Unga Ísland - 01.01.1926, Síða 4

2
UNGA ISLAND
7 ' ^
j^lebilegé áxl
Með pakklœii fyrir hið gamla.
1S»----- '.............' . -j)
burðum, einkum þjóðsögulegum og forn-
sögulegum, eftir sinum eigin hugmynd-
um. Og það voru engin smávægileg
viðfangsefni, sem hann tók þá fyrir.
Sem dæmi má nefna: Ragnarök, hvarf
síra Odds frá Miklabæ, viðureign Greltis
við óvæltinn í Eyjadalsárfossi og Skarp-
bjeðinn og Þorkel liák. Tvær þær síð-
astnefndu gaf hann út á póstkorti, þeg-
ar hann var á Akureyrar skólanum.
Burtfararpróf frá Gagnfræðaskólanum
á Akureyri tók hann vorið 1919 og
sigldi um haustið eftir til Kaupmanna-
hafnar og var þar um veturinn á undir-
búningsskóla undir Lista-háskólann þar.
Framan af næsta vetri hjelt hann á-
fram í sama skóla, en siðari hlutann á
iistasafni ríkisins og um vorið lagði
hann fram myndir, til þess að komast
inn í Listaháskólann og geklc það greið-
lega.
Um sumarið (1921) fór hann til ís-
lands, en varð ilt til fjár og sá sjer því
ekki fært að ganga á Lista-háskólann
veturinn eftir og rjeðst sem háseti
á skip er gekk vestur til Ameriku. Þar
dvaldi hann til vorsins 1923, vann fyrst
fyrir sjer með trjesmiði, en gekk síðan í
listaskóla í New York. Eftir það kom
hann aftur til Evrópu sem háseti, eins
og hann hafði farið, og stefndi nú til
Þýskalands. Þar var hann á listaskóla
í Dresden til sumarsins 1924 er hann
kom til íslands aftur.
Regar hann kom frá Þýskalandi hjelt
hann sýningu á verkum sínum í Reykja-
vík og var hennar gelið mjög lofsam-
lega í dagblöðunum. Síðan hefir hann
dvalið lengst af í Reykjavík og starfað
að ýmiskonar teikningum og málverk-
um.
Stærsta málverk sitt málaði hann í
fyrravetur eftir þjóðsögunni »ÚlfhiIdur
álfadrottning«. Rað er um 180 cm. á
hæð og 130 cm. á breidd. Það gefur
innsýn í álfahöllina, þar sem kongur
og drotning sitja í hásæti, en aðrir
dansa og leika á hljóðfæri fyrir þeim.
Þetta málverk er mjög fagurt hæði að
línum og litasamræmi, enda mun það
hafa valdið mestu um, að honum var
veittur utanfararslyrkur á siðasta Al-
þingi til frekara náms. Hefir hann nú
í hyggju að ferðast til Parísar, til þess
að fullkomna sig i list sinoi.
Pað er enginn vafi á því að T. M. á
mikla framtíð fyrir höndum sem lista-
maður. Teikningar hans hafa þegar náð
hjer miklum vinsældum. Og þó að
hann hafi víöa farið, hefir liann ekki
glatað þeirri sjálfmentun, sem hann
hafði aflað sjer í íslenskum þjóðsögum
og fornsögum, heldur aukið hana og
frjóvgað á marga lund og það er hún,
sem einkennir mest list hans.
G. I.
st
Smfielki.
Bóndi nokkur var kallaöur fyrir rjett og
kærður fyrir að hafa drepið hund granna
síns. Seppi hafði gert sig líklegan lil að bita,
svo að bóndi hafði rotað liann með öxi.
Dómarinn hafði orð á því, að bóndi hefði
getað látið sjer nægja að nota axarskaftið á
hundinn. »Pað hefðijegllka áreiðanlega gert«,
svaraði bóndi, »ef hundurinn liefði ætlað
að bíta mig með skottinu en ekki tönnunum«.