Prentarinn - 01.12.1950, Blaðsíða 5
DER CARTNER Tsc-kung kam einst auf dcm rúckwcg von Tschu nach Tsin an cinem ort nördlich dcs hanflusses vor- bei. Da sah er einen alten mann, der einen graben im geiste sind, in denen kann tao nicht wohnen. nlcht
anlegte, um seinen gemiisegarten mit einem brun- daQ ich diese dinge nicht kennte: aber Ich wúrde mich
nen zu verbmden. Er schöpfte in einem eimer was- schámen. sie zu benútzen
ser aus dem brunnen und goB cs in den graben. tse-kungwarverlegen.senktedenkopfundsagtenichts.
eine groBc arbeit mit einem sehr klcinen ergebms. nach emer weile fragte ihn der gártner: wer bist du?
Wcnn du cin tricbwerk hicr háttest, riefTse-kung, ich bm ein schúler kuhg tu-tses. antwortete tse-kung.
könntest du in emem tage dein stiick land hundert- so bist du. sagte der gártner, emer von denen, die ihr
fach bewássem mit ganz gcringer miihe Möchtest wissen ausdehnen, um als wj-ise zu erscheinen; die groO-
du nicht eines besitzen ? reden, um sich úber die menge zu setzen; die einsam
Was ist das ? fragtc der gartner. schwermútige lieder singen, um ihren ruf zu verbreiten.
Es ist cin hebel aus holz, antwortete Tse-kung, könntest du all die geisteskraft vergessen und die ge-
dcr hintcn schwer und vorne lcicht ist. Er zieht bárden abtun, — dann erst wúrdest du nahe sein. du aber
wasscr aus dcm brunncn, wie du es mit deinen vermagst dich selbst nicht zu regieren und willst die welt
hánden tust. aber in stetig iiberflieBendcm strom regieren? geh deines wegs und störe meine arbeit nicht
Er wird ziehstange genannt lánger.
Der gártner sah íhn árgerlich an, lachte und sprach: Diéses habe ich von mcinem lehrer gc- die weisen der welt
hört: Die listige hilfsgeráte haben, sind listig tn ihren gescháften, und die listig in ihren gescháftcn selbstsicher und úberhebend sein, die gemeinschaft ver-
sind, haben list in ihren herzcn, und die list in lassen und ungewöhnliche wege gehen, hochmútige und
ihren herzen haben, können nicht rein und unver* derbt bleibcn, und die nicht rein und unvcrderbt 49
bleiben, sind ruhelos im geiste, und die ruhclos 48
Tvær blaðsíður með áframhaldandi lcsmáli (cftir Tschnang*Tse, kínvcrskan fornritahöfund), settar mcð ólíkum hætti, vinstra mcgin
í samræmi við myndun lífrænnar þróunar, hægra megin samkvæmt ,,cðlilcgri“ prcntlist. Vinstri myndunin lætur svo scm ckkert
á scr bcra, cn hin hægri tranar sér fram og truflar lcsturinn. Þar á ofan hentar ckki berglctur, sem cr einmitt ckki að ncinu lcyti
„tímabæra lctrið“, riti í æðri bóknmenntum, svo scm auðvclt cr að sjá.
hentug sem nútímabók. Eins vel er meira að segja
sjaldan gengið frá bókum vorum nú. Þær eru tíð-
um í langt um miður nothæfu broti og oftlega
settar af langt um minni alúð en hinar gömlu.
Skáld vorra tíma mættu þakka sínum sæla, ef rit
þeirra kæmust út að eins nálægt því eins vel prentuð
og stéttarbræðra þeirra á átjándu öld. Fylgi við
reglur um setningu, sem aldir hafa farið í myndun
þeirra, er að jafn-litlu leyti sögufast og úrvalnings-
kennt sem hagnýting verkfræðinga á einkaleyfum
annarra. Hið gagnstæða ber vitni urn allt of ung-
æðislegan ákafa í því að leggja fyrir Róða allar
fornar venjur með fyrirlitningu og lenda ekki í
því fyrir alla muni að vinna eins og aðrir og vera
í öllum bænum öðru vísi og „nýtízkur", forðast þess-
ar reglur og reyna með nýjum hætti. Þetta er að
sjálfsögðu öllum frjálst, en menn gera það þá á
eigin ábyrgð. Fylgi við góðar reglur um setningu
og myndun bókar í anda hinnar arfgengu prent-
listar er á engan hátt „sögufast", en eftirtakanleg
frávik er því nær ávallt hægt að áfellast.
Til þess að sanna, að enn verður bezt að setja
kínverskt fornrit á tungumáli Norðurálfumanna
samkvæmt arfgengu prentlistinni, hefi ég til dæmis
látið fylgja grein þessari eina blaðsíðu úr riti eftir
Tschuang-Tsf. með þeim hætti og við hliðina
á henni aðra með framhaldinu settu samkvæmt nýju
prentlistinni. Excmpla docent (dæmi kenna).
[Sleppt er hér dæmum þess, að] ekki er hægt að
setja alla bókatitla eftir hófsamlegum og hátíðlegum
fyrirmyndunum nýju eða eðlilegu prentlistarinnar.
Bóklist útheimtir um fram allt nærgætni og nærfærni.
Bergletur, sem kallað hefir verið letur nýja tím-
ans, er alls ekki neitt nýtt Ietur. Kennimynd þess
PRENTARINN 37