Skólablaðið - 13.11.1929, Page 4

-4-
B R 0 T
It was the Time of Roses
we pluck'a chem as we pass'd.
T. Hood.
pað er nótt. Vindurinn Þýtur i skóginum
og hló'ðin blakta á trjánum.
Kirkjugarðurinn er kuldalegur og drauga-
legur. Legsteinarnir eru eins og hvitsr og
bleikar vofur hjer og Þar.
Jeg er einn. Jeg stend við leiðið Þitt
nýorpið, og er með ungt birkitrje, sem jeg-
hefi stungið upp með rótum.
pað er einmitt trjeð, sem var vitni að
fyrstu ástafundum okkar.
pá var sumar, sólskin og blómaangan. Við
mættumst við birkirunnann. Jeg las ástina
úr augum Þinum. Þau loguðu svo ástriðuÞrung-
in. Brjóstin bifuðust. - - -
"En hvað Þessi birkihrisla er falleg. Hún
er ung eins og við, og blaðhnappamir á
greinunum eru varla sprungnir út',' sagðir Þú.
Birkihrislan var ung eins og Þú, en Það
var aðeins sá munur, að hún átti eftir að
blómgast og springa út, en Þú ekki.
pað dró fyrir sólina. Skýjabakkinn í vestr-
inu var fyrirboði Þess, sem átti eftir að
koma fram. En Þá grunaði mig Það ekki.
Og nú stend jeg aleinn i hljóði næturinn-
ar, með reku i hönd, og gróðurset birlcitrjeð
unga 4 leiðinu Þinu.
F.S.
-----x--—
S L tl Ð R " I Ð .
Áhuginn fyrir náunganum og gjörðum hans
er mjög oft skaðlegur og getur jafnvel orð-
ið að hreinasta lýti á skapgerðinni. Góð
breytiii er álitm svó sjálfsögð að hún sje
engan veginn umtalsverð. ,En ef finha má,með
hinni ströngustu gagnrýni, að náunginn hafi
gert skyssu, Þá ris á svipstundu upp óvigur
her af rógi og illgirni og framkvæmir mann-
orðsslátrun i pafni velsaanisins. petta ér
daglegt brauð.
Nasreddin hjet maður. Hann átti konu,sem
ekki gat Þagað yfir leyndarmáli, frekar en
sumar kynsystur hennar. Hann taldi henni
eitt sinn trú um, að hann hefði verpt eggi,
Til sannindamerkis dró hann undan sænginni,
einn morg\onn,glóðvolgt egg. Konu auminginn
varð yfir sig hlessa, En Þegar hún fór að
rifja upp fyrir sjer hið umliðna, Þóttist
hún hafa orðið vör við einkennilegar og ó-
venjulegar fæðingarhriðir hjá manni sínum,
um nóttina. Hún sór og sárt við lagði, að
hún skildi Þegja yfir Þessu. En leyndarmál-
ið olli andlegum kvilla og lækningin var að-
eins ein. Skömmu seinna var Það í almæli að
Nasreddin hefði verpt 999 eggjum. Sjerhver,
sem heyrði söguna, lagði sitt til málanna
og bætti við einu eggi. Og sjálfur soldán-
inn i landinu, kórónaði frjósemi Þegna %
sinna og varp Þúsundasta egginu í hreiðrið. -
Þannig skapast slúði-ið. Orð eykst a.f orði,
ýkjur koma á ýkjur ofan og trúgirnin nálg-
ast brjálsemi. Öllum mun og kunnugt vera
hvemig ein fjöður verður að fimm hænum og
eitt gleðskapar-kvöld að mánaðar-"túrr- -
Þegar Gestur Pálsson samdi hinn ágæta fyr-
irlestur sinn xom lifið i Reykjavík,var Það
að vonum að hanrí gleymdi ekki slúðrinu. Og
Þót't flest hafi breytst siðan og slúðrið
lika, Þá eru Þó grundvallaratriðin og áhrif-
in Þau s"mu. Það er i almæli að kvenfólkið
blessað sje formælendur slúðxorsins, frekar
en karlmenn. Um Það er jeg Þó i vafa. En
.kona nokkur sagði við manninn sinn, að Það,
sem hún segöi honum færi inn um annað eyrað
og út um hitt. Maðurinn sagði Þá við konu
sina, að ef hann segði henni' eitthvað, Þá
fasri Það inn um bæði eyrun og út um munninn,
í almepningsálitinu er Þetta einn höfuðmis-
munur karls og konu. Menn kannast við orð
eins og kaffikerling og kjaftakerling. Og
ekki ósjaldan eru Þessir tveir"eiginleikar"
sameinaðir i sömu manneskjunni. Þvi verður
eigi að heldur neitað, að kaffisamsæti
kjaftakerlinganná eru hinar frjósömustu
gróðrarstiur slúðursins. Kaupstaðir hjer á
landi hafa fengið á sig Það slyðruorð, að
hafa forystuna i öllum kjafthætti íslend-
inga. Þau ámæli afsannar sú staðreynd, að
basndur háma i sig slúður og kjafthátt eins
og berjasker væri. Ber Þar hvcrugur af öðr-
um, kaupstaðabúi og sveitabúi. Það sjest t.
d. vel við préstakosningar og önnur Þvilik
tækitóri i sveitinni.
Afleiðingar slúðursins eru samkynja or-
sökunum. Orsökin setur mark sitt-á skapgerð
Þess, sem slúðrar og afleiðingin skaðar
Þann, sem slúðrað er um. - Ef'til vill var
Það slúðrið, sem fyrir skömmu orsakaði dauða
nýts manns. _ '
Kjaftæðið er alheimslegasta og almennasta
dægrastyttingin. Og allar tegundir mannfje-
lagsins, frá Þeim sem reka kjaftháttinn sem
atvinnu og upp i spámenn Drottins eru slúðr-
arar að meira eóa minna leyti.
Þú vinur minn, sem vonandi lest Þessar