Gvendarsteinn - 01.05.1967, Blaðsíða 2

2
Br<j£ frá lr>sande.
E-./nrs r-ige þoir dauðu ab gjalda?
i'ví r>kki hugsað betur:,um. gamlq kirkjugarðinn' t>n
gr>rt r>r7 girðingin r>r svo lrl^g að sk«pnur grta komist
þar inn'.Svö ^ru' það' börnin,'^ri kirkju^arðui ráttur
l^ikvangur fyrir börn? N«i, m4r finnst «kki, ^g^vil
£o þí'ir cauðu fái að hafa frið þar s^m þ-ir ^ru.
cg bömum. v^rði strangl^-ga bennað að koma þar .inn
til að l'-'ika s^r «ða slíta. upp þau fáu blóm s«m
|ar kunna að finnast. Létið nú g»ie. við girðinguna
ég s^tjið alm^nnil-^gt hlið svo fólk s^m þerna þerf
sð fara inn þurfi <~kki að klofost yfir brotnark hlið—
grindur »ða skríða gf'gnum á girðingunni, °ins og
sknpnurnar, s<->m st<'last þangoð inn.
SVAR:
Ev^r nrt þú maður s^m ^kki trúir é oilíft líf*
lú étt að vite að hinir dauðu dv^lja.í himni ®ða
if'lvíti. Sagði «kki ^inhv^r líkc: "Lrifið
Sörnunum að komo til mín og bannið þoim þoð okki".
3ða er ekki andi hcns yfir þossum stað. _
Cg kafðu hugfast að það ^r okki íllzkc smm
inýj bornin til oð slíta upp oinhvor "fé blóm"
Sf'ldur óvitaháttur, og hvmsu láil og aum ^r
•£k: vizko okkor fyrir olmætti hins æðsta.
% sloppnurnor köllum við skynlajisor, og
fevf'rnig f'iga þær þé cð þoklcja boð okkor og bönn.
mundu í'innig að líkominn dtuði, rr bara
jfirhöfn sf'm_sélin hofurnlagt frá sm, þ^gar
>in kv^ður þ^nnann h^im.-Þú hlúir f'k1-' - ð • -m