Baldur - 07.03.1952, Blaðsíða 1

*
Kaupir Isafjarðarbær Is-
húsfélag Isfirðinga h.f.?
Bæjarstjórn samþykkii- að kaupa öll hlutabréf í félaginu
og taka við eignum þess og rekstri frá s.l. áramótum.
Kaupverð tæpar 2 milj. króna. Kaupin bundin því skilyrði
af hálfu kaupanda, að til þeirra fáist fé af framlagi því er
ríkisstjórninni er heimilað að verja til að bæta úr atvinnu-
Brðugleikum í landinu og ábyrgð samkv. 22. gr. f járlaga.
Á fundi bæjarstjórnar ísafjarð-
ar 29. febrúar s.l. lá fyrir til af-
greiðslu samningur um að bæjar-
stjóm ísafjarðar gerist kaupandi
hlutabréfa í íhúsfélagi Isfirðinga
h.f. Samningur þessi hafði verið
gerður í Reykjavík 20. s.m. og
undirritaður annarsvegar af þeim
Jóni Guðjónssyni, bæjarstjóra og
Hannibal Valdimarssyni, alþingis-
manni, af hálfu bæjarstjórnar, að
tilskildu samþykki hennar á samn-
ingum, en hinsvegar af þeim Jóni
Kjartanssyni, forstjóra, Reykjavík
og Böðvari Sveinbjarnarsyni fram-
kvæmdastjóra, ísafirði, í umboði
eigenda hlutabréfa í íshúsfélagi ís-
firðinga h.f.
í kaupsamningnum segir svo:
„2) Kaupverð hlutabréfanna
skal vera kr. 1.240.000,00 — ein
miljón tvö hundruð og fjörutíu
þúsund krónur — og er það verð
miðað við efnahag hlutafélagsins
eins og hann er samkvæmt endur-
skoðuðu bókhaldi þess pr. 31. des.
1951, þó að því undanskildu að
kaupverð hefur verið lækkað um
kr. 50.000,00 til þess að mæta þeim
kröfum á félagið, sem hugsanlega
hvíla nú á því, en ekki eru reikn-
aðar með á áðurgreindum efna-
hagsreikningum, og að nokkrir
eignaliðir á reikningunum eru feld-
ir niður eða lækkaðir frá því sem
þeir eru færðir“.
Raunverulegt kaupverð eign-
anna verður því tæpar 2 milj. kr.
Þá eru í samningunum ákvæði
um að greiðsla fari þannig fram,
að kaupandi taki að sér að greiða
sem sína skuld tvo víxla samtals
að upphæð kr. 350.000,00 og eftir-
stöðvarnar kr. 890.000,00 í pen-
ingum. Ennfremur er ákveðið að
kaupandi taki við rekstri félagsins
frá s.l. áramótum og tiltekinn dag-
ur er salan fer fram.
Nafnverð hlutabréfanna er kr.
158.340,00.
II.
UmræÖur um málið urðu all-
harðar. Bæjarfulltrúar íhaldsins
snerust öndverðir gegn því að bæj-
arstjórn staðfesti kaupsamninginn
og hafði Matthías Bjamason aðal-
lega orð fyrir þeim. 1 þessum um-
ræðum var það upplýst, að ísfirð-
ingur h.f. hafði mjög sótzt eftir
að kaupa eignir íshúsfélagsins og
haft tiil þess ýms spjót úti mest
allt s.l. ár. M.a. hafði framkvæmd-
arstjóri ísfirðings og formaður fé-
lagsstjórnar dvalið í þeim erindum
langdvölum í Reykjavík og haft
Björgvin Bjarnason, sem allir Is-
firðingar þekkja, sér til aðstoðar.
En hver seem ástæðan hefur ver-
ið, báru þessar tilraunir þeirra
engan sýnilegan árangur. Hinsveg-
ar tókust samningar mjög greið-
lega undir eins og bæjarstjóri leit-
aðist eftir kaupum fyrir bæjarins
hönd. íhaldsmenn létu þó ekki á
sér standa að koma með skýringu,
var hún sú, að bæjarstjóri hefði
boðið hærra verð, og Matthías
Bjarnason fullyrti að þetta yfir-
boð hefði numið hvorki meira né
minna en 6—8 hundruð þús. kr.
minna mátti ekki gagn gera. Að
Vísu voru þær tölur, er hann nefndi
í þessu sambandi, talsvert á reiki,
enda færði hann engin rök fyrir
þeim og ekki vildi hann játa, að
ísfirðingur hefði getað fengið allar
eignir Ishúsfélags ísfirðinga h.f.
gegn 90 þús. kr. útborgun, en sú
hlaut útkoman að verða, ef full-
yrðing hans um 800.000,00 króna
hækkun væri rétt. Það má því hik-
laust fullyrða, að allt tal Matthías-
ar um yfirboð af hálfu bæjarstjóra
séu staðlausir stafir, sem ástæðu-
laust er að fara um fleiri orðum
að þessu sinni, en vera má, að til-
efni til þess gefist síðar og_ verður
það að bíða síns tíma. Þá sér Bald-
ur heldur ekki ástæðu til að ræða
um aðrar „röksemdir" ihalds-
manna gegn kaupunum, enda svifu
þær, eins og sú, sem nú hefur verið
nefnd, algerlega í lausu lofti, þar
rak hver staðlausa fullyrðingin
aðra og við slíkt er engin leið að
eltast.
