Ingjaldur - 10.11.1932, Síða 1

12. tbl.
Vestmannaeyjum, 10. nóvember 1932.
I. árg.
Hjartans pakkir færí ég öllum þeim sem á
ejnn eða annan hátt sýndu mér samúð og hlut-
tekningu við fráfall og jarðarför konunnar minn-
ar, Vilborgar sál. Guðlaugsdóttur.
Hæli 4. nóv. 1932.
Hannes Hreinsson
Stefnuskrá „lngjalds".
Framhalds athugasemdir.
Hér koma 9. og 10. greln:
9. gr.
Barlst sé á móti öllum vernd*
artollum.
10. gr.
Létt sé undir atvlnnurekstri á
aviði iönaðar og framleiöslu lands-
•ns meö því aö stybja að þvi að
honum sé séð fyrir hagkvæmum
lánum gegn lágum vöxtum og
tii langs tíma. Enda sé þess gett
að lánum þessum sé varið tii
þess, sem œtlast er til.
það er óþarfl að fara mörgum
orðum um jafn þekt ágrenings-
efni og verndartolla8tefnuna, sem
auk þess er jafn ofarlega á baugi
meö þjóðunum og nú. Taka skal
ég þó fram aðalrök m(n gegn
hennl.
Verndartollar eiga að vera til
þess að styðja innlendan iönað
eöa framleiðslu. þeir eiga annað-
hvort aö koma fótum undirþetta
eða halda þvf uppi eða hvort-
tveggja. Menn athuga ekkl eins
vel og skyldi að annaö elns og
þetta á aldrei ver við en á vor-
um tímum þegar samgöngutækin
hafa næstum numið burtu fjar-
lægöirnar og gert nánarl og nán-
ari samvinnu þjóðanna ekki ein-
ungis möguiega heldur jafn vel
óhjákvæmilega. Verndartollar
eru tollstríð. En tollstrfö getur
engin þjóö háö mema því aðeins
að aðrar þjóðir taki upp bar-
daga á móti. En vegna þess að
engin þjóð getur rerið ajálfri sér
nóg og vegna þess að simar,
flugvélar og annaö hafa fsert
þjóðirnar svo nálægt hver annari
og greltt svo mjðg fyrir öllum
viðskiftum verður þetta svipaðast
borgarstyrjöld, stríði sem enginn
hefur hag af en allir óhag. það
er sama þó að Bretaveldi eigl í
hlut, rlkið þar sem sólin gengur
aldret til viðar f. það er ekki
allur heimurinn og eins og rétti-
lega var fram tekiö á Ottaua
ráðstefnunni þurfa þeir viðsklftl
annara þjóða. þetta verða hin
auöugu og voldugu Bandaríki
einnig aö gera
ViÖ þetta bætist að menn eiga
á hættu að fá verri vöru þegar
tekin er burtu hvötin til þess að
geta boðið hana betri en aðrir
og þó ekki dýrari.
þegar Islendingar ætla sér aö
fara að apa þetta eftir öðrum
þjóðum fer þó skörin fyrst að
færast upp í bekkinn. Erum við
þess búnir að heyja tollstrið við
stórþjóðirnar — eða yfirleitt
nokkra aöra þjóð ? það verðum
við að vera ef við ætlum að
taka upp verndartollastefnu þó
ekkl si nema t. d. á kartöflum.
Ef við aftur á móti leggjum eng-
ar hömlur á framleiöslu annara
þjóða en eðlilega innflutningstolia
þá er líklegra að við njótum þess
það er víst óhætt að fullyrða að
við höfum ekki heldur grætt á
því þegar vlð höfum verið að
reyna að s'tja einir um hituna,
t. d. þegar eri. mönnum var
bannað áriö 1922 að flytja veiði
sfna í landhelgi eða á land, til
þess að verka hana. Hitt væri
ólíkt vlturlegra að nota rétt sinn
til þess að fá einhver gagnkvæm
hlunnindi — enda mun nú neyð-
in frekar knýja oss inn á þá
braut.
Tíl þess að stuðla að þvf að
menn taki sér fram um nýjan at-
vinnurekstur og tli þess að styðja
þann, sem fyrir er virðist mér
ólíkt vlturlegra að útvega lán
með sérstaklega aðgengilegum
skilyröum. En þaö ætti að vera
eftlrlit meö þessu og einhver
trygglng eftlr því sem föng eru
á, að fe þessu sé varið tii þess,
sem þaö er veitt. það er eins t.
d. um námsstyrkl o. fl. að það
ættl að vera afturkræft sé því
ekki varið á tilskHdan hátt.
Ljósið í myrkrinu.
fað hefur lengi kveðið við
þann tón f blöðum andstæðings-
flokka Sjálfst. manna að hér í
Vestmanneeyjum sé svartasta
myrkrið af öllu „Ihaldsmyrki* hér
á landi og jafn vel þótt vlðar sé
leitað. Einkum hefur „Timinn"
og J. J. fjarskast yfir þessu og
talið Vestmannaeyjinga eitthvert
átakanlegasta dæml hinnar Jónas-
ar-nefndu Grimsby-menningar. Má
telja víst að sá maður hafi oftlega
í huga sínum furðað sig á því að
Olafur Thors skuli ekki vera
borinn og barnfæddur hér í Eyjum
eða að minsta kosti hafa alið hér
nokkuð lengi aldur sinn.
