Stormur - 08.11.1924, Síða 3

S T O R M U R
3
Og í hverju liggur röksemdaskorturinn?
Kennarinn segir sjálfur, að stöðugt sé
verið að vinna að útrýmingu lúsarinnar
í Barnaskólanum, svo að ekki þarf að
sanna það að lús sé í Barnaskólanum.
Um árangurinn af þessari lúsaútrým-
ingu far.ast honum þannig orð, »að hún
beri óneitanlega töluverðan árangur«.
Sterkari orð notar hann nú ekki.
Annars var hvergi í greininni verið
að álasa skólanum, sem slíkum, fyrir
lúsina, aðeins sagt frá þeirri staðreynd,
sem allir vissu, að mikið væri af lús í
Barnaskólanum.
Kennaranum finst óþarft að setja lúsa-
málið í samband við Barnaskólann, en
í hvaða annað samband átti að setja
þær lýs, sem í Barnaskólanum eru?
Auðvitað er það, að lúsin í Barna-
skólanum er ekki fædd þar, heldur á
heimilum barnanna eða fengin í þóknun
fyrir sumardvöl, en það var hvorutveggja,
að það kostaði langt mál og kunnleika
brast einnig til þess að fara að rekja
allan feril lúsanna og heimilisfang, og
því var það ráð tekið að kenna hana
við þann staðinn, sem* hún hefir fasta
dvöl í 4—6 tíma af hverjum sólarhring
enda þótt heimilisfang hennar sé ann-
arsstaðar.
Ætti það ekki geta ruglað neitt við
útsvarsálagninguna.
Kennarinn spyr, hvort lúsin sé ekki
eðlileg fylgja »þeirrar menningar, sem
vér búum við«, og það er auðséð, að
kennarinn. er þeirrar skoðunar.
En eg held nú, að það verði einhver
ráð til þess að útrýma lúsinui, ef barna-
skólakennararnir og aðrir góðir menn,
setja rögg á sig og ráðast á Iítilmagn-
ann miskunnarlaust, án þess að þurfi
að kollvarpa núverandi þjóðskipulagi
og menningu.
En ef til vill hefir alþýðuforingjunum
dottið það snjallræði í hug að þjóðnýta
lúsina.
<
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
Skijatnatur nýkominn,
fallegar og vandaðar vörur:
Karlmanna stígvél,
nokkrar tegundir.
Kvenna samkvæmisskór,
mjög fallegir, margar teg.
Ungl.ogbarna skófatnaður,
mjög mikið úrval.
Gleymið ekki að koma í skóverfliin
Stefáns Gunnarssonar,
Anstnrstræti 3.
Quo yadis?
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
>
►
►
►
►
rn
Einu sinni var piltur. Hann átti eDga
peninga í kistuhandraðanum, en hann
var hraustur, fríður sýnum og bjartsýnn.
Á næsta bæ var ung stúlka. —
Hvorki átti hún gull né gimsteina, en
hún var glöð í lund og hjartað var gulli
betra.
Pilturinn og stúlkan unnust hugástum,
og er tímar liðu, reistu þau bú af litlum
efnum og horfðu glöð og bjartsýn móti
komandi árum.
Jarðvegurinn kringum bæinn þeirra
var djúpur og frjósamur, en dimmblátt
og fiskisælt haíið rétti hendurnar alveg
að bæjardyrunum.
í fyrstu gekk alt vel. Maðurinn vann
baki brotnu og heimilið var hlýtt.
Tímar liðu og þau eignuðust mðrg
mannvænleg börn. Oft var þröngt í búi,
en altaf ljómuðu andlitin af gleði.
En svo var það eitt sinn, að bærinn
branD. Maðurinn horfði sturlaður á eld-
inn og reykmökkinn, en konan leiddi
Lúsin
í
Barnaskólanum.
Mikil er hjartagæskan orðin nú á dög-
um og ekki lætur Alþýðublaðið undir
höfuð leggjast að verja lítilmagnann.
Hefir nú Ásgeir kennari Magnússon
orðið til þess í blaðinu að bera blak af
lúsinni, og talar þar sennilega bæði fyrir
sinn eigin munn og Alþýðublaðsins og
kennara Barnaskólans.
Greinarhöf. segist að vísu eigi ælla að'
mæla bót lúsinni og eg veit, að Ásgeir
er svo þrifinn maður, að það hefir ekki
verið ætlunin, en orðin hafa komið
þannig í pennann hjá honum, að það
er Iíkast því, sem honum finnist það
bæði löðurmannlegt og lúalegt að vega
að Iúsargreyinu.
Höf. byrjar grein sina á því, að
Stormur ætli að feykja burtu hverskon-
ar óþrifum »sem fyrirfinnast á líkama
þjóðarinnar« og svo bætir hann við:
'»í 3. tbl. rekst hann á lúsina. Henni
þarf að blása bnrta (auðk. hér).
Finst greinarhöf., úr því blaðið hefir
þessa stefnu, að það sé nokkuð undar-
legt þótt blaðið láti ekki lúsina afskifta-
lausa?
Hvaða óþrif eru það sem kennarinn
telur meiri þörf á að blása burtu af
likama þjóðarinnar en lúsina?
Höf. »Storms«-greinarinnar man ekki
eftir öðrum líkamlegum óþrifum sem
frekar þurfi að hreinsast af likama þjóð-
. arinnar.
Kennarinn segir, að i greininni sé tölu-
vert af stóryrðum, en fátt um röksemdir,
en hann getur þess hvergi hver stóryrð-
in eru eða í hverju rakaskorturinn liggi.
Og hver eru nú þessi stóryrði?
Eru það stóryrði, að lús sé til og að
hún skríði og geti því skriðið á aðra,
sem ekki höfðu af henni að segja áður?
Pjóf akonungurinii. 6
plásturinn á slík hjartasár«. Strong sá
ekki fyrirlitningarsvipinn á andliti lá-
varðarins, og tók heldur ekki eftir, að
hann flýtti sér burt, án þess að virða
bankaeigandann, sjálfan kauphallar-
konunginn viðlits.
2. k a p í t u 1 i.
Kougulóin.
í litlu og lélegu þakherbergi i Lutten-
götu sat ung, fögur, en sorgbitin stúlka.
Og hvað gat annað verið orsök tár-
anna, en sviknar áslir, enda var bréfið
sem lá á gólfinu við fætur hennar,
kveðjubréf frá manninum, sem átti hug
hennar og hjarta.
Paula Garned var fátæk stúlka, sem
hafði orðið að sjá fyrir sér sjálf. En
það hafði aldrei verið henni áhyggju-
eða sorgarefni.
Pó hafði hún snemma orðið fyrir
þungbærri sorg.
Móðir hennar var þýsk og hafði ráð-
ist sem kenslukona til Englands, því
eins og kunnugt er fá auðugir Englend-
ingar oft þýskar stúlkur til þess að
kenna börnum sínum, því þeir vita, að
þær eru bæði skylduræknar og vel
mentaðar, og ekki harðar í kröfum
sinum.
Fnskum stúlkum dytti ekki í hug að
vinna fyrir jafn lítið kaup, að vera
önnum kafnar með börnin frá morgni
til kvölds, klæða þau, ganga út með
þeim, kenna þeim, taka þátt í leikjum
þeirra og taka með þolinmæði ótal
dutlungum þessara eftirlætisbarna.
Til þessa er hið þýða þýska skap-
lyndi svo hagkvæmt.
Pannig hafði lundarfar móður Paulu
verið, því hún var í mörg ár kenslu-
kona á auðugu ensku heimili. En af
einhverjum ástæðum, sem Paulu var
ókunnugt um, hafði hún farið burt frá
þessu heimili og komist í mestu kröggur.
Hún hafði einnig fengið hjartasár, því
maðurinn, sem hún unni, var þorpari,
sem hafði dregið hana á tálar.
Paula var óskilgetin.
Og margar voru raunirnar, sem móðir
hennar hafði orðið við að stríða, en
hún bar þær allar með hugrekki vegna
barnsins sins.
En um stund rofaði þó dálitið til.
Verksmiðjuverkamaður, er Garned hjet
varð ástfanginn í móður hennar og
giftist henni.
Nú átti Paula föður, en því miður
ekki nema stjúpföður.
Fyrstu árin hafði frú Garned enga
ástæðu til þess að kvarta yfir manni
sínum.
Hann var iðinn og vann sjer svo mikið
inn, að fjölskyldan gat lifað rólegu og
áhyggjulausu lffi. En hamingjuhjólið er
hverfult og Garned byrjaði að drekka.
Og undir áh'rifum víns var hann ekki
sami maður sem fyr. Hann var grófyrtur
við konu sfna, og gerði nokkrum sinnum
tilraun til þess að misþyrma Paulu.