Læknablaðið - 01.10.1945, Blaðsíða 9

FORMÁLI.
Þótt gera megi ráð fyrir, að fæst-
um notendum þessarar efniskrár
verði skotaskuld úr að átta sig á
henni þykir samt rétt að benda á
cftirgreind atriði:
1. Rómverska talan aftan við heiti
ritgerðar eða smágreinar, merk-
ir árgang, venjulega talan blað-
síðu. í skránni um mál rædd á
aðalfundum L. í. er þess þó að-
eins getið, á livaða fundi eða fund-
um þau hafa verið rædd, en ekki
visað til árgangs né blaðsíðu, en
það er gert um fundarskýrslurn-
ar sjálfar; um erindi flutt á aðal-
fundum, önnur en þau, sem birzt
hafa i Læknablaðinu, er og þess
eins getið, á hvaða fundi þau hafa
verið flutt, en nöfn flytjenda eru
l>ar i svigum aftan við fyrirsögn
erindisins.
2. í I. A. og II. er efni raðað eftir
stafrófsröð, en fyrirsögnunum í
Læknablaðinu áður vikið við eft-
ir þörfum, til þess að það orð,
sem greinir aðalinntak ritgerðar
eða smágeinar, standi fremst; til
dæmis má taka, að ritgerð, sem
i Læknablaðinu hefir fyrirsögn-
ina „Um sullaveiki“, er i efnis-
skránni með fyrirsögninni „Sulla-
veiki, um,“ og hennar að leita i
s, en ekki u. Þegar ritgerð fjall-
ar um fleira en eitt efni, svo sem
um sjúkdóm og sérstaka lækning-
araðferð við hann, t. d. „Geisla-
lækningar við krabbamein", er
hennar getið víðar en á einum
stað; stendur þá sitt heiti fremst
á hvorum eða hverjum stað, og
er ekki viljandi út af þvi brugð-
ið. í höfundaskránni (I. B.) eru
hinsvegar fyrirsagnirnar óbreytt-
ar eins og þær eru i Læknablað-
inu, og þar er þeim ekki raðað
eftir efni, heldur er ritgerðum
hvers höfundar raðað þar eftir
því, hvenær þær eru ritaðar, þær
elztu taldar fyrst o. s. frv. Höf-
undunum sjálfum er aftur á móti
raðað eftir stafrófsröð, og eru þá
innlcndir höfundar taldir í þeirri
röð, sem skirnarnöfnin ségja til,
en útlendir eftir röð, ættarnafna.
Titlar höfunda, sem eru læknar,
en það er þorri þeirra, eru ekki
tilfærðir (ekki getið, hvort höf.
er starfandi læknir, héraðslækn-
ir, yfirlæknir, prófessor, doktor
o. s. frv.). Hins vegar er tilfærð
staða þeirra fáu höfunda, sem
ekki eru læknar (þ. á m. tann-
lækna og dýralækna).
3. Stöku greinar, sem í Læknablað-
inu eru meðal „smágreina og at-
hugasemda“ eða „úr útlendum
Iæknaritum“, eru hér taldar með-
al ritgerðanna (I.A.), með því að
þær eiga þar ekki síður heima
en ýmislegt, sem í Læknablaðinu
er meðal þeirra talið. Eru höf-
undanöfn þar skammstöfuð, eins
og við aðrar ritgerðir, en við þær