Læknablaðið - 01.11.1922, Blaðsíða 15

LÆICNABLAÐIÐ
i/3
fæöingarskólanum. Seinna, þegar Döderlein fann mjólkursýrugerilinn í
legganginum, var hætt viö nn’ki'S af þessum kunstum, því þaS var nú
taliS aS eins spilla fyrir sjálfhreinsun leggangsins. Því næst kom sá kvitt-
ur upp, aS öll hættan lægi í rannsókninni, og þá var tekiS upp á því, aS
láta sér nægja meS ytri athugun. Ekki hjálpaSi þetta heldur, konurnar
fengu barnsfararsótt, þrátt fyrir alt; Semmelveis hafSi rétt aS mæla, hvaS
sem hver sagSi. Margir mótmæltu því þó kröftuglega. Ahlfeld var sá eini,
sem duglega varSi málstaS hans.
(Stgr. M. tók saman úr „Norsk Magzin“).
Smágreinar og athugasemdir.
Embættaveitingarnar. ÞaS er auSséS, aS læknastéttinni íslensku er
mikiS áhugamál, aS komiS sé föstu skipulagi á allar embættaveitingar
mnan stéttarinnar og er þaS aS vonum. MáliS er svo mikilsvarSandi fvrir
alla lækna. Enda hefir þaS veriS boriS upp á læknafundum og nú síSast
er fariS aS ræSa þaS i Lbl. — F.g vildi benda embættislæknum á þaS, aS
;buga vel tillögur stjórnar Lf. tsl. i ágústblaSinu. í þeim felast ýms ákvæSi,
sem geta liaft rniklar afleiSingar fyrir alla stéttina, eftir því, hvernig þau
eru skilin eða þeirn framfylgt. Og sjálfsagt eru nokkuS skiftar skoSanii
um sum þeirra. Stjórn Lf. ísl. gerir ráS fyrir því, aS máliS verSi rætt á
fundi félagsins, en sjálfsagt væri þaS gott, aS kollegar létu álit sitt í
ljósi, áSur en fundur kemur saman. — Um veitingu landlæknisembættis-
ms vildi eg koma meS þessar athugasemdir: Eg er sammála kollega Þ. E.,
aS landlæknisembættiS er afarvandasöm staSa, og J>ví áriSandi, aS J)aS
sé vel skipaS. Eg efast heldur ekki um þaS, aS læknar landsins séu færii
um aS kjósa landlækni; aS Jjeir hafi Jiann ])roska, sem Jiarf til þess aS
meta kollegana, og fullan skilning á þeirri ábyrgS, sem slíku vali fylgir
°g velji fullfæran mann. En oftast mun um fleiri aS velja, og hverju vab
fylgir kapp nokkurt, J)ótt J)ví sé stilt í hóf. Þykir mér liklegt, aS kosinn
landlæknir væri aS ýmsu bundinn og ætti erfiSari aSstöSu, bæSi gagn-
vart stuSningsmönnum sínum og andstæSingum. Má J)ar nefna sem dæmi
embættaveitingar og aSfinslur viS lækna, sem illa gegna störfum sínum.
^lá J)ar búast viS tortryggni viS landlækni. Er slikt alment fyrirbrigSi.
Lg er því þeirrar skoSunar, aS ekki sé þaS heppilegt, aS læknar alment
kjósi landlækni. Hins vegar lýst mér betur á ])á uppástungu Þ. E., aS
stjórn Lf. ísl. og prófessorar læknadeildarinnar kjósi landlæknirinn, eSa
ógi tillögurétt um veitinguna. Er óvíst, aS stjórnin vilji láta binda sig
meir en J)aS. í framkvæmdinni ætti J)aS líka aS vera J)aS sama. MeS ])ess-
ari tillögu Þ. E. ætti þaS aS vera trygt, aS nýtur maSur fengi embættiS
°g hins vegar losnaSi hann viS óþægindi J)au, sem almennri kosningu
geta fylgt. — Annars er J)aS „sorglegt tímanna tákn“, aS læknastéttin
skuli bera kvíSboga fyrir J)ví, aS þaS geti komiS til mála, aS jafnvanda-
samt starf og landlæknisembættið er, verSi notaS sem pólitiskur bitlingur.
St. J.