð en að láta leppa sína hóta með_yatnsefnissprengj-
unni, eigandi þó á hxttu, að jörðin breyttist í sól, ef hún yrði notuð.
O^hinir smáu auðkóngar íslenzka kapítalismans skelfast og beita
kylfum og táragasi í baráttunni við andstöðuhreyfingu þjóðar
sinnar, gegn því að þeir fái hindrunarlaust að afhenda landið fyrir
herstöð í væntanlegri gereyðingarstsxjöld auðvaldsins gegn fram-
þiróun mannkynsins.
Stóru auðkóngarnir skipuleggja stofnanir eins og óamerísku
oefndina, sem ótakmarkað vald fær til að klaga og fjötra hverja
frjálslýnda hugsuh; óg svo’Íángt er gengið, að jafnvel Roosevelt
sjálfurer ákærður fyfir óameríska starfsemi, kommúnisma og land
ráð.
Hinir smáu auðkóngar íslehzka kapítalismans láta sína leppa
<læma dóma eins og þá, sem hér er um að ræða, til þess að sýna á
hverju þeir eiga von, sem leyfa sér þá ósvífni. að andmæla gerðum
þieirra, og heimta að þjóðin fái sjálf að segja sitt álit um jafn örlaga-
1 stökkkeppni Holmenkollen-
mötsina núna var einn Islend-
ingur þátttakandi, Ari Guð-
mundsson frá Siglufirði, sem
dvelst um þessar mundir við
nám í veðurfræði í Osló.
Þótt hann sé ekki ennþá
nema liðlega tvítugur, er ó-
þarft að kynna hann fyrir flest-
um skíðaáhugamönnum heima.
Ekki sakar þó að rifja hér að-
eins upp skíðaferil hans:
Eins og röskum Siglufjarð-
arstrák sæmir, byrjaði hann að
stökkva á skíðum strax innan
við 10 ára aldur. Tók fyrst
þátt í stökkkeppni 8 eða 9 ára
gamall en varð þá síðastur eða
næstsíðastur, að því er hann
segir sjálfur. Hann lét sér þó
hvergi bregða við slíkar ófarir,
því að á Landsmóti skíðamanna
1940 á Akureyri varð hann 2.
í stökki og 1. í svigi drengja. Á
árunum 1941—45 æfði hann lít-
ið á skíðum, en veturinn 1945
—46 byrjaði hann aftur. Þá
varð hann drengjameistari Ak-
ureyrar í stökki og vann í C-fl.
í svigi á Akureyrarmóti. Sama
vetur varð hann drengjameist-
ari í stökki á landsmótinu. Vet-
urinn 1946—47 tók hann að-
eins þátt í Akureyrarmótinu, og
varð þá 2. í stökki drengjafl.
og 2. í B-fl. svigi.
1948 varð hann svo Reykja-
víkurmeistari í stökki.
Síðan hefur hann lítið verið
á skíðum fyrr en í vetur. Þá
útvegaði hann sér keppnisleyfi
hjá Skíðasambandi Islands,
gekk í skíðafélagið „Koll“ í
Osló og hefur tekið þátt í 5
keppnum, m. a. landskeppni
háskólanna í Osló og Helsing-
fors í stökki, er háð var hér
um dagana. Þar varð hann 6,
maður af 24 keppendum. Auk
þess keppti hann sem gestur
(utan keppni) á norska stúd-
entameistaramótinu og var
einn af reynslustökkvurum á
Noregsmeistaramótinu um dag-
inn, og hefur sennilega stokk
ið þar nokkuð yfir 70 metra.
Frá stökkum hans á Holmen-
kollen var sagt í síðustu í-
þróttasíðu.
Á mánudaginn eftir Holmen-
kollenmótið leit ég inn til Ara
r " ■
||;
Þessi mynd er af Ara Guðmundssyni í fyrra stökki hans í
Holmenkollen um daginn. Fyrir það fékk hann 12,5 — 13 —
14, enda er skíðaburðurinn slæmur. Síðara stökk hans var miklu
betra, þá fékk hann 16.5 — 17 — 17 í stíl, en það er prýðilegur
árangur — Andlitsmynd af Ara í horninu.
til þess að vita, hvernig hljóðið
væri í honum eftir keppnina.
Þegar ég kom inn til hans,
var hann að smeygja sér í
skíðapeysuna, en stökkskíðin
stóðu upp við vegg í herberg-
inu, vandlega bundin saman og
með merkísspjaldi á!
— Ertu að fara eitthvað,
spyr ég.
