Nýi tíminn - 04.01.1951, Síða 3

■Fiiiiintudagur 4. janúar 1951.
NíITÍMINN
»•

ér nú mútað með Marshallmút-
vm tii að hjálpa „hervöldum
!helvítanna“. Öll borgarablöð Is-'
ílands, að Alþýðublaðinu með-j
Stöldu, starfa að undirróðri fyr- j
Ir þær auðmaimastéttir, sem
©nn hreylija sér á jörðiuni,
nötrandi á taugmn og ringlað-
ar á heila af ótta við -alþýðu
heimsius. Og auðvald heimsins
heiur ekki látið sitja við orð-
in tóm, við undirróður og mút-
tir. Það hefur lagt í frvær árás-
arstyrjaldir gegn alþýðuríkjun-
um, beðið ósigur í báðum, og
undirbýr nú í örvæntingu þá
|>riðju. En það óttast um sjálft
sig. Sú yfirstétt auðdrottnanna,
sem í aldarþriðjung hefur
horft upp á heim sinn hryuja
allt í kringum sig, óttast að
:flýta fyrir eigin aldurtila, ef
hún leggur til slíkra blóðugra
sevintýra á ný.
★
Það er ekki örvandi fyrir
auðdrottna heims, sem alvaldir
. voru á jarðríki uin aldamótin
aS líta yfir valinn.
ÞaÖ er ekki aðeins rússneska
iauðvaldið og keisaradæmið, sem
cr afmáð af jörðinni.
Þýzka keisaradæmið er fail-
Sð. I þrlðjungnum af föðurlandi
ÍVlarx og Engels fer alþýðan
jþegar með völd.
Austurríska keisaradænúð er
faliið, — gralið og gleymt.
Pasisminn, sem í áratugi
lcvaldi þjóðir Ungverjalands,
Kúmeníu, Póllands er fallinn.
Verkainenn og bændur byggja
mú upp af ehllegum áhuga sitt
eigið þjóðfélag á rústum þeim,
í>em. auðvaldið eftírskildi þcdm
eftir blóðugustu styrjöld mann-
Jcynsins.
Þýíki fasisminu, — jhin mikla
clýra vou auðdrottna heims, —
sá f j;indi, sem af mestum kynngi
jkrai’ti auðsins var magnaður
Regn alþýðu yeraldar og íkiædd
ur hinum „hreinu hugsjónum“
MorgiUiblaðsins — er íallinn.
Kínvorska keisaradæmið er
, falíio. Bráðin niikla, sem augu
lallra auðdrottua mændu til um
laldainótin og allir hraimnar
lauðveldaiina eru á lagðar, er
taf aiþýðunni sjálfri lirifsuð
íir höntlum ránfugla auðsins.
1 Kínverski fasisminn, sú iiarð-
istjórii. Sjang Kaiséks, seni am-
crískji auðvaldið rejndi með
iillu móti að stjðja, er fallinn.
Dollarar og vopn Bandarílcj-
íinna reyndu.st vanináttug gegn
jrejsisharátta bænda og lerlca-
ananna. Dollurum stálu spilltir
lauðmenii og embættismenn
Kína, vopnin tóku verkamenn
«»g hændur af leiguher auðs-
jns. Kínverska þjóðin, fjórð-
luugur mannkynsins.hefur hrist
af sér fjötra erlends auðvalds
og iBnlendrar iiarðstjórnar. —
|>airaeð brast raupverulega
Asia úr griiipum auðyaldsins.
Evrópa og Asia eru raun
veruiega gengnar auðr aldinu úr
Igreipum. Alþýðan hefur þegar,
völdin í meirihluta þessara að-
ítlheimsálfa jarðariimar.
Frönsk auðmannastétt lafir
við völd, — í veikum þræði.
Itaiska auðvaldið hjarir, alið
al' útlcndu fé. Þau ríki Asíu,
sem enn eru ekki ,„rauð“, eru
veik og sjálfum sér sundurþyklc
■og óhæf sem bandamenn auð-
valdsins tíi árása á alþýðu-
ríkin. Jafnt í Indlandi sem
Arabaríkjunum óigar hatrið til
auðhringanna, sem áratugi og
aldir hafa féflett þessar þjóð-
ir og drottna enn yfir auð-
lindum þeirra.
