Þjóðvörn - 09.02.1949, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 9. fcbrúar 1949
3
ÞJOÐVÖRIM
þAO HEl-'IR vcrið drcgið
maklegt dár að kommún
istum i'yrir J»;» afstöðu þcírra
í siriðslokin að vilja, að ís-
land segði Ivcimur stórveld-
um strið á liendur lii J»ess
að gcta ializt eitt af stofn-
ríkjum Sameinuðu J)jóð-
anna.
Kommúnistar höfðu sem
sé þefað ]>að ujipi, að ]>að
vorú liússar, scin sCtja vildu
J)eita skilvrði, og ])á fannst
J)eim alveg sjálfsagl að
verða við ])vi.
£X IIIXU Iicfur ekki ycrið
lialdið jafn skilmerkilega
á loft, að ])á voru margir is-
len/.kir stjórnmálamenn.
hvitröndóttar
Ölafs Thors.
friðárbrækur
pYRIR RÚSSA vildu komm-
únistar á sinuni lima, að
Island segði Þjóðverjum og
Japönum stríð á hcndur.
QG FYRIR Randaríkjamenn
vilja Ólafur Thórs og all-
ir hans fylgifiskar nú, að fs-
land gangi i hernaðarbanda-
lag, láli af hendi land undir
„stérkuslu vigvélar og ægi-
legustu morðtæki“, eins og
hann sagði i áramótahoð-
skaj) sinum, og þola auk
þess erlent lið hér á lattdi
um langa framtíð.
vissulega ekki. I auguni allra
sannra íslendinga eru Iivor-
irlveggja jáfn auvirðilegir
vegna þjónkunar sinnar við
erlendan málstað.
PN ER 1>A nokkurt bil
nokkur fær leið milli
])essara hanvænu öfga?
Já, vissulega. Svo hreitt
bil, að þar rúmast allir ís-
lendingar, og J)ar á milli
liggja hinar eiuu færu sigl-
ingaleiðir Islands: Leiðir
friðsamlegs starfs og hlut-
leysis i styrjöldum.
Þcir, sem lita á hag ís-
leudinga sjálfra, láta sér
ekki til hugar koma að segja
nokkurri þjóð strið á hend-
Trevsta íslendingar slik-
.... F i r , i um pólitiskuin vindhönum ur, taka ekki í mál að ganga
sem heldu fast fram kenn- • J . . . .. . . v
, , Ansturs og \esturs? Xei. í hernaðarbandalog eða ao
tugunni um hlutleysi Islands
í styrjöldum og töldu þá
stefnu i ulanríkismálum
fjöregg I)jóðarinnar, Söimi
ttienn héldu þvi J)á cinnig
íram, að íslendingar mættu
ekki taka Jȇtt i ncinuni
hernaðaraðgerðum og und-
ir engum kringumstæðum
fallast á herstöðvar í landi
okkar j nokkurri ínynd á
friðartimum.
gera Island að víghreiðri i
næstu styrjöld, láta ekki
þrýsla scr vopni i liönd,
hvaða ofurkapp sem á ])að
kyiini að verða lagl i Moskva
eða Washington.
fSLENDINGAR vilja vera
vopnlaus ])jóð. íslending-
ar v'ilja vera hlutlaus l»jóð i
stvrjöldum. íslendingar af-
neita vopnavaldi til að skera
úr déilumálum þjóða. ís-
íéndingar vilja láta löglega
dómstöla skera úr ])rætu-
málum rikjanna, eins ^og'stöðvamálinu
gcrt cr ])egar milli J)egn-lunar og
Vandlæting
hræsnaranna
Rlöð rikisstjórnarinnar.
Mbl., Aljíbl. og Visir, beita
þvi sem höfuðherbragði
gegn okkur, Þjóðvarnar-
mönnum, að við séunx annað
hvort kommúnistar cða
leiksoppur slíkra íuanna.
Ritstjóraniir og flokkafor-
ingjarnir vona, að ]>essi ó-
sannindi biti þó ef til vill á
þá, sem einfaldastir eru.
Fyrsl sósíalistárnir íslenzku
eru i l>essu eina máli — lier-
söniu skoð-
arliarmenn.
anna i sérhverju
Jijóðféiagi,
Þessar hugsjónir nui
lahd aldrei snihja.
Xirrfiui' 1 ilun tshufs-
9
bunduluffið uff Nureffuw
siðuðu bljótum við að vera hættu-
■legir menn, fáráðlingai', fífl
ís- eða öjKikkar með morðingja-
hugarfar, svo andi og orð-
bragð sé jÖfttum hönduni
tekið úr dálkum Al]»bl. og
Morgunbl.
