Unga Ísland - 01.06.1936, Blaðsíða 4

UNGA ÍSLAND
78
Finnlendingurinn Malti Jarvinen.
Heimsmeistari í spjótkasti. Kastar 76.66 m.
Óðar en varði höfðu boð frá kon-
ungsgarði borist út um allt ríkið um,
að hver, sem gæti bjargað lífi litla
veika prinsins, skyldi verða hand-
genginn konungi, og komast í ráðu-
neyti hans.
Læknar streymdu að úr öllum átt-
um, en allt kom fyrir ekki. Þeir féllu
á kné fyrir hinum sorgmædda kon-
ungi og sögðu: „Við þessum voða-
sjúkdómi höfum vér engin ráð. Son-
ur yðar hlýtur að deyja“.
Konungur sendi eftir öllum lærð-
ustu stjörnuspekingum í ríkinu. Þeir
spáðu í stjörnurnar, og eftir að þeir
höfðu reiknað og reiknað og strokið
langa, hvíta skeggið sitt, féllu þeir
fyrir fætur konungi og birtu honum
ályktanir sínar: ,,Ó, voldugi konung-
ur! Stjörnur himinsins birta oss.eng-
in ráð til bjargar syni yðar“.
Konungurinn varð gagntekinn af
sorg, því að hann elskaði son sinn
meira en allt stóra og volduga ríki
sitt og alla þess dýrð.
Hann klæddi sig í förumannabún-
ing, stráði ösku í hár sér, gekk út
fyrir höllina og féll þar til jarðar í
auðmjúkri bæn til guðs.
í þrjá daga og þrjár nætur hafði
hann beðið til guðs um það, að hann
tæki ekki son sinn frá sér. Um síðir
birtist engill drottins honum og þá
hrópaði konungurinn: „Flyt þú bæn
mína til guðs, bæn mína um, að son-
ur minn deyi ekki!“
„Hvernig gæti sonur þinn komizt
hjá því að deyja? Allt, sem lifir,
hlýtur að deyja.
En vegna þess, að bæn þín var
heit og einlæg, er hún heyrð, og guð
mun ekki láta dauðann sækja barn
þitt, fyrr en þú kallar sjálfur á hann“.
Því næst hvarf engillinn og konung-
urinn sofnaði.
Eftir litla stund vaknaði konung-
urinn við glaðværa rödd, er sagði:
„Herra, syni yðar líður betur, hit-
inn er í rénun, sonur yðar spyr eftir
yður“. Það var þjónn konungs, er
færði honum þessi gleðitíðindi.
Þá stóð konungur upp og hljóp
inn til sonar síns. Hann sá, að þjónn-
inn hafði sagt honum satt, hitinn var
í rénun og batamerki voru auðsýni-
leg.
Nú tók konungurinn gleði sína á
ný. Höllin var búin til hátíðar, þræl-
um gefið frelsi og gulli var dreift út
til fólksfjöldans, þegar konungurinn
ók gegn um göturnar.
Konungssonurinn varð hressari
með hverjum deginum, sem leið, en
þó var hann enn mjög máttfarinn.
Á allar lundir reyndi konungurinn