En í þessu myrkri skín nií
eitt mikið ijós, eða róttara sagt
tvö. „lngjaldur" og “Gestur".
Og þetta ljós varpar birtu sinni
lengst inn í hinar hrjáðu sálir
Tlmamanna og vermir þær. En
aðrir hjátrúafullir Pramsóknar-
menn líta á þetta eins og náðar-
gjöf af himnum senda sem ein-
hverskonar umbun eða verðlaun
fyrir að hafa varpað J. J. 1 sjóinn
sem fórn þegar mest lág á og hið
pólitíska öldurót ætlaði allt að
kæfa.
„fhaldið" er að klofna íEyjum,
og klofni það þar má vonast til
þess að þaö klofni viðar. Hér
kemur „divide et impera“ oss til
hjálpar alveg án vors tilverknaðár
og það frá Vestmannaeyjum.
Vissulega skín mikið ljós í hinu-
politiska svartnættismyrkri þar,
og er nú að eins eftir að myrkrið
annarsstaðar meðtaki það og helst
sem fyrst.
Það er nýlunda að blöð finni
að við þá flokka, sem þau styðja
eða forgöngumenn flokkanna. Það
er svo mikil nýlunda að kalla má
einsdæmi. Blöðin eru pölitfskir
málaflutningsmenn flokkanna, sem
toga rangt á rótta leið og breiða
yflr það óteygjanlega svo það
sjáist ekki. „Ingjaldur® ætlar sér
aðra aðferð, sem hann telur
vitrari, betri og óllkt hollari fyrir
land og iýð. Hann byggir ekki
mikið á sjálfum sér því að hann
rær einn á afskektum miðum. En
þó er mikils vert að einhver verði
fyrstur. f*að er til gömul dæmi-
saga um „að hengja bjölluna á
köt.tinn".
Það er mjög ólíklegt að póli-
tiskir flokkar missi nokkuð á
slíkri aðferð. Fiestir munu venj-
ast því og einmitt treýsta þeim
flokk betur, þar sem sú aðferð
er höfð. Því þá má miklu frem-
ur búast við að það só rétt,
sem að er fundið, og það lagfœrt.
Rangt mdl getur tapað d þessu en
aldrei rétt. Flokkar sem lifa á po).
æsingum og lygum tapa á því en
ekki flokkar sem sneiða hjá slíku.
Nú á. dögum eru flokksböndin
hér á landi talin allt að því heilög
og gengur goðgá næst að rjúfa
þau. Það er líka hin mesta nauð-
syn að menn standi fast saman
um sameiginleg hugsjóna-og hagr-
munamál, En þd verða menn að vita
hverþau eru. Það vita hvorki Sjálf-
stæðismenn nó Framsóknarmenn
nema að hálfu leyti eða minna.
Þess vegna hvet ég Sjálfst.menn
ti) þess að samþykkja stefnuskrá.
Verða það flokkssvik að ganga á
móti þeim málum. En hitt verða
aldrei taiin flokkssvik aða jafn-
vel að ganga á móti hagsmuDum
flokksins, að finna með sanngirni
og rökum opinberlega að því hjá
honum eða forvígismönnum hans,
sem menn telja miður fara.
í „Gesti" gerði P. V. G. Kolka
læknir mjög svæsna árás á þing-
menn Sjalfstæðisflokksins, sem
alþm. Jóhann P. Jósefsson svaraði
hér í blaðinu. Pað er ávalt vand-
ratað meðaihóflð. En taka vil ég
fram í sambandi við það, sem ég
héf ritað hér að framan, að ég tel
þar farið út yfii þau takmörk, sem
innanflokksgagnrýni á að setja.
Um slikt má vitanlega deila og
enga gaddavirsgirðing unnt að
setja á landamæiun þess leyfi-
lega og. óleyfilega. Úr þessu ælti
framkvæmdanefnd hvers flokks að
skera á hverjum tima. Þykji
gagnrýni ósæmileg á sú nefnd að
gera þann flokksrækan, sem beit-
ir henni. En það verður að vera
framkvæmdanefnd kosin á þing-
ræðislegan hátt. Fyrir annari en
slíkri er engum Siálfstæðismanni
skylt að beygja suí. Enhúnei ekki
tll. Það er ekki hænt uð viðui-
kenna svonefnda Miðstjörn Sj^lf-
stæðisflokksins sem löglega kosna.
Ég er buinn að segja það áður og
segji það enn, að úr þessu á að
bæta og er skyldugt að bæta.
Menn eru orönir þreyttir á að
boygja sig undir það sem „einhverj-
ir í Iteykjavík “ sem fdir vita jafn