Svo mikið er þegar vístr Inn-
rás ieiguherja ameríska auð-
valdsins í Evrópu og Asíu er
vonlaust fyrirtæki, dæmt tíl
ósigurs. Kóreuævintýrið er for-
smekkurinn að þvi, sem bíður
iunrásarherja auðvaldsins, ef
það ræðst á þær nýlenduþjóðir,
sem eftir alda áþján hafa hlotið
frelsi. I»að var stríðsæsing Mac
Arthurs, — fasistaforingjans,
sem lét 1931 myrða ameriska
hermenn úr heimsstríðinu fyrra
á hungurgöngu þeirra tíl Wash-
ington, — sem leiddi Bandarik-
in út í þá ófæru, — og gull-
græðgi amerískra auðhringa,
sem ágirntust auðugustu • gull-
námur Asíu, en þær eru í Norð-
■ur-Kóreu, rak á eftir, elns og
gull Suður-Afríku í Búastríði
Breta um aldamótin.
ham Lincolns, sem magnar 13
milljónir undirokaðra blökku-
manna Bandaríkjanna tU bar-
áttu gegn fasisma amerísks
auðvalds. Og andi Eugene
Debs, verkalýðsforingjans mikla
mun sigrast á allri þcirri blekk-
ingu, sem bandarísk alþýða nú
er beitt. Sjáandinn mikli, Steph-
an G. Stephansson, reynist
sannspár:*
„Ef að virðist tvisýnt tíða
Tafl: hvort lömbin sigTi refinn,
öll cr myrkvast efa og kviða
Ameríka — Debs skal kveða
Inn í tímann vilja og von —
Etm er sú ei yfírg-efin,
Er á skálmöld hróka og peða,
Á svo hugum-háan son.“
Það auðvald, er var allsráð-
andi í heiminum um aldamótiu
síðustu, hefur nú tapað tökum
* Ort 1918, þegar ■_ citt bolshev-
ismabrjálæðið gekk yfir Banda-
rikin elns og nú.
sínum á þjóðum jarðarinnar.
Það getur aldrei unnið það aft-
ur, sem gengið er því úr greip-
um. Þáö er dæmt til að missa
á aidarhelmingi þeim, sem nú
hefst, þau völd sem það enn
hefur. Aðeins eitt getur það
megnað: að eyðileggja og tor-
tíma mannslífum og. verðmæt-
um í svo stórum stíl, að ára-
tugi taki að vinna það tjón
upp -— og- tárin og blóðjð verða
aldrei bætt. Það er þetta, sem
mannkyniö þarf að koma í veg
fyrir: liindra auðvald Amenku
í því að efna til þriðju heims-
styrjaldarinnar. Mannkynið hcf
ur fengið nóg af þeim tveimur
heimsstyrjöldum, er auðmanna-
stéttir heimsins hafa leitt yfir
það. Maimkynið vill fá frið,
svo sú þróun til sósíalisnia og
þjóðfrelsis, sem markað hefur
tuttugustu öldina og mun
inarka hana þvi meir scm
lengra líður, fái að gerasfc í
friði, án þeirra ægiiegu fórna,
sem deyjandi drottnunarslcipu-
lag auðsins hingað til hefur
valdið vinnandi stéttum ntann-
Jcynsins.
Jafnvel þær álfur, sem
drottnandi auðhringir Ameríku
úlíta sér ennþá tryggastar,
nötra imdan réttlátri j-eiði kúg-
aðs fólks.
1 Afríku hefur verkaiýðs-
hreyfingin haldiö innreið sína
og verJcaJýðssamtökin breiðast
óðfluga út, þrátt fyrir alla
kúgun hvítra manna. Og þjóð-
frelsisbarátta hinna svörtiu
þjóðá er þegar hafin. Þær rifja
upp forna sögu sína, eins og
við. Þær minnast þess að frá
elleftu öld og fram' á þá sex-
tándu skópu svartar þjóðir við
Guinea-flóa og um miðbik Afr-
íku hámenningu, sem innrásar-
herir evrópskra yfirstétta eyði-
lögða. Vér þekkjum sömu sðg-
una, Islendingar.
I Suður-Ameríku ólgar hatr-
ið til auðhringa Bandaríkj-
anna, sem ræna auði og auð-
lindum þjóðanua þar. Það bloss-
ai’ út í uppreisnum, sem jám-
hæll amerísks auðvalds enn
megnar að traðka niður. En svo
tæpt standa yfirráð erlenda
auðsins í fjölmörgum þessai’a
rikja að hver ný forseta-„kosn-
ing“ kostar ofbeldi. Kosning-
ar eru að verða undantekning
þar, herforingja-„bylting“ of-
an frá, eftir ameriskri fyrir-
skipun, reglan.
