Prentarinn - 01.04.1950, Blaðsíða 2

grundvallaratriði, sem áður hefir farið fram
milli undirskrifaðra.
Miðdal, 3. júní 1949.
F. h. H. í. P.
Magnús H. fónsson.
Magnús Röðvarsson.“
Síðan var hússtæðið athugað. Staðurinn, sem af-
markaður var og húsið nú stendur á, er sunnan
gamla bæjarins og vestan og sunnan kirkjunnar.
Abúandi vildi, að húsið yrði i beinni línu vestur af
suðurvegg kirkjunnar, en okkur fjórmenningunum
fannst það of nærri bænum gamla (sem verður
gerður að fjósi) og kirkjunni. Færðum við því
norðurmörk nýja hússins fram eða suður um sjö
metra frá beinni línu við suðurvegg kirkjunnar.
Virtist okkur staður þessi ákjósanlegur og hæfilega
djúpt niður á fast, þar sem reynt var að grafa.
Næstu vikur var svo unnið að því að fá nauðsyn-
leg leyfi, athuga um efni, svo sem mótatimbur,
sement, steypustyrktarjárn og annað tilheyrandi
mótum og steypu. Látið gera járnateikningu. Samið
var við bílstjóra í Laugardal um flutning á efninu
austur fyrir ákveðið verð hvert kiló, sem var hag-
stæðara en verð Reykjavíkurbílstjóra. Athugað var,
á hvern hátt væri heppilegast að Iáta byggja húsið.
Var fyrst talað um að hafa einn eða t\'o menn fast-
ráðna, sem ynnu við bygginguna að staðaldri,
slægju upp mót og undirbyggju fyrir steypuna, en
steypuflokkur yrði svo fenginn við hvern áfanga.
Var reynt að semja á þessum grundvelli, en eng-
inn maður fékkst, sem treyst var, enda fannst okkur
þessi tilhögun ekki heppileg; verkið hefði tekið
lengri tíma og sennilega orðið dýrara. Loks tókst
nefndinni að semja við ágætan mann, Guðmund Jó-
hannsson byggingameistara, um að slá upp mót,
annast alla trévinnu aðra og vera hægri hönd nefnd-
arinnar varðandi húsbygginguna. Eru þeir samn-
ingar mjög hagstæðir; Guðm. Jóh. féll frá „prós-
entum“ meistara, en öll nætur- og helgidaga-vinna
skyldi greidd á eftirvinnutaxta. Jafnframt þessu
samdi Magnús Böðvarsson við ráðamenn Laugar-
vatnsskólans um, að hann lánaði allt úthald til
steypuvinnunnar ásamt hrærivél og mannafla eftir
þörfum. -Var það mjög heppileg lausn í því máli,
þar sem stutt var að flytja áhöldin og mennina. Var
ákveðið, að mennirnir hefðu sömu kjör og á Laug-
arvatni. Hefðu engir menn úr Reykjavík fengizt
með þeim kjörum. Þá var steypuefni rannsakað og
ákveðið að taka það við svokallaðan Stangalæk í
Grímsnesi, þar eð ekkert nothæft efni fékkst nær.
Hafði Laugarvatnsskólinn tekið efni þarna í nýja
skólahúsið, og var þar fyrir pallur með efnishörpu
og jarðýta, sem mokaði á bílana. Var samið við
innansveitarmann um flutning efnisins og afnot
tækjanna. Hrósuðum við happi yfir, að þessir samn-
ingar tókust, þar sem sand- og malar-mokstur er
erfið og mannfrek vinna, sem hefði getað orðið
mjög kostnaðarsöm. Til öryggis létum við sýru-
rannsaka steypuefnið hér í atvinnudeild Háskólans.
Fyrsti bíllinn af mótatimbri fór svo austur 25.
júní og svo hvað af hverju timbur, sement, steypu-
styrktarjárn og jafnhliða sandur og möl. Um sama
leyti var grafið fyrir húsinu, en það reyndist nokkru
meira verk en ætlað var, og þurfti að grafa rúma
þrjá metra að vestanverðu, þar sem dýpst var á fast.
Þótt velt væri stórgrýti í gröftinn, sem dýpstur var,
til að spara steypuefni, þurfti þó í undirstöðuna
mun meira efni en áætlað var. Undirstaða hússins
var steypt fyrstu dagana í júlí, lagðar frárennslis-
pípur í kjallaragólfið og platan steypt. Gekk það
verk ágætavel undir stjórn Guðm. Jóh., en steypu-
flokkurinn var frá Laugarvatni, Miðdal og af næstu
bæjum. Síðan varð nokkurt hlé, meðan steypan
harðnaði, eða þangað til síðast í júlí og fyrst í ágúst,
að slegin voru upp mót fyrir kjallarahæðinni, og
var hún steypt fyrir rniðjan ágúst af steypuflokkn-
um á Laugarvatni undir stjórn yfirsmiðsins þar,
Björns Sigurðssonar, sem var liðlegur og hjálpsam-
ur um allt, sem til hans var leitað. Fyrir hans aðstoð
var ekki tekin önnur greiðsla en umsjónarlaun þau,
sem endurskoðendum félagsins þóttu mest athuga-
verð, en það er mjög sanngjörn greiðsla. Fyrstu
dagana í september voru svo mótin smíðuð fyrir
hæðina, og gekk sú vinna svo fljótt og vel, að at-
hygli vakti í Laugardal, en þannig mátti reyndar
segja allt af, þegar unnið var að byggingunni, en
á milli skorpnanna var enginn kaupkostnaður
nema lítils háttar við að rífa mótin niður og hreinsa
þau. Þegar nú var leitað eftir að fá lánuð áhöldin á
Laugarvatni og mannhjálp eins og áður, kom alger
neitun, og sögðust þeir hvorki geta misst hrærivél-
ina né mannaflann. Hafði sú breyting orðið frá því
um sumarið, að ráðizt hafði verið í að byggja einni
hæð meira af skólanum en ráðgert var um vorið.
Voru þeir að keppast við að koma upp mótum og
steypa í þau áður en veður spilltist og frost gerði.
Þegar leitað var eftir mannhjálp í sveitinni, var
sama svarið: allir menn önnum kafnir við smala-
mennsku, í göngum eða réttum. Var nú úr vöndu
að ráða fyrir okkur, þar sem mótin stóðu tilbúin,
en veður gat spillzt nær sem var með snjó og frosti.
2 PRENTARINN