Læknablaðið - 01.12.1935, Blaðsíða 3

LÆKNABLASIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
RITSTJÓRN: HELGI TÓMASSON, HALLDÓR HANSEN, SIG. SIGURÐSSON
21. árg. Reykjavík 1935. R thi
Berklavarnamál.
Bréf til heilbrigðisstjórnarinnar frá berklayfirlækninum.
ÞaS er kunnara en frá þurfi að
segja hvílíkur vágestur berklaveik-
in er hér á landi. Árlega hafa látist
urn 200 landsmenn af völdum þessa
eina sjúkdóms. Nálega 5. hver
maöur, er deyr, deyr af völdum
berklaveiki.
Sjúkdómurinn tekur fólk á öll-
um aldri, en þó einkum á aldrinum
frá 15—35 ára, fólk i blóma lífsins.
Berklaveikin er langvinnur sjúk-
dómur og einkenni sjúkdómsins
eru oft mjög óljós í byrjun. Lít-
ilsháttar hiti, hósti eSa ,,kvef“ er
oft byrjun veikinnar og er því
sjaldan gaumur gefinn. Stundum
veikjast menn skyndilega, fá háan
hita, sem fellur aS nokkrum dögum
liSnum. Slíkt er oft nefnt „influ-
enza“ á meSal manna og þaS upp-
lýsist ekki fyr en vikum eSa mán-
uSum síSar, aS um miklu alvarlegri
og langvinnari kvilla hefir veriS
aS ræSa — sem sé berklaveiki.
SíSan berklavarnarlögin gengu i
gildi áriS 1921 hefir veriS variS
alt aS og stundum yfir 1 milj. kr. á
ári úr ríkissjóSi vegna þessa eina
sjúkdóms. Fé þessu hefir aSallega
veriS variS til sjúkrahúsa og
heilsuhæla, sem vistaS hafa berkla-
veika sjúklinga. Berklavarnir hafa
eigi veriS reknar nema aS litlu
leyti. AS visu má telja þaS til
berklavarna er berklasjúklingar
éru einangraSir á sjúkrahúsum eSa
heilsuhælum. En varnir þessar eru
enganveginn nægilegar eins og ég
mun síSar drepa á.
Um langt skeið hafa veriS rekn-
ar mjög víStækar berklavarnir í
öllum nágrannalöndum vorum.
Varnir þessar eru nær eingöngu í
höndum svonefndra hjálparstöSva
eSa heilsuverndarstöSva. Er þeim
komiS fyrir í öllum stærri og
smærri bæjum og auk þess víSa
til sveita. Skifta slíkar stöSvar nú
hundruSum í nágrannalöndum vor-
um. I stórborgunum er oft og tíS-
um margar slíkar stöSvar og borg-
unum skift i umdæmi um hverja
stöS.
Starf þessara stöSva er mikiS og
margvíslegt. I nefndaráliti berkla-
veikisnefndarinnar, er kom út 1921
er því lýst mjög ítarlega. Er sú
lýsing á fyrirkomulagi stöSvanna
enn í fullu gildi og vil ég því taka
hana orSrétt upp hér:
„Verkefni stöðvanna er í stuttu
máli þetta: 1. AS finna veikina,
þegar hún er aS byrja, 2. aS varna
því, að sjúkir smiti ósjúka, og 3.
aS veita berklaveikum sjúklingum
margskonar hjálp og aSstoS.
1. StöSin er opin á tilteknum
tima. Þar eru hjúkrunarkonur, og