En J)clta ineð kommúnLsta.
hræðsluna er ofurlitið
spaugilegt. Það er
stuttur timi síðan þessir tveir
flokkar Alþfl.inemi og Sjálf-
stæðismenn sátu i sjálfii rík-
isstjóruinni með koinmún-
.. .... i •...... . . ... ... . ,. . . . , istum, stStt'ðu landinu ásamt
Svo virðist scm þaltáskipti i fra atsloðu sinni til Atlants- \\ asbmgton asamt sendi- . J ,
hafi orðið i undirbúningi að I hafsbandalagsins, — hvort herra Norðmanna J)ar, áður, j]11111’ s'C1.V ^
stofnun bandalagsins við lok | Norðmenn myndu leyfa her-
|»Á VORU komnninistar sein
sé hinir herskáustu, cn
andslæðingur ]>eirra liéldu á
loft hökulhvilum friðarfána.
En nú cr skipt um hlut-
verk.
J»ILIR, SEM )iá siíru l’yrir
allar hernaðurlegar að-
gerð'ir af liendi fslands, lét-
ttsl vera andvigir herslöðv-
um og erlendum liðsaflá i
landinu og mnfram alll
vildu varðveita hlutleysi ís-
lánds i hernaðarátökum
stóivelda, eru nú orðnir
öhnir i að al’neita hlutleysi
landsins með öllu og telja
sjálfsagt, að ísland gerist
sem fyrst aðili að hernaðar-
ha n dalagi A11 an tsh afsríkj a.
Þessir fýrrverandi friðar-
siiinar hafa sem sé Jiéfað
það uj)pi, að Ramlariki
Norðurameriku telji sér þörf
á hernaðarba'kistöðvum á
Islandi.
IJINSVI'JGAR sverja komm-
úttislnr nú ákaft fyrir
fyrri afstöðu sína: —■ Hern-
aðariegar aðgerðir af heiidi
íslands eða nokkur afskipli
af hernaðarálökum st«»r-
velda fordænla Jxeir' þessa
sfiindina með öllu og hrópá
á hlutleysi sem einasta
I) j a rg rá ð ] > j ó ð a r i n n a r.
Það er svo auðsætt scm
verið gelur: Ilér liafa koinm-
únistar og andstæðingar
þeirra grcinilega haft póli-
tisL: bnxnaskipli. — Öláfur
Thors er kominn í rauðar
rússabuxur herútboðsins —
ráðbérrafundarins i Osló.
Úrslit Jiess fundar voru á
]>á lcið, að vonlaust er talið,
að Nqrðurlönd géti kOinið
sér saman um nökkra raun-
liæfa samvinnu i landvarna-
ittálum. — Sviar tjáðu sig
stöðvar i lattdi sinu sam-
kvæmt ]»vi. Vakin var at-
hygli á þvi, að landamæri
Noregs og lláðstjórnarrikj-
anna liggja saman, og túlkuð
sú skoðun Ráðstjórnarinnar,
að Vesturveldin sæktust cft-
fúsá lil Jiátttöbtt i norrænu | ir herstöðvum uni allan heiin
varnarhandalagi, a'ð ]>vi til-jog ])á helzt scm næst landa-
skildu, að J)að yrði hlutlaust inærttm Ráðstjórnarrikj-
i átökum stórvcldanna. Nörð’j anna.
menn tÖIdn öryggi sitt ekki J Þessari orðsendingu svar-
ttægilega tryggt með ]>átt- | aði norska stjórnin á þá leið,
töku i varnarbandalági að Norðm. héfðu vonað, að
Norðurlandnnna þriggja, er, Sameinuðu ])jóðii'nar yrðu
ekki nvli jafntramt beins ]>e.ss megnugar, að vernda
sluðnings slórveldánna i frið og örvggi i heiminum.
vestri, og Danir voru é»a-iEnn sem komið væri gætu
kveðnir. i sameinuðu þjöðirnar ekki
R'áðherrafundinum var gegnt þvi hlutverki. Norð-
ekki fvrr lokið en utánrikls- ttienn álitu sig ]>vi til neydda
ráðuneyti Randaríkjanna' að taka þált i varnarbanda-
lýsti yl'ir þvi, að ]>ess væri j lagi á takmörkuðu svæði,
en þingið hefur tekið nokkra
■ til samræmis við mál komni.
.. ,v .v únista, tóku sameiginlega
akvorðun varðandi Jialttoku ’ „ r '
x. • i • , stefnu um stjornarfar frarn-
Noregs i hmu vestræna , , ’ ....
og
vænzt, að Norðmenn og fléiri
Jijóðir tækjo bráðlega þátt í
undirhijningi að slofnun At-
lantshafsbandalagsins, —
þjkvörðun um það, hverjum
öðrum ])jóðum yrði hoðin
þátttaka, myndi tekin á
fundi fulltrúa Rreta, Frakka
<>g Reneluxþjóðanna incð
Acheson utanríkisráðherra í
þessari viku.
