Læknablaðið - 01.09.1918, Qupperneq 5

LÆKNABLAÐIÐ
£3£
litiö íetti a6 gefa skýra og skipulega hugmynd um alt, sem heílbrigSi
héraSsins snertir þaö áriö, og til þess eru eyöublöbin e k k i n æ g i 1 e g.
Aftur viröast mér mörg atriöi í skýrsluformi landlæknis tæpast eiga
heima í hverri ársskýrslu. Lifnaöarhættir, húsakynni, meðferö barna o.
fh, breytast ekki svo frá ári til árs, aö sífelt þurfi að gefa skýrslur um
slíkt,- Þaö þyrfti aö endurbæta skýrsluformiö og jafnframt teldi eg þaö
■ekki óþarft, aö prentuö væri leiðbeining fyrir lækna um skýrslugerö, ef
til vill meö sýnishorni af fyrirmyndarskýrslu.* * Þá er, síöast en ekki
síst, sjálfsagt, aö landlæknir gefi út fyrri hluta hvers árs vandað
yfirlit yfir alt heilbrigðisástand landsins, eins og
byrjað var á, þó í mjög ófullkomnum stýl væri. Það fer ekki vel á því,
i heilu kóngsriki, að allar heilbrigð'isskýrslur vanti gersamlega — eftir
alla fyrirhöfnina sem veslings héraðslæknarnir hafa haft við skýrslugerð
sína. Ekki vantar embættismenn til þess aö sjá um þetta.
Séð hef eg að skýrslugerð tefst hjá sumurn læknum vegna þess, að
skýrslur um fólkstal og dána koma of seint til þeirra. Eg myndi semja
ársskýrsluna á réttum tíma fyrir þvi og senda dánarskýrsluna síðar. Ann-
nrs gengur Hagstofunni betur að fá skýrslur frá prestum en læknum.
Bólusetningarskýrslurnar var mér verst við af öllum
skýrslum. Meiningin með öllu því skýrslubákni á víst að vera sú, aö land-
læknir geti fylgst með í því, hvort alt er með feldu hvað bólusetningar
snertir. En ekki gengur þetta betur en það, að ejngar athugasemdir eru
gerðnr við skýrslu, sem telur öll bólusettu bömin dáin. Eg þykist viss
um að einfaldara, fyrirhafnarminna og ódýrara skipulag mætti gera á
þessum skýrslum. Vill ekki einhver reyndur héraðslæknir taka sig til
og koma fram með góöar tillögur í þessa átt? Eg er viss um, að yfirsetu-
konur yrðu fegnar ef þetta skýrslufargan væri gert óbrotnara.
Berklaveikisskýrslurnar befi eg ekki kynt mér og veit
ekki hve miklar eyður kunna að vera í þær. Óneitanlega ættu þær að
vera sú undirstaða, sem flestar ráðstafanir gegn berlaveiki væru bygðar
á. Eg geri ráð fyrir að svo sé með þær sem hinar, að sumpart séu þæi
ófullkomnar, sumpart vanti í þær, og er þá blátt áfram ekki mögulegt að
gera sér glögga grein fyrir útbreiðslu veikinnar. Þetta virðist mér alger
óhæfa Vér verðum að fá fulla þekkingu á þessu máli. Það skiftir sann-
ódagsett, óundirrituð og jafnvel stundum ekki getið úr hvaða héraði skýrslan
er. Slikt ætti ekki að sjást! Hvað innihald ársskýrslnanna snertir, sakna eg
meðal annars yfirlits yfir alla sjúkdóma (diagnoses), sem koma
fyrir á árinu. Fyrir landlækni er það að minsta kosti fróðlegt, því fáftt sýnir
ljóslegar hversu fær læknirinn er. Það voru þessar diagnosisskýrslur, sem Schleis-
ner studdist við, er hann ritaði um ísl. sjúkdóma.
* Eg man t. d. eftir því, að héraðslæknir einn, sem annars lagði rækt við skýrslur
sínar, barmar sér yfir því, i bréfi til landlæknis, að sig skorti fulla þekkingu
til þess að gera skýrslur sínar svo vel úr garði sem hann vildi. Drepur meðal
annars á, að hann hafi aldrei séð aðrar skýrslur en sinar eigin,', aldrei n e i n a
góða fyrirmynd haft til að fara eftir. Það eru að vísu liðin mörg ár
síðan, en annars get eg svipað sagt um reynslu sjálfs min. Eg hafði engar
skýrslur séð, nema þær, sem eg skrifaði sjálfur.