Læknablaðið - 01.11.1935, Blaðsíða 11

LÆKNABLAÐIÐ
77
viö vitum enginn kirúrg, heldur
aöeins lyflæknir), þá hefir mörg-
um öörum tekist betur. Alls reikn-
ast Dévé,aö mortalitethjáþeimkír-
úrgum, sem hann hefir sagnir af,
vera 38,6%. En hjá lyflæknunum,
eöa þeirn, sem láta náttúruna ráöa,
sé mortalitet veikinnar 51,3%.
Hversu algengt er það nú, að
lifrarsullir opnist upp í lungu?
Þessu svarar Dévé þannig: Af
1743 liírarsullum (frá ritum ýmsra
höfunda) hefir hann aöeins fund-
iö 44 haga sér þannig, þ. e. 2,52%,
og þaö sýnist ekki vera mjög opt.
Þessvegna virðist þaö í fljótu
bragöi taka út yfir allan þjófabálk,
aö Qaessen finnur 30% slíka meö-
al sinna 37 sjúklinga; en þetta
veröur skiljanlegra þegar athugað
er, eins og fyr er sagt, að sjúkling-
ar Claessens eru allir aldurhnignir.
Dévé er ekki í vafa um, aö með
betri diagnostik, og ef ráð er i
tíma tekið, sé í flestum tilfellum
auðráöið við sjúkdóminn. Hins-
vegar er honum ljóst, aö niargir
sjúklingar lyflæknanna, sem sagö-
ir eru hafa íengiö fullan bata, hafi
sennilega afaroft fengiö afturköst,
af því ekki var um sanna lækning
aö ræða, heldur aöeins bata um
styttri eöa lengri tíma. Þar hefir
hann einmitt Claessen sem vitni,
því Claessen þekkir dæmi um
mörg afturköst slíkra sjúklinga,
enda hefir það komiö í ljós viö
rannsókn siðar, við radiografi meö
lipjodoli o. fl. að hepatobronchial-
fistlar geta haldist árum saman og
inficerast á ný eða þeir halda á-
fram að spýta galli og þaö stund-
um svo, að mestur hluti gallsins
(1 líter á sólarhring) streymir þá
leiöina, en það er mjög ömurlegt
ástand fyrir sjúklinginn.
Dévé segir þaö vera algengast,
aö einni sullspýju (vomique hyda-
tique) fylgi fleiri á eftir, fyr eöa
seinna —• með mismunandi löngu
bili á milli. Utlendir læknar minn-
ast þó hvergi á lengra millibil en
18 mánuöi (Dew hinn ástralski,
sem ritað hefir merka bók um
sullaveiki). Hér á landi eru hins-
vegar dæmi um rniklu lengri bil,
því Claessen nefnir þrjú slík dæmi,
eitt meö 3 ára, annað meö 11 ára
og hið þriöja með 20 ára milli-
bili. Önnur athugun Cíaessens,
þéssu lík, veröur Dévé einnig í-
hugunareíni, en þaö er, að hærno-
ptysis fylgir á eftir sullspýju og
endurtekur sig meö mism. löngu
millibili. Claessen nefnir þar einn-
ig þrjú dæmi með 5—11—19 ára
bili í milli eftir fvrstu sullspýjuna.
Dévé telur slíkan blóðspýting stafa
frá bronchiectasia eða caverna í
sambandi við fistula hepatobronch-
ialis. — En útlendingar hafa
sjaldan rekiö sig á þetta.
Eins og við jiekkjum hér heima,
verður mörgum að halda, þegar
um sullspýting frá brjósti er aö
ræða, þá komi sú spýja frá lung-
unurn einum. Reynslan hefir jió
sýnt, að venjulega er um liírar-
sull eða — sulli að ræða. Og Dévé
segir ekki jiurfa neitt um jiaö að
efast, ef sullungar eru í spýjunni,
hvað þá ef gall fylgir; því lungna-
sullir eru liklega ætíð sullunga-
lausir. f þessu sambandi vitnar
Dévé til Claessens, eins og oftar;
en hann hefir athugaö 5 sullspýju-
sjúklinga, sem komu með klin-
isku diagnosunni echinococcus
pulm., en við radiografi sannað-
ist, að í öllum þeim tilfellum var
greinilega aðeins um lifrarsulli að
ræða.
Hér á landi er oss læknum löngu
kunnugt, að lungnasullir valdi
hæmoptysis. Sjálfur man eg und-
irritaður vel þann eina sjúkling,
sem eg hefi haft til meðferðar af
þvi tagi, og sem eg hyggst hafa