Ráðstjórnin mun hafa
fylgzt með gangi málanna á
ráðherrafundinum af mik-
illi liákvæmni, og strax, ]>eg-
ar afstaða norskíi stjórnár-
innar til norræns varnar-
handalags og Atlantshafs-
bándalagsins var nokkurn
veginn skýr, lagði séndih.
Ráðsljórnarinnar í Oslófram
orðsendingu frá stjórn sinni,
]>ess efnis, að norska rikis-
Brynjólfur Rjarnason i stjórnin var bcðin að skýru
enda væri slikt i sámræmi
við sáttmála Sameinuðu þjóð
bandalagi, enda vakti koma
lians undrim stjórnmála-
manna i Washington, Jiar
sem Norðmönnum hafði enn
ekki verið formlega boðin
])álltaka i undirhúningi að
stof nun A11 an t sh af sb an da-
lagsins.
Afstaða Nor.egs ge.tur ekki
orðið okkur neitt fordæmi,
því að enda Jiótt Norðmenn
séu fáir og vanmegnugir á
heimsinælikvarða, nniuum
við engu fremui* geta fetað
i fótspor J)eirra en dvergur
í fótspor risa. Norðmenn
liafa nægán mannafla til
virkjagerða í landi sinu, og
nægan mannafla til að gela
haldið uppi allöflugum her,
og þurfa þvi eklci annan
st\Tk en vopn og peninga.
Ycsturveldin munu sætta sig
anna. Norðmenn myudu | v*ð ]>að eitt, að vita öfJugan
hins vegar ekki levfa erleiidu
riki hersetu i landi sínu eða
herstöðvar, nema ráðizt
hefði verið á landið, eða á-
rás á það væri yfirvofandi.
.Tafnframt minnir norska
sljórnin á æfaforna vinátlu
Norðmanna og Rússa, sem
hún kveðst vona, að muni
haldast framvcgis.
Norska Stóýþingið ræðir
nú mál J)elta, og liafa komið
fram raddir úr Vcrkamanna
flokknum, J)ar sem hvatt er
lil J)ess, að ekki verði rasað
að ncinu og Stóijiingið ræði
málið af nákvæmni og gefi
sér ná'gt tóm (il ihugunar.
Hitt er eflirlektarvert, að
Lange, utanrikisráðherra
Noregs, fer flugleiðis tit
her og góðar varnir í Nor-
egi, — ])eim or það ekkert
aðalatriði, að hafa ]>ar her á
friðartimum, ef hitt cr tryggt
að varnirnar séu öflugar.
Styöjiö
ÞJÓÖVÖRN
ÚTBREIÐIÐ
BLAÐIÐ.
kvæuíid málá og fraui tiðar-
viðhorf. Og i langan tíma
eftir að sósíalistaruir liurfxi
úr ríkisstjórninni. linnti ekki
á skömmum og álasi í Jieirra
garð, hæði i Mbl. og AlJ>bL.
fyrir J»að að hata fárið fra
stjórnartaunluniun og svipt
Sjálfstæðis- og Alþ.i lokks-
inenn ánægjuhni af því að
stjórná landinu mcð komm-
únistuuum. Og svo nxikiks-
virði var Jæssum tveim
flokkunx sámstarfið við
kommúnistana. að Jxeir tóku
ekki í máLatJ freista ráðu-
neytisinyndunar án komm-
únistanna, ]xjtt þeir hefðu tiL
þess nægilegt Jnngfvlgi. Eng-
in blöð og engir mfenn standa
ver að vigi um ]>að að liræða
fólk með gi’ýlu kommúnism-
ans en Mbl. og Alþbl. og for-
ystulið AIJ)ýðuflokks- og
Sjálfstæðismanna, Formaður
:SjáJfstæðisfl. hefir margoft
og opinherlega talið stjórnar-
timabil kommúmstanna eitt
]»að gifturíkasta, er Jk'ssí
flokkariðna J)jóð hefir yfir
sig fengið. Og Al]>bl. kveináði
oft og lengi undan brott-
lilaupi kommúnistanna úr
Siimstarfinu við Alþýðu.
flokksbroddana.
Þj óðvarnarmeniL þakka
sluðning við J>að mikilsverða
mál, seni liér um í-æðii'
að firra landið hersetu,
hvaðan sem sá stuðningur
kemur. Það mál er hafið yf-
ir alla flokka, yfir allar dæg-
urdeilur. Það er niái þjóðar-
innar. Yið Jnið er framtíð
jhenhar hundin, siemd hennar
]og sjídfstæði.