Læknablaðið - 01.03.1938, Síða 7

LÆKNAB LAÐIÐ
21
Yngsti sjúklingur, sem vitaö er
aö staöist hafi þessa stóru opéra-
tion, var 12 daga gamall.
Vegna þess hve recidiv eru á-
kaflega tíö, hefir þessi operation
sjaldan oröiö annað né meira en
palliativ aögerö, sem lengt hefir líf
sjúklinganna um nokkurn tíma.
Á hinn bóginn hefir þaö sýnt
sig, aö Wilms tumor er ákaflega
radiosensitiv. Ber margt til þessa,
svo sem meöfæddur uppruni, em-
bryonal bygging, þunnveggjaöar,
óþroskaðar æöar, ör v'öxtur o. fl.
Við röntgen-geislanir rninkar
æxliö mjög mikiö og þaö jafnvel
svo, að þaö, sem áöur náöi langt
niÖur í abdomen, er nú ekki lengur
palpabelt. Á hinn bóginn er hér
ekki um neina radikal lækningu
að ræöa. til þess er of erfitt aö
komast aö tumor meö geislana og
of djúpt á honum.
Eftir styttri eöa lengri tíma fer
æxliö að stækka aftur og þótt enn
sé reynt aö geisla, verður nú ár-
angurinn minni og smám saman
veröur æxliö radio-resistent.
Röntgen-meöferöin ein út af
fyrir sig er því ófullnægjandi, en
þessar tvær aöferöir saman gefa
mesta von um varanlega lækningu.
Tali'Ö er því heppilegast aÖ haga
meöferöinni eitthvaö á þessa leið:
I. Röntgen-geislanir á æxlið í
nokkurn tíma og þarf þá eðlilega
aö vernda vel önnur líffæri og
hafa gott eftirlit meö sjúklingn-
um. Sérstaklega er ráölagt aö telja
leukocyta viö og viö og komi
fram áberandi leukopenie er ráö-
legra aö hætta geislunum.
II. Nephrectomie 4—5 vikum
eftir aö röntgen-meöferö hefir ver-
ið hætt.
III. Post-operativ röntgen-me'Ö-
ferð.
Eg hefi nú drepið nokkuð á
helstu atriðin viövíkjandi þessum
sjúkdómi og skal eg þá aö lok-
un> skýra nokkru nánar frá sjúkl-
ingi þeim, sem eg mintist á í upp-
hafi máls míns, og sem ennþá
liggur hér hjá okkur á IV. deild
Landspítalans.
Sjúklingurinn er 7 ára gamall
drengur, Brynjólfur G. Pálsson aö
nafni, og á heima í Dalbæ í
Hrunamannahreppi.
Hann er nr. 2 af 3 systkinum,
sem öll hafa verið vel hraust.
Sömuleiöis hafa foreldrarnir verið
heilsugóöir.
Af farsóttum hefir hann ekki
fengið annaö en influensu og
mjög sjaldan kvef. Sjúklingurinn
hefir yfirleitt veriö heilsugóöur og
þrifist vel. Þegar hann var oröinn
4 ára gamall fór hann að fá hita-
köst (3S0—390) með uppköstum
og nokkrum verk í kring um nafl-
ann. Þessi köst stóðu stutta stund
í einu (1—3 sólarhringa) en komu
ööru hvoru næstu 2 árin meö mis-
jafnlega: löngu millibili. Síöan hef-
ir ekkert boriö á þeim og sjúk-
lingurinn veriö vel hraustur.
Þ. % '37 dettur sjúklingurinn af
hestbaki og lendir með vinstri
síðu á brúninni á olíufati. Hann
kvartaöi þá strax um nokkurn
verk í síöunni, fékk allmikil upp-
köst og hita upp í 38.5°. — Verk-
urinn í síöunni leiö frá eftir nokk-
urn tíma, en sjúklingurinn hélt á-
fram að kasta upp og hitinn hélst
um og yfir 38°.
Sjúklingurinn var þvi fluttur
hingaö til Reykjavíkur til nánari
athugunar og kom hingað á Land-
spitalann ]i. %, eða tveim sólar-
hringum eftir aö hann hafði orðið
fyrir áfallinu.
Sjúklingurinn, sem var í góöu
holdafari, vel bygður og vel í meö-
allagi stór eftir aldri, var við köm-
una hingað ekki sérlega veikinda-