IH.
I upphafi umræðnanna lögðu
bæjarfulltrúi sósíalista og bæjar-
fulltrúar Alþýðuflokksins fram
svohljóðandi tillögu:
„Undirritaðir bæjarfulltrúar
leggja til að bæjarstjórn ísaf jarðar
samþykki kaupsamninginn, enda
fáist nægilegt fé til þess að full-
nægja lionum, af fjárveitingum,
sem ríkisstjórninni er heimilað að
verja til þess að bæta úr atvinnu-
örðugleikum í Iandinu, og ábyrgð-
ir, skv. 22. gr. fjárlaga, sem ætl-
aðar eru til hjálpar slíkum fyrir-
tækjum.
Bæjarstjórnin leggur þann skiln-
ing í 2. lið samningsins, að seljend-
ur greiði sjálfir óbókfærðar kröfur
(miðað við framlagðan ársreikn-
ing pr. 31. des. ’51), er fram kynnu
að koma umfram kr. 50.000,00.
Bæjarstjórnin ályktar að gefa
heildarsamtökum vélbáta- og tog-
araútgerðar í bænum kost á, eftir
þvl sem um semst, að stjórna
fyrirtækinu og starfrækja það,
hvort sem það yrði gert af Fisk-
iðjusamlagi útvegsmanna á fsa-
firði, eða öðrum samtökum, er
mynduð yrðu I þeim tilgangi.
Jafnframt leggur bæjarstjórnin
áherzlu á, að unnið verði áfram,
af bæjarstjóminni og Fiskiðjusam-
lagi útvegsmanna, að því að koma
upp fyrirhuguðu fiskiðjuveri á
nýju hafnaruppfyllingunni, enda
væri það beint áframhald af fyrri
ráðstöfunum þessara aðila, til efl-
ingar fiskiðnaði í bænum.
ísafirði, 29. febrúar 1952.
Haraldur Steinþórsson (sign)
Grímur Kristgeirsson (sign)
Jón H. Guðmundsson (sign)
Hannibal Valdimarsson (sign)
Birgir Finnsson (sign)“.
Tillaga þessi var borin undir at-
kvæði í þrennu lagi að viðhöfðu
nafnakaili. Fyrsti liður, aftur að
orðunum „Bæjarstjóm ályktar" o.
s.frv. var samþykktur með 5:4 at-
kvæðum. Já sögðu: Grímur Krist-
geirsson, Jón H. Guðmundsson,
Hannibal Valdimarsson, Haraldur
Steinþórsson og Birgir Finnsson.
Nei sögðu: Marzellíus Bernharðs-
son, Símon Helgason, Kjartan J.
Jóhannsson og Matthías Bjama-
son. Annar liður, aftur að orðum
„Jafnframt leggur bæjarstjómin
áherzlu á“ o.s.frv. var samþykktur
með 5:3 atkv. Já sögðu sömu full-
trúar og áður, en nei allir fulltrú-
ar íhaldsmanna nema Marzellíus
Bemharðsson, er sat hjá. Þá var
þriðji og síðasti liður samþ. með
5:4 atkv. Fór sú atkvæðagreiðsla
fram á sama hátt og um fyrsta
lið, en nú gerðu Símon Helgason
og aðrir íhaldsmenn svofelda grein
fyrir atkvæði sínu:
„Með tilliti til þess að bæjar-
stjórn hefur áður ákveðið stað-
setningu fiskiðjuversins á hafnar-
uppfyllingunni, tel ég tillögu þessa
óþarfa og segi nei“.
Er þessi greinargerð ein sú
furðulegasta, sem hleyrst hefur
og áreiðanlega einsdæmi að atkv.
sé greitt gegn einhverju máli af
þeirri ástæðu einni, að það hefur
einhvemtíma áður verið samþykkt.
Má furðulegt heita, að menn með
fullu viti skuli láta slíka endaleysu
frá sér fara og sýnir bezt algerð
rökþrot þeirra.
Um tillögu þá er samþykkt var
og hér hefur verið birt, er ekki á-
stæða til að f jölyrða. Þó er rétt að
fara um hana fáeinum orðum.
Samkvæmt fyrsta lið hennar er
samþykkt bæjarstjórnar á kaup-
samningnum bundið því skilyrði að
„nægilegt fé fáist til að fullnægja
honum“ og á það bent hvaðan þess
f jár sé að vænta. Eins og kunnugt
er, samþykkti Alþingi að verja 4
milj. króna til styrktar þeim bæj-
ar- og sveitarfélögum sem verst
eru stödd atvinnulega, mun engin
ágreiningur um, að ísafjörður sé
einn þeirra á meðal, en hve mikla
aðstoð hann hlýtur er með öllu ó-
víst ennþá, þó hefur verið stungið
upp á 1 milj. kr. En hver sem sú
upphæð verður, þá er það ætlun
ríkisstjórnarinnar, að henni verði
varið til að koma fótum undir þau
atvinnutæki sem til eru á staðnum,
en ekki til að byggja ný fyrirtæki,
sem óneitanlega hefði verið æski-
legast og meira til frambúðar. Þá
er það einnig á valdi ríkisstjórnar-
innar, hvort það fé, sem hingað
kemur, verður afhent bæjarfélag-
inu eða einhverjum öðrum aðila,
Framhald á 2. síðu.