Stormur - 15.12.1927, Síða 1

STORMUR
Ritstjóri Magnús Magnússon
III. árg.
Fimtudaginn 15. des. 1927.
26. blað.
OWOOwO
BLIKKSMIJÐAN OG JÁRNVERSLUNIN
LAUFÁSVEG 4 — SÍMI 492 — STOFNUÐ 1902.
Afgreiðir eftir pöntunum:
Þakrennur, Þakglugga, Lysisbræðsluáhöld, Olíubrúsa, Vatnskassa, Skips-
potta og Katla, Ljósker, Niðursuðudósir o. m. fl.
Fvrirliggjandi: Galv.járn, Zink, Látún, Blikk og Tin.
GUÐM. J. BREIÐFJÖRÐ.
O'j'ö oy;o
OmQ D;iTq
OVÍOIOJ'O
S-4L-'
0;n.0
m
1 ólagjafir
við allra hæfi fáið þér hjá
éá
Versl. Björn Kristjánsson. |
es jón Björnsson & Co.
Verslunarmálefni.
i.
Ekki mundi mönnum finnast neitt til
um vitsmuni þess bónda, sem rifi nið-
ur varnargarð, utan um engi sitt, sem
fyrirrennarar hans höfðu bygt, og veitti
með því spillandi og gróðurdrepandi
jökulvatni á gróðurlendur sínar.
Frýjað mundi líka þeim bóndanum
vits, sem gæfi nágranna sínum væna
fúlgu árlega, vitandi vits um það, að
nágranninu verði þessu fé til þess að
veita skolpi og óhreinindum frá húsi
sínu og eldhúsi og öðrum salarkynn-
um inn á heimili gefandans.
Einkennileg mundi líka sumum þykja
verslunargáfa þess kaupmanns, sem
héldi mann og borgaði honum vel, að
eins til þess eins, að hann sýknt og
heilagt gengi á millum viðskiftamanna
kaupmannsins, lastaði vörur hans, teldi
hano sjálfán »mammons-þjón« og »ó-
þrif á þjóðfélags-líkamanum« og að
nauðsyn bæri til, að hann hyrfi sem
fyrst úr sögunni.
II-.
Ef kostur er á, velja menn sér það
lífsstarf, sem þeir telja, að þeir sé best
fallnir til að inna svo af hendi,
að bæði þeim sjálfum og þjóð sinni
verði það að mestum notum.
Þessu starfi helga þeir svo krafta
sina og það verður einn af aðalþáttun-
um í lífi þeirra og veitir þeim flestar
ánægjustundirnar.
Ef þeir eiga börn, verður það oft og
einatt svo, að þau vinna með þeim að
þessu starfi og kjósa að gera sér það
að atvinnugrein.
Hlýtur hverjum góðum manni, sem
vel hefir int lífsstarf sitt af hendi, og
trúir því að þjóðfélaginu sé það til
nytja og eflingar, að þykja vænt um
að afkomandinn haldi áfram lífsstarfi
hans, þegar hann sjálfur þrýtur, byggi
á reynslu hans og fullkomni starf hans.
Eru líkurnar alt af miklar til þess,
að afkomendurnir haldi áfram störfum
feðra sinna, ef þau hafa verið vel rekin,
þvi að þar hafa þeir grundvöllinn til
þess að byggja á, og fordæmið og kynn-
‘ngin af starfinu og í uppeldinu örfar
cðlishvötina og hina meðfæddu til-
kneigingu til starfans.
Framsýnn maður og vitur, sem ann
starfsgrein sinni, börnum og þjóðfélagi,
Serir því það, sem hann megnar, til
þess að búa sem bezt í haginn fyrir þá,
sem eiga að taka við æfistarfi hans.
En það að búa vel i haginn fyrir
eftirkomendurna er ekki einvörðungu,
jafnvel ekki nema að litlu leyli, faliö í
því að skila þeim miklu fé í hendur,
þótt það sé auðvitað gott með öðru
góðu.
Kaupmaðurinn, sem fær syni sinum
f hendur efnalitla verslun, sem nýtur
almennings álits fyrir vöruvöndun og
heiðarieika í viðskiftum, eftirlætur hon-
um betri arf og heilladrýgri heldur en
sá kaupmaður, sem fær syni sinum í
hendur veizlun, sem að vísu er auðug,
en fé hennar fengið með misjöfnu móti.
Gróðinn, sem fenginn er fyrir það, að
draga af smjörpundinu, verður sjaldan
ávaxtadrjúgur, »illur fengur, illa for-
gengur« segir máltækið, og þó stundum
sýnist, að málsháttur þessi rætist eigi,
þá mun þó svo oftast*vera, ef nánar
er aðgætt, og eitt er vist, að þjóðfélag-
inu verður sá gróði aldrei til góðs, sem
fenginn er með svikum og prettum, og
gerir aðra menn þess fátækari,
En kaupmaðurinn, sem fékk syni
sinum í hendur verzlunina, sem naut
almenningstrausts, hefir getað farið
óskynsamlega að ráði sínu og breytt
illa gagnvart syni sinum, sem við verzl-
uninni tók, enda þótt nafnspjald óheið-
arleikans sé ekki fest yfir búðardyrnar.
Illa breytir hann og óskynsamlega, ef
hann hefir varið fé sinu og verzlunar-
innar til þess að styrkja andstæðinga
þess lifsstarfs, sem hann hefir valið sér
og syni sinum.
Og illa breytir hann og óskynsam-
lega, ef hann styður þá stefnu, með
fjárframlögum, sem hann er sjálfur and-
vigur og telur þjóðfélaginu éholla.
Sá maður, sem metur stundarhagnað-
inn meira en stefnumálin og vill vinna
til fyrir nokkra aura — ef til vill
ímyndaða —•• að skaða stétt sfna og
grafa ræturnar undan þeirri atvinnu-
grein, sem börn hans ætla að stunda