Læknablaðið - 01.09.1939, Qupperneq 11

LÆK N AB LAÐ I Ð
105
og tillögur hans ætíö hafa veri'ð
teknar til greina þangaö til siöast-
liðiö haust og vetur.
Eftir því sem landlæknir skýrir
mér frá, mun hann í landlæknis-
tíð sinni hafa ráðið um 40 veiting-
\im á embættum og læknisstöðum,
og að því er eg best veit hefir litil
eða engin eða sjaldan verið óá-
nægja svo eg muni eftir, um dóma
hans i þeim efnum, nema ef vera
skyldi um 2 embætti, en svo mikið
er víst. að þó ef til vill hefði mátt
eða mætti deila um tillögur hans
þar, þá fanst stiórn félagsins á
sinum tíma ekki ástæða til að
leggja út í harðvítugai deilur
vegna þeirra, eftir að hún hafði
kynt sér rök hans fyrir tillögum
hans, jafnvel þótt hún gæti að
nokkru leyti viðurkent, að betur
hefði mátt fara. Árangur embætta-
veitingastríðsins, sem félagið áður
háði, var ekki svo glæsilegur, að
stjórn L. í. fýsti að leggja út í nýtt
stríð fyrr en í fulla hnefana. Það
var því eðlilegt, að stjórn L. í.
teldi embættaveitingamálið nú í
því horfi, að félagið gæti við un-
að. enda datt oss síst í hug, að þá-
verandi stjórn mundi reyna að
knésetja landlækni nteð því að
virða tillögur hans að vettugi. Það
kom því stjórn L. í. mjög á óvart,
þegar hún, að kvöldi þess 15. des.
síðastliðinn, fékk fregnir um það,
að veita ætti Sauðárkrókshérað
allra yngsta umsækjandanum, þó
rnargir eldri og reyndari læknar
hefðu sótt, og það þvert ofan í
tillögur landlæknis. Hélt stjórnin
nú fund með sér og fór að ráða
ráðum sínum, hvernig hún ætti að
haga sér gagnvart þessu nýja við-
horfi, en þá leystist spursmálið á
þann ágæta hátt, að hinn ungi
læknir, Úlfar Þórðarson, sýndi fé-
lagslyndi sitt og stéttvísi með því
að senda stjórn félagsins símskeyti
með fyrirspurn um það, hverja af-
stöðu Læknafélag íslands tæki
gagnvart því, að honum yrði veitt
héraðið. Skeyti þessu svaraði
stjórnin þá samstundis, og sagði
honum að stjórnin væri því al-
veg andvíg, enda væri þetta stefnu-
mál, sem árum saman hefði verið
barist fyrir. Báðum við hann því
svo vel gera, að taka urnsókn sina
aftur. Svo sem kunnugt er, brást
Úlfar vel við þessunr tilmælum og
tók þegar aftur umsókn sína. Þá
ber þess að geta, að 2 stundum eft-
ir að oss barst skeytið frá Úlfari
kom skeyti frá 15 félögum L. í. í
Kaupmannahöfn. Var efni þess að
láta okkur vita, að þeir hefðu
heyrt, að Úlfari byðist Sauðár-
krókshérað, en að hann myndi taka
umsókn sína aftur, ef L. í. óskaði
þess. Var skeyti okkar til Úlfars
þá þegar farið, en eins og geta má
nærri gladdi það oss mjög, að eiga
þarna svo góðan hóp ungra félaga,
er vildu veita félaginu fult fylgi
og aðstoð. — Eins og kunnugt er,
var talsverður úlfaþytur út af þess-
uni afskiftum félagsins og birtist
uni þetta mál grein i Tímanum,
sem mjög sneiddi framhjá sann-
leikanum og var með ónot og að-
dróttanir í garð Læknafélagsins.
Sumir hafa láð stjórn L. í. að
hún skyldi ekki svara þessari
grein, en við vorum allir sammála
um, að það væri ekki rétt, því
ranghermin og öfgarnar hlytu að
vera öllum svo augljósar í henni,
að almenningur gæti ekki á henni
blekst, enda L. í. yfir það hafið,
að leggja út í pólitískt pex út af
ráðstöfunum, sem bersýnilega
miða til alþjóðaheilla. Læknafé-
lagsstjórnin framdi hér ekkert of-
beldi, heldur var einn félagi, sam-
kvæmt eigin'fyrirspurn, látinn vita
um óskir og skoðun félagsstjórn-
arinnar og beðinn um að gæta