Baldur - 08.12.1945, Blaðsíða 3

B A L D U R
139
Eru íhaldið og kratarnir að
bregðast nýsköpuninni?
Ihaldið og kratarnir sameinast um að kjósa hatramasta
andstæðing hennar, Jón Árnason, miðstjórnarmeðlim
Framsóknarflokksins, sem bankastjóra fyrir voldugustu
peningastofnun landsins.
Þrír algjöiiega óhæfir
varðbátar keyptir að
tilhutan Finns Jónss-
sonar, dómsmálaráð-
herra.
I Skutli, sem út kom 27. f.
m., birtist eftirfarandi fregn:
„Laugardaginn 17. nóvember
komu til Reykjavikur varð-
bátarnir þrír, sem Pálmi Lofts-
son, forstjóri, festi kaup á í
Bretlandi að tilhlutun Finns
Jónssonar clómsmálaráðherra“.
(Leturbr. Baldurs).
Nú er komið á daginn, að
þessir varðbátar eru algjörlega
óhæfir til þeirra starfa, sem
áætlað var, landhelgisgæzlu og
b j örgunarstarf a.
Eru þessi kaup, sem gerð
voru að tilblutun Finns (eftir
því sem Skutull segir, og Skut-
ull ætti allra blaða bezt að
vita um aðgerðir Finns), hið
mesta hneyksli. Mun Baldur
siðar greina nánar frá máli
þessu, en þess verður strax að
krefjast, að opinber rannsókn
verði látin fram fara á því,
hvernig og hversvegna slílc ó-
happakaup fyrir almannafé
eru gerð.
-----0------
MAGNUS KÁRASON
verkamaður, Aðalstræti 8.,
varð sjötíu og fimm ára 27.nóv.
sl. Hann er ættaður norðan úr
Strandasýslu, en hefur átt
heima hér í bænum um 40 ár.
Um margra ára skeið stundaði
hann hér sjómennsku, en á
síðari árum hefur hann unnið
hjá Samvinnufélagi Isfirðinga.
Hvar sem Magnús hefur unnið
hefur starfsemi hans, trú-
mennsku og húsbóndahollustu
verið viðbrugðið.
Bragðbezta smjörlikið
I siðasta blaði Baldurs spyr
einhver — sem liklega veit þó
betur en hann lætur: „Hvers-
vegna er okkur selt óætt marg-
arín?“
Það er víst öllum kunnugt,
að bæði einstaklingar og
stjórnarvöld hafa gert allt sem
unnt hefir verið til þess að fá
bæði betri og meiri efni til
smjörlikisgerðar heldur en
raun hefir orðið á. Bæði magn
og gæði hafa verið skömmtuð
og eru það ennþá, og virðast,
þvi miður, lítil likindi til að
hægt verði að breyta þessu
fljótlega. Liggja til þess aug-
ljós rök, meðal annars þau, að
Bandamenn verða nú að sjá
milj óna-þj óðum fyrir feitmeti,
sem þeir þurftu ekkj meðan
stríðið stóð yfir, og að skipa-
kostur er bundinn, sumpart við
heimflutning hermanna, en
viða vegna verkfalla hafnar-
verkamanna og sjómanna.
Smjörlíkisframleiðslan hefir
verið, og er, undir eftirliti heil-
brigðisyfirvaldanna, en þeim
er fullkunnugt um ástæðurnar
og erfiðleikana, sem við er að
stríða, og vita að bætt verður
úr, eins fljótt og hægt er.
Það getur líka verið mönn-
um bending um að Smjörlikis-
gerðin hér, geri það sem hún
getur i þessum efnum, að hún
hefir fengið umsagnir ótal ut-
an að komandi manna um að
ísfirzka smjörlikið sé þó það
bragðbezta, sem búið sé til í
landinu.
Þökk fyrir birtinguna.
Elías J. Pálsson.
Athugasemd Baldurs.
Blaðið efar ekki að það, sem
Elías J. Pálsson segir hér um
smjörlíkisfarmleiðsluna sé
rétt, en lélegt hlýtur smjörlíki
frá öðrum smjörlíkisframleið-
endum að vera, þegar ísfirzka
smjörlíkið er þó það bragð
bezta.
Togarakaup ríkisins.
Þingmenn Alþýðuflokksins, Framsóknarflokksins og
Sjálfstæðisflokksins felldu tillögu um að miða heim-
ild ríkisstjórnarinnar til togarakaupa við allt að 50
skip í stað 30.
I lok síðasta mánaðar sagði
Vilhjálmur Þór lausri banka-
stjórastöðu sinni hjá Lands-
bankanum og veitti bankaráð-
ið samstundis Jóni Árnasyni,
framkvæmdastjóra S. I. S.,
stöðuna. Samkvæmt yfirlýs-
ingu Hermanns Jónassonar
stóðu að kosningu Jóns allir
mættir meðlimir bankaráðs
Landsbankans, þar á meðal i-
haldsmaðurinn Magnús Jóns-
son og kratinn Jónas Guð-
mundsson (sá, sem forðum
lýsti því í Alþýðublaðinu að
menningarhlutverk nazismans
væri að útrýma sósíalismanum
i Ráðstjórnarlýðveldunum) —
og valt kosningin á atkvæðum
þessara tveggja manna. Eru
hér bæði ótrúleg og ill tíðindi.