Og nær og nær liöfuðstöðv-
um amex-iska auðvaldsins bloss-
ar upp frelsisbarátta þjóðanha
og alþýðustéttanna, sem það
undirokar: Puerto Kico, Kúba,
— og hver veit nær ameríska
auðvaldið verður næst að liorf-
ast i augu við heiftúðuga bar-
áttu bandarískra bænda og
verkalýðs gegn því. Það eru
óþægilegar níturgöngur, sem
sækja að Macbetli anierísica
auðvaldsins á síðustu áratug-
um þess. Allfc það bezta, seui
amcrísk þjóð liefur skapað,
herjar nú á spillta, menning-
arsnauða yfirstétt Morgáns og
líockefellers. Það er andi Ge-
orge Washingtons, sem uú
leiðir kúgaðar nýlenduþjóðir
Asíu og Ameríku til baráttu
gcgn amerísku auðkóngunum,
arftölcum brezka nýlendukúgar-
ans, sem byltingin var gerð
gcgn 177G. Það er andi Abra-
Á vort farsœlda Frón að
dragost inn í þrœldómshús
deyjandi amerísks auðvalds
Aldamótin 1900—1901 á
Fróni.
Danskur fáni blaktir yfir ís-
landi.
Danskur konungur og dansk-
ur ráðherra neitar að sta.ðfesta
lög frá Alþingi Islendinga.
Dönsk stjómarvöld neita Is-
lendingum um að verja sínu
eigin fé til Ölfusárbrúr.
Mörkin eftir þriggja alda er-
lenda arðránskrumlu sjást
hyai-vetna á líkama lands og
þjóðar. Hús úr varanlegu efni
skipta aðeins tugum. Örfáar
brýr, illir og litlir vegir.Er-
lend skip flytja allt til og frá
landinu. Gamlar skútur, keypt-
ár að, er aðrir lögðu þær nið-
ur, aðal framfaravottur í vei’k-
legum efnum. Blóðtakan mikla,
landflóttinn til Vesturheims,
nýafstaðin.
En fólkið er vaknað. - Þó
alþýðan striti enn með bogin
bök undir oki kaupmannavalds,
mikið tii erlends, þá er frels-|
ishugsjónin kviknuð í brjósti
iiennar.
Bændaalþýðan hefur skapað
sér samvinnuhreyfingu sína til
bai’áttu gegn erlendu og inn-
lendu arðráni, Hugsjónir efna-
legs frelsis vinnandi stétta. og
aihliða barátta, gegn einokun-
arhringum auðyaldsins setja
mark sitt á frelsishreyfingu
þessa.
Verkamannastéttin er að
hefjast handa um fyrstu sam-
tök sín. Af eigin ramleik ryðja
sjómenn og verkamenn Reykja-
víkur, Akureyrar og Seyðisfjarð
ar brautina. Og beztu skáld
og menntamenn þjóðarinnar
leggja þeim lið. Skáldið góða,
Þorsteinn Erlingsson, frömuð-
ur íslenzks sósíalisma, vísar
þeim leiðina, leið, sósíalismalis
til sigurs verkamannanna yíir
auðvaldi og kúgun.
En í þjóðfrelsisbaráttunni
standa vinnandi og hugsandi
stéttir þjóöarinnai’ vörð um
ævafom réttindi Islands. Bænd-
ur, menntamenn, vérkamenn
standa sameinaðir um stefnu
Jóns Sigurðssonar. Kjörorð
hans: Eigi að víkja — er nmn-
ið hinni vinnandi þjóð í merg
og blóð. Og samfara skilningn-
um á eigin frelsisbarátt.u er
samúðin með frelsiastríði allra
annarra nýlenduþjóða,' hvar í
heiminum, sem þær háðu sina
baráttu.
— ★ —
Öldin háifnuð , 1950—1951.
Álþýða Islands getur horft
meö stolti yfir farinu veg, 'þó
ýmsum svörtum skiiggum
bregði yfir land og þjóð, ein-
mitt um. þessar mundir. Braut
liemiai' hefur síður en svo verið
óslitin sigurbraut, en hún hef-
ur reynt að læra elclii síður af
ósigrum .en sigrum — og sízt
veitir af því að meta ósigra
síðustu ára fýrir land og þjóð
þannig að þjóð vorri verði liin
siðustu þrjú ár niðurlægingar-
innar eigi síður lærdómsrík en
hinar þrjár aldir niðurlæging-
arinnar 1550—1850 urðu for-
feðrum vorum á nítjándu öld.