— Já, ég þarf að vera kom-
inn niðrá „Vestbana“ eftir hálf-
tíma. Er að fara suður í Kóngs
berg, þar sem ég er bóðinn í
stökkkeppni í „Hannibalbraut-
inni“ á morgun.
— Verða fleiri útlendingar
með þar ?
— Já, Svíarnir, Júgóslaf-
amir og Danirnir, sem voru
með í Holmenkollen, svarar
hann.
Það varð úr, að ég gekk
með honum niðrá járnbrautar-
stöð, Á leiðinni notaði ég tæki-
færið til að rekja úr honum
garnirnar um skíðaþjálfim hans
hérna o. fl.
— Var ekki gaman í „Koll-
en“ í gær, spyr ég hann fyrst.
— Alveg dásamlegt, það
verður óglejonanlegt að hafa
fengið að vera með í þessari
stökkbraut, jafnvel þótt maður
hafi lent aftarlega í röðinni.
rxkar ákvarðanir og þær, sem gerðar voru í sölum Alþingis 30. marz
1949.
Það, sem bér gerist, er því engin tilviljun. Það, sem er að
gerast, er skipulögð framkvæmd borgarastéttarinnar á íslandi á
þeirri fyrirætlun, að nota vald sitt yfir réttarfars- og dómsxnálum
þjóðarinnar til að berja xiiður hverja þá andstöðuhreyfingu, sem
orðið gæti aðstöðu hennar hættuleg. Dæmin eru fyrir hendi í þeim
fyrirmyndar ,,lýðræðisríkjum'‘, sem heiminum ógna með tortímingu
vatnsefnissprengjunnar.
Og það er heldur engin tilviljun, að þjóðin fær að sjá hina
brúnu hönd lögregluríkisins, einmitt á sama tíma og hún er að
byrja áð kenna þeirraf mögnuðustu fjárhagskreppu, sem yfir hana
hefur gengið í margá áratugi, og útanríkispólitík þessara sömu
valdhafa hefur leitt hana út í. Brúna höndin er vísbending til þjóð-
arinnar um að hafa sig hæga, taka með þögn og þolinmæði því
hlutskipti, sem þessum valdhöfum þóknast aS rétta henni. Þess
vegna eru embættismenn, eins og núverandi sakadómari, látnir
kvcSa upp Iiiícykslisdóma scm þessa. , „ . ..
—- Hefurðu fengið eihhverja
stökkþjálfun héma í vetur?
— Já, ég gekk í haust x
skíðafélagið „Koll“ og hef ver-
ið undir handleiðslu þjálfara
félagsins, Viggó Friling, sem
sjálfur er gamall stökkvari.
Ég hef verið mjög heppinn þar,
því að hann er einstakur maður
og prýðilegur kennari.
— Hvað hefurðu æft mikið?
— Fyrir jól var það mjög
lítið, kannske 20 stökk — eða
svo, því að ég var svo óhepp-
inn að meiða mig illilega í hné
skömmu fyrir jólin, og gat-því
ekki byrjað að æfa neitt fyrir
alvöru fyir en útí janúar.
Stökkvaramir hérna em jú
ekki ánægðir, nema þeir hafi
yfir 100 stökk fyrir nýjár, eins
og þú veizt. En síðan ég komst
í gang, hef ég verið úti um
flestar helgar, ennfr. eitt kvöld
á virkum degi í hverri viku.
Við höfum þá stokkið við
rafljós.
— Hefur Fri'ing þurft að
tukta þig mikið til?
— Já, hann hefur verið ó-
spar á gagnrýnina, og einnig
str'ákamir, sem ég hef stokk-
ið með. Við gagnrýnum nú
hverir aðra, og það er vitaskuld
af því, sem maður lærir.
— Hvað hefur aðallega verið
fundið að þér?
— Fyrst og fremst uppstökk-
ið. Það var of kröftugt hjá
mér, svo að ég náði aldrei ró-
legu svifi. Einnig hætti mér
við að „saxa“ með skíðunum
í svifinu. Ég hef heldur ekki
lagzt nógu mikið framá, þ. e.
a. s. leggimir hafa ekki mynd-
að nógu krappt hom við skíð-
in. Og ennþá hættir mér við
að hafa ,knekk‘ á hryggjarliðun
um, eins og þú hefur tekið eft-
ir. En vonandi hverfa þessir
gallar hjá mér með æfingunni.
Meira gat ég ekki talað við
Ara í þetta sinn, því að við
vorum komnir niðrá stöð, þeg-
ar hér var komið sögu.
f V S~ ' ’ .
Framhald á 7. síðuu