Framsóknarafturhaldið . í
landinu barðist með hnúum og
hnefum gegn nýsköpunará-
formum núverandi ríkisstjórn-
ar. I þessari baráttu sinni hef-
ur þetta illræmda afturhald
notið dyggilegs stuðnings mik-
ils hluta úr Alþýðuflokknum,
sbr. skrif -Hannibals Valdi-
marssonar. Þótt Framsókn
hafi aðeins 15 þingmenn af 52
þá hefur þessi skemmdastarf-
semi borið drjúgan ávöxt þar
sem Framsóknarmenn hafa
undirtökin i mörgum þýðing-
armestu stofnunum þessa
lands, t. d. Landsbankanum.
Landsbankastjórnin, sem kosin
er eftir úreltum og ólýðræðis-
legum reglum, hefur hvað eftir
annað spyrnt fæti við nýsköp-
unir.ni. Sem dæmi má benda á
hvernig hún tók frumvarpi því,
sem Nýbyggingarráð hefur
sannj um Fiskveiðasjóð Is-
lánds. En ráðið vill gera út-
vegsmönnum kleift að fá hag-
kvæm stofnlán gegn lágum
vöxtum til kaupa á hinum
nýju atvinnutækjum — togur-
uniun, íslenzku og sænslui bát-
unum. Þetta hatrama aftur-
hald Landsbankans vill hindra
það, að hægt verði að kaupa
þessi atvinnutæki — og eyði-
leggja þar með nýsköpunará-
form ríkisstjórnarinnai’.
Þegar því vitnaðist, að Vil-
hjálmur Þór ætlaði sér að
segja lausri bankastjórastöðu
sinni þá vonuðu allir einlæeir
stuðningsmenn ríkisstjórnar-
innar, að frjálslyndur nýsköp-
unarmaður yrði skipaður í
hans stað. Én hvað skeður?
Fjæir valinu verður aftur-
haldssamasti maður þessa
lands, miðstjórnarmeðlimur í
aðalandstöðuflokki núverandi
ríkisstjórnar, maðurinn, sem
vill nýsköpunina feiga. Hann
er gerður að hankastjóra í
voldugustu peningastofnun
landsins, bankanum, sem er
þjóðareign en til þessa hefur
barist gegn þjóðinni. Og með
núverandi skipan á stjórn
bankans þá heldur hann áfram
að berjast á móti þjóðinni.
Ábyrgðina á þessu bera tveir
stj órnarf lokkarnir, S j álfstæð-
isflokkurinn og Alþýðuflokk-
urinn, því auðvitað hafa full-
trúar þessara flokka, þeir
Magnús og Jónas, leitað sam-
þykkis sinna flokka áður en
þeir kusu mann i svo þýðing-
armikið embætti sem banka-
stjórastaða við þjóðbankann
er. Er ekki von að maður
spyrji: Er íhaldið og kratarnir
að bregðast nýsköpuninni?
-------0------
Elís Ólafsson
klæðskeri
sjötugur.
Sjötugur verður 11. þ. m.
Elís Ólafsson klæðskeri.
Margir munu þeir, er láta
hug sinn hvarfla til hans á
þessum merkisdegi. I fjörutíu
og fjögur ár hefir hann verið
á verkstæði Þorsteins Guð-
mundssonar klæðskerameist-
ara, (sem einnig á sama fæð-
ingardag, 74 ára). Þar hafa
dvalið með Elís sína fullu
námstíma, ásamt óteljandi
fjölda námsmeyja, Ólafur
Ásgeirsson, Jón Jónsson,
Einar Guðmundsson, Kristján
Tryggvason og Gunnar Þor-
steinsson. Allt þetta fólk send-
ir honum nú sínar beztu ham-
ingjupskir með þökkum fyrir,
hvað hann var skjótráður og
hollráður, þegar einhver komst
í vanda, og fyrir gamansemi
hans og fyndni, sem aldrei
missti marks. Ekkert, sem hét
ólund, gat þrifist til lengdar
þar sem hann var. Trú-
mennska hans og óeigingjarnt
starf er eins og einkunnarorð-
in séu: „Alltaf hreinn skjöld-
ur“.
Blóm- og trjáræktarfélagið
sendir honum beztu þakkir og
hamingj uóskir og telur það
vafasamt, hvort því hefði enst
aldur til þessa, án hans. Slík-
ir menn eiga meiri og varan-
legri þátt í uppeldi og mótun
meðbræðra sinna en þeir sjálf-
ir gera sér grein fyrir og væri
því óskandi að við ættum
marga slíka. J. J.
-------0
Við 3. umræðu frumvarps-
ins um togarakaup ríkisins í
neðri deild 15. f. m. felldu
þingmenn Alþýðuflokksins,
Framsóknarflokksins og Sjálf-
stæðisflokksins brevtingartil-
lögu Sigfúsar Sigurhjartarson-
ar um að miða heimild ríkis-
stjórnarinnar til togarakaupa
við allt að 50 skip í stað 30.
1 umræðunum bentu þeir
Sigfús Signrhj artarson og Áki
Jakobsson atvinnumálaráð-
herra á það, að nú þegar lægju
fyrir umsóknir um mikið fleiri
skip en 30. Reykvíkingar ætl-
uðu sér 20 skip, Hafnfirðingar
7 og væru þá aðeins 3 skip
eftir til allra annara lands-
hluta. Þessir 30 togarar mundu
heldur ekki nægja til þess að
endurnýja togaraflotann sem
fyrir er.
1 þessu sambandi er líka
vert að vekja athygli á þvi, að
það mundi reynast mun auð-
veldara fyrir okkur Isfirðinga
að ná í togara hingað, ef fleiri
væru á boðstólum. Þeir þing-
menn, sem felldu þessa breyt-
ingartillögu Sigfúsar Sigur-
hjartarsonar hafa því gert
okkur og öðrum er líkt stend-
ur á fyrir hið mesta ógagn
með þessari afstöðu sinni.
--------0-------