Prentarinn - 01.04.1950, Page 8

króna tap þeirra, sem í sparisjóði eiga, ef til vildi,
að hægt væri að blekkja einhvern með því, enda
er það ekki fé „þeirra stóru“, sem er verið að rýra
með gengislækkuninni, heldur er það sparifé hinna
fátæku verkamanna og annarra launþega; — það
er aukavinna stríðsáranna, það fé, sem launastétt-
irnar hafa lagt til hliðar og ætlað var sem vara-
sjóður, ef eitthvað gæfi á bátinn, sem nú er verið
að klípa af, því að allt af hafa þeir, sem vinnuna
„veita“, haft lag á því, að launþegar bæru ekki
meira úr býtum fyrir réttan vinnudag en sem
nema myndi til hnífs og skeiðar.
Þeir ríku hætta ekki fé sínu í sparisjóði. Þeir
leggja sitt fé í fasteignir og aðrar arðbærar eignir,
sem þeim hefir verið hjálpað til að eignast með
góðum aðgangi að sparifé landsmanna.
Nú með hverjum deginum, sem h'ður, finnum
við kaupmátt launanna þverra. Það, sem við gátum
fengið fyrir tíu krónur í gær, kostar ef til vill
fjórtán krónur í dag, og þannig heldur þetta áfram
að síga á ógæfuhliðina fyrir okkur, sem ekkert
höfum annað en tvær hendur að vinna með, og ef
ekkert verður að gert, þá vöknum við einhvern
daginn við það, að við erurn farin að svelta heilu
hungri.
Þessi árás borgaraflokkanna á launastéttirnar
ætti að verða til þess að þrýsta öllum þeim, er
laun þiggja, þéttara saman undir merki Iaunþega-
samtakanna, og þá munu þessir fjandmenn laun-
þeganna verða að láta í minni pokann, eins og svo
oft áður. s. e.
Félagsprentsmiðjan 60 óra.
Félagsprentsmiðjan h.f. fyllti 60 ára starfsferil 1.
maí s.l. Minntist hún þess við starfsfólkið á rausn-
arlegan og þó nokkuð sérstæðan hátt. Í stað þess
að bjóða því í glæsta veizlusali til matar- og drykkj-
ar-veizlu, eins og mjög tíðkast við slík tækifæri,
færðu forráðamenn prentsmiðjunnar hverjum
starfsmanni hennar peningagjöf, sem svaraði fullum
vikulaunum, ásamt kveðju frá prentsmiðjunni. A
fyrirtækið sérstakar þakkir skyldar fyrir að minn-
ast afmælis síns á þennan hátt, og mætti það gjarn-
an vera til eftirbreytni, því að sakir vaxandi dýrtíðar
og þrengri afkomumöguleika mun nú annar glaðn-
ingur henta betur daglaunamönnum en ríflegir
veizlukostir eina kvöldstund.
Stjórn Félagsprentsmiðjunnar hefir áður sýnt
það, að hún ber hlýhug til starfsfólks fyrirtækis
síns og lætur sig varða hag þess. Á fimmtíu ára af-
mæli prentsmiðjunnar 1940 stofnaði hún náms- og
styrktar-sjóð fyrir starfsfólkið með 5000 kr. fram-
lagi. Síðan befir prentsmiðjan árlega lagt þessum
sjóði álitlega fjárupphæð, og mun hann nú vera
orðinn um 24 þúsund krónur. xx.
UPPTÍNINGUR.
Leturbreytingar.
Aðalregla við leturbreytingar er það, að ekki má
rugla saman ýmislegum fornaletursgerðum. Forna-
letur hafa varðveitt upphaflega lögun sína um h. u.
b. 1800 ár. Þær smálegu breytingar, sem orðið hafa
á letrinu, eru að kenna áhrifum frá hinum ýmis-
legu stíltegundum, sem m. a. hafa markað svip sinn
á reisnarlist og skreytingar, svo sem endurreisnarstíl,
ofhlæðisstíl, skelstíl og keisaratímastíl og á síðari
tímum meira stílfærðum myndunum, eins og t. d.
eðlileikastíl.
Þegar breytt er um letur, er það m. a. gert til
þess að valda andstæðuáhrifum, og með andstæðu
er átt við greinilegan mun, sem ekki kernur í ljós
við breytingu um mismunandi fornaletur á sama
preiltgrip. („BranJa.")
Höfundur „Bröndu",
Henry Thejls forstjóri, flutti. erindi um „letur“ 10.
marz þ. á. í Handiðna- og listiðnaðar-skóla ríkisins
í Osló og rakti sögu þess ítarlega allt frá mynda-
letri Egypta og elzta bókstafaletrinu, letri Fönikíu-
manna, fram til nýtízkuletra vorra tírna. Fjöldi
skuggamynda var sýndur til skýringar.
(Eftir ,,Typografiskj: Meddelelser".)
ítarleg þekking
í málmyndafræði og greinarmerkjafræði er alveg
ómissandi undirstaða við tæknilegan flutning móð-
urmálsins af hálfu verkamanns í þeirri grein.
(..Typograf-Tidende.")
Leiðrétting.
Hörður Svanbergsson er ekki setjari, eins og mis-
hermzt hefir í Félagsannál árið 1949 í II.—12. tölu-
blaði síðasta árgangs, heldur prentari (pressu-
sveinn).
ALÞYÐUPRENTSMIÐJAN H.F. • VITASTÍG
8 PRENTARINN