Unga Ísland - 01.06.1933, Blaðsíða 4

80
tí N G A ÍSLAND
aÖ fyrirgefa en kisa. Hann skríður að
fótum þess, sem hefir barið hann,
kemur þegar hann er kallaður og fylg-
ir í fótspor manns, hvert sem hann
fer. Enda mun hann hafa komið í
þjónustu mannsins löngu á undan öðr-
um húsdýrum.
Þótt kisi fari siiina ferða meira en
hundurinn, þá er hann vinfastur, eins
og sést á því, að oft veiðir hann mýs
og' fugla og færir þeim, sem hafa
reynst honum vel. En hann er og
minnugur á mótgerðir, eins og kemuri
fram í vísu Þorsteins Erlingssonar, er
hann kvað til kisu sinnar. Hún er
svona:
Margra hunda og manna dyggS
má sér aftur veita,
en þegar eg glata þinni tryggð,
]>ýðir ei neitt að leita.
Erfitt er að spá í eyðurnar um það,
hvenær kisa hætti við sjálfsmennsk-
una úti í skógunum og tók sér bústað
í húsum mannanna, til þess að vera
þar vinur og félagi. En það hefir ver-
iö á undan þeirri dögun siðmenning-
ar, sem við þekkjum elsta.
Það elsta, sem við vitum um kött-
inn, er, að hann var húsdýr Egypta
fyrir mörgum þúsundum ára. Þá voru
kettir í miklu meiri hávegum hafðir
en hundar, og hefir aldrei slík gull-
öld verið í allri sögu kattanna.
Sumir halda, að Forn-Egyptar hafi
fyrst tamið köttinn, hænt hann að sér
utan af eyðimörkum Núbíu, eða ef til
vill náð í kettlinga og alið upp. Það
er víst og satt, að Forn-Egyptar höfðu
mikla helgi á kettinum og notuðu
hann til hjálpar sér á veiðiferðum.
Þetta er sannanlegt af myndaletri
því, sem þeir merktu á steina, og enn
má sjá ómáð í Egyptalandi.
Þegar köttur sálaðist, smurðu
Egyptar líkama hans svo vandlega,
að þúsundir kaítalíka hafa nú á dög-
um fundist í grafhvelfingum Egypta-
lands. Ef einhver maður varð ketti að
bana, þá var honum refsað, eins og ef
hann hefði framið stórglæp. Eitt sinn
kom önnur þjóð og herjaði á landið.
Þeim gekk lengi vel miður og voru að
tapa allri von um sigur, því að Egypt-
ar voru hraustir og vel æfðir. Þá datt
einhverjum þeirra í hug það snjall-
ræði, sem mun vera einstakt í sögu
alls hernaðar í heiminum. En ráðið
var þetta, að hver hermaður, í fylk-
ingunni, hélt á ketti. Þegar Egyptai'
sáu þetta, féllust þeim hendur, því að
heldur vildu þeir bíða ósigur og jafn-
vel bana, en að eiga á hættu að meiða
hinar heilögu kisur.
Eina af gyðjum sínum hugsuðu þeir
sér með kattarhöfði. Ein borgin í
landinu var sérstaklega helguð lcött-
unum. Þess vegna var þessi borg talin
heilög. Borgin hét B ú b a s t i s. Þar
kom saman múgur og margmenni einu
sinni á hverju ári, til þess að halda
þar stórhátíð. Þar er mælt, að hálf
miljón manna hafi stundum verið
saman kqmin.
Framhald.
Gott ráð.
Kona ein kom að, þar sem verið
var að leika fótboltaleik. ,,í hverju er
vinningurinn fólginn?“ spurði hún. ,,í
því, að koma hnettinum inn fyrir net-
ið þarna“, var henni svarað. — ,,Það
mundi ganga miklu betur“, sagði kon-
an, ,,ef þeir væru ekki að þvælast hver
fyrir öðrum“.