Grænlandsvinurinn - 01.01.1955, Blaðsíða 7

Janúar—marz 1955
GRÆNLANDSVINURINN
27
Raddir leserída
Úr bréfi frá Vestfjörðum:
. . . „Vil aðeins leyfa mér að benda á að það mundi
reynast vinsælt, hér vestra að minnsta kosti, ef Græn-
landsvinurinn hefði „landgrunnsmálið" á stefnuskrá
sinni. . .“
Úr bréfi frá Norðurlandi:
„ . . . en svo mikið get ég sagt, að mér fellur stefna
og innihald blaðsins að mörgu leyti vel. . . “
Úr bréfi af Suðurlandi:
„ . . . Eg hef lesið Grænlandsvininn og virðist mér
hann vera ágætt blað, og er mjög æskilegt að áfram-
hald verði á útkomu hans. . . . Þar sem efni blaðsins
er takmarkað við aðeins eitt málefni er þess ekki að
vænta, að aðrir vilji kaupa blaðið en þeir, sem áhuga
hafa á Grænlandsmálinu. . . . er sennilegt að fleiri
kaupendur myndu fást ef fleiri mál væru rædd í blað-
inu. Kæmi þar t. d. til greina handritamálið, fréttir
af merkum málum og efnahagsmál • . . “
Svar til lesenda:
Útgefandi þakkar bréfriturunum athugasemdir
þeirra og vili hér gera grein fyrir afstöðu sinni og
aðstöðu með áframhaldandi útgáfu blaðsins.
Það er þá fyrst: Útgáfa blaðsins er einkatilraun út-
gefanda sjálfs enn sem komið er og kostuð af honum
sjálfum og verður hann að sjá sér og því farborða með
venjul. verkamannavinnu. Þetta er óhjákvæmilega
hemill á því að gera blaðið úr garði eins vel og þyrfti
og hægt væri efnislega, bæði með myndum og f róðleik
um Grænland og Grænlendinga. T. d. á útg. í smíðum
allýtarlega staðfræði um Grænland sem þyrfti að
fylgja jafn ýtarlegt kort af héruðum og byggðum
bólum; myndu þau skipta tveim til þremur tugum
af öllum ströndum Grænlands, ef birt væru eins og
þyrfti með staðf ræðinni. En myndamót af slíkum upp-
dráttum í einnar blaðsíðu stærð Grænlandsvinarins,
nokkru fram Grænlandi eða Grænlendingum til góðs.
I tillögum Péturs Ottesen felst engin ágengni held-
ur einungis framhald sjálfstæðisbaráttunnar, að
heimta fríviljuglega eða með dómsúrskurði íslenzkt
land úr höndum Dana. — Hvaða íslenzkur maður
getur synjað því máli um fylgi, heilhuga fylgi sitt?
23/12 1954
Jón Dúason
sem væri minnsta stærð sem hægt væri að komast af
með svo þau væru nógu skýr og gætu gefið réttari
hugmynd um víðáttu landsins, þau myndu kosta yfir
400 krónur hvert, og er þá eftir kostnaðurinn við að
gera kortið.
Vegna þess að útg. er ljóst hversu mikill þekkingar-
skortur um Grænland í dag og hagi Grænlendinga og
jafnvel sögu þess, er meðal almennings hér, réðist
hann í að hleypa af stokkunum þessari útgáfu þó ekki
sé hún svo burðug sem vera þyrfti.
Megintilgangur blaðsins frá hendi útgefanda er að
efla sem nánust kynni og traustast vinfengi milli
Islendinga og Grænlendinga í dag og framvegis. Hins-
vegar mun blaðið óhikað birta sagnfræðilegar upp-
lýsingar þeirra manna sem sýna að Grænland til-
heyrði hinu íslenzka þjóðfélagi, og skrifa undir eigin
nafni, sem og allt sem hægt er að upplýsa um það
ástand sem ríkir í Grænlandi í dag og ríkt hefur á
umliðnum öldum. Þótt upp komi vondur hlutur
danskra manna þar að lútandi, vill útg. taka það fram,
að slíkt verður ekki framsett af blaðsins hálfu sem
neinn tilraun til að efla Danahatur hér, slíkt er blað-
inu með öllu fjarlægt. Dönsk alþýða er elskulegt fólk,
segja allir sem henni kynnast og að öðru óreyndu sér
blaðið ekki ástæðu til að halda öðru fram- En sú stað-
reynd dregur ekkert úr þeim veruleik að hjá danskri
þjóð hafa dafnað, ekki síður en hjá öðrum drottnandi
þjóðum, þau öfl og þær hvatir, sem eflt hafa kúgun
manns á manni og kynt undir eldum yfirgangsháttar
og ránsskapar við minni máttar, sem saga íslendinga
og Grænlendinga getur borið oss nærtækastan vott-
inn. — En sem sagt, þrátt fyrir það, allt þjóðaliatur er
blaðinu andlægt.
Um tillögur bréf ritaranna um önnur mál, sem blað-
ið þyrfti að ræða er því til að svara: Ennþá er blaðið
of lítið og framtíð þess óviss til þess að það geti rætt
marghliða málefni, sem margháttaða þekkingu þarf
til og þá um leið margfalda starfskrafta, hlutverk
þess mundi þá breytast frá því að helga sig sögu og
högum Grænlands yfir í það að verða alhliða íslenzkt
þjóðræknisblað óháð stjórnmálaflokkum. Til þessa
hefði útgefandi engin tök á núverandi stund. Þótt
„handritamálið" og „landgrunnsmálið" séu auðvitað
þýðingarmiklir þættir þjóðræknismála, þá er og af-
staðan til Grænlands og Grænlendinga það einnig.
Annars væri útg. kært að geta lagt þessum málum
nokkurt lið.
Þeim sem fýsti að kynna sér nokkuð gjör „hand-
ritamálið“ vildi ég eindregið ráðleggja að lesa vand-
Framhald á bls. 29.