Verkameim íslands liafa byggt
upp landið, sem þjóðin tók við
rúnu um aldamótin. Þeir hafa
reist húsin, — sem nú eru að
brunabótamati 3500 milljón kr.
virði, — þeir hafa rutt vegina,
byggt brýrnar. Verksmiðjurnar,
hafnarmannvirkin, raforkuver-
in, skólarnir, sjúkrahúsin — al-
staðar hafa risið upp bygging-
arnar, sem sýna cg sanna hvað
íslenzkur verkalýður megnar að
skapa, þegar hami fær að beita
skapandi vinnuafli sínu í þjón-
ustu uppbyggingar, framfara
og fraihléiðslu.
Verkalýður íslands, með sjó-
menn sína 1 broddi hinnar öt-
■uhi fylkingar starfandi stétta,
hefur allan þennan aldarheim-
ing síaukið framleiðslu lands-
ins, látið útflutning þess vaxa
risaskrefum, gert sjávarútveg-
inn með vinnu sinni að afkasta-
mesta atvinnuvegi landsins, —
og aldrei hefur þó atvinnulífi
landsins fleygt svo fram eins
og þegar verkalýðurinn sjálf-
ur, undir forustu flokks sms
Sósiaiistaflokksins, tók beinan
{)átt í að stjóma nýsköpun at-
vinnulífsins á árunum 1944 til
'47 og lagði grundvöllinn að
öflun flestra þeirra stórvirku
framieiðslutækja, sem þjóð-
in byggir nú afkomu sína á.
Verltalýður Islands hefur
skapað sér á þessari hálfu öld
verkalýðssamtök. sín, hið vold-
uga bræðralag hinnar viiinandi
stéttar, fjöregg íslenzkrar al-
þýðu — jafnt þótt það um
skeið lenti í tröilahöndum. —
Verkalýður Islands hefur ger-
breytt lífskjörum sínum með
þessi verkalýðssamtök sin að
vopni, — og það jafnt i þótt
bit þess skæöa vopns hafi öðru-
hvoru verið slævt af þeim -er
á héldu. Aldrei liefur þó slik
umbylting orðið á lifskjörum
l^unþega Islands sem 1942 til
1946, þegar verkalýðssamtökin
undir forustu sósíalista og
sameiningarsinna notuðu hent-
ug tækifæri og hagstæða bar-
áttuaðstöðu til að brjóta þræla-
fjötra gerðardóms yfirstéttar-
innar og gera á skömmum tíma
lífsafkomu alþýðu tvöfalt til
þrefalt betri en fyrir stríð.
íslenzkuy verkalýður á .nú
flokk sinn, Sósíalistafipbkinn,
sem hann hefur skapað sér til
að veita forustu hinum vinn-
andi stéttum í baráttu þeirra
gegn arðráni erlends og inn-
lends auðvalds, i sókn þeirra
fram til sósíalisma og. þjóð-
frelsis.
En svo harövítug sem stétta-
barátta íslenzlcs. verkalýðs hef-
ur verið við islenzkt auðvald
það. sem af er þessavi öld,. þá
er þó nú auðséð af öllum vegs-
ummerkjum aö sú. eldraun, -sem
mest mun reyna á þolrif ísl.
verkalýðshreyfingar og flokks
hennar, verður hvort verka-
lýður Isiands megnar að taka
forustuna fyrir þjóð vorri í
hinni nýju sjálfstæðisbaráttu
þjóðarinnar, sem nú er haf-
in, o.g leiða hana til sigurs eins
og bændur og menntamenn
þjóðar vorrar á 19. öld tóku
forustuna í stjórnarfarslegri
frelsisbaráttu þjóðarinnar, er
leidd var til sigurs 17. júní
1944.
íslenzkri alþýðu er bví nauð-
syn að gera sér ljós verk-
efni sín í fréisisbaráttu þjóö-
arinnar nú, og líta þau einnig
í ljósi reynslunnar af hinum
ýmsu stéttum þjóðarinnar, sem
fengizt hefur í frelsisbaráttu
hennar það sem af er þessari
öld.
Bændastétt Islands var, - á-
samt íslenzkum menntamönn-
um, forustan og . uppistaðan í
stjómarfars- og efnahagslegri
sjálfstæðisbaráttu . yorri við
Ðani. Það er sá sögulegi heið-
ur, sem aldrei verður af ís-
Framh. á 6. síðu