Stormur - 01.03.1928, Síða 2

2
STORMUR
©
)) feimiN] i Olsen í
| Tilbúinn áburöur:
m
§$ Noregssaltpétur, superfosfat, kalí,
þýzkur kalksaltpétur,
Utvegum einnig aðrar tegundir ef ósUað er.
©
©

a
©
©
©
Girðingarefni:
Girðinganet, gaddavír, girðingastólpar úr járni. ©
ffi
Grasfræ. Sáðhafrar. |
tlttDwwwVtÐtÐVwCptptnwtncPaJwtntnCPqKpqTtntpcPtptlTtPQT
— Þeir 6Ögðu, að þarna hefði það sann-
ast, að stjórnin vildi í engu vera sósial-
istum háð. — Hún hefði ekki farið að
eins og Júdas að kyssa drottinn sinn,
hændurna, og svikja þá svo á eftir.
— Og Jónas sýndi þeini i sér tung-
una og þeir sannfærðust um enn betur
en nokkuru sinni áður, að svik fundust
ekki í hans munni.
Aftur voru aðrir, einkum í andstæð-
ingahópnum,, sem efuðust um, að það
væri satt, að jafnaðarmenn' hefði engin
skilyrði sett fyrir stuðningi sínum. —
Gátu sumir sér þess til, að það væri
undanskilið, að þeir fengju framgengt
skiftingunni á Gullbringu- og Kjósar-
sýslu, aðrir, að ríkiseinkasala á ein-
hverri vörutegund kæmist á, svo að
maginn stækkaði á einhverjum þeirra
o. s. frv.
En þessum síðarnefndu hefir skjátl-
ast. Það hefir sýnt sig, að jafnaðar-
menn hafa engin skilyrði sett í fyrstu.
Jafnaðarmenn, eða foringjar þeirra,
væru líka heimskari menn, en þcir eru,
ef þeir hefðu farið að setja einhver á-
kveðin skilyrði í byrjun fyrir stuðningi
sínum um einhvern ákveðinn tíma.
Þeir vissu fyrst og fremst, að þing-
hændur framsóknarinnar mundu hafa
orðið tregir til að ganga að þeim fyrir
lram, ef þeir hefðu orðið mjög rót-
tækir í kröfum sínum og í öðru lagi
vissu þeir, að ef gengið væri skilyrðis-
laust að kröfum þeirra þá mundi mörg-
um sveitabóndanum þykja völdin dýru
verði keypt.
Hitt aftur á móti duldist eigi Jónasi
og stefnubræðrum hans, jafnaðarmönn-
um, að eftir að stjórnin væri mynduð,
mundi flokkurinn ekki láta hálshöggva
hana þótt lausnargjaldið væri selt hátt.
— Jafnaðarmenn skildu svo lika eðli
bændanna, að þeir vissu, að þegar þeir
fyndu skítalyktina af tilbúna áburðin-
um, sem þeir eiga að fá ókeypis fluttan
til sín, þá myndi vera óhætt að krefjast
nokkuð mikils á móti, svo framarlega,
sem það kom ekki beinlínis við pyngju
bændanna sjálfra eða þeirra hagsmuni.
Þeir vissu, að þroski þingbændanna
vorra var ekki meiri en það, að fyrir
flutningsgjaldið á nokkrum pundum af
skít, sem sparaðist fyrir þá að greiða,
skeyttu þeir því ekki þótt tveim stétt-
um, kaupmanna- og útgerðarmanna-
stéttinni væri unnið stórtjón og það
enda þótt á herðum annarar þessarar
stéttar hvíli sá atvinnuvegur þjóðarinn-
ar, sem í raun og veru ber landið uppi.
Jafnaðarmenn sáu því þegar frá upp-
hafi, að með því að setja engin ákveðin
skilyrði og hafa stuðningstímann ó-
ákveðin, höfðu þeir lif stjórnarinnar í
hendi sér.
Með þessu voru þeir búnir að setja
Framsóknarflokkinn og stjórn hans í
rafmagnsstól og gátu einir ráðið um
hvenær þeir kusu að hleypa straumn-
um á.
— Stjórnin er þvi í höndum jafnað-
armanna eins og lífsþyrstur glæpamað-
ur í höndum böðulsins. — Hún horfir
sífelt krjúpandi með biðjandi bænar-
auguin upp til istrunnar á Héðni og
Jóni Baldvinssyni og' þegar kipringur
fer um varir hins munnfríða Haraldar
legst hún alveg flöt að fótum þeirra.
III.
Síðan þing hófst hafa það verið jafn-
aðarmenn, sem hafa sett sinn svip á
þingið og ráðið þar langsamlega mestu.
Allur leikurinn út af kosningu Jóns
Auðuns var gerður að undirlagi jaí'n-
aðarmanna og Jónasar, sem er hold af
þeirra holdi. — Enginn vafi er á þvi, að
mörgum í Framsóknarflokknum var sá
leikur mjög nauðugur, en þeir urðu að
dansa samt. — Og vafalaust hefði
flokkurinn allur orðið að greiða at-
kvæði með þvi að ónýta kosninguna,
ef jafnaðannenn hefðu sett það á odd-
inn, en það gerðu þeir eigi vegna þess,
að þeir vissu að Jón Auðunn myndi
kosinn aftur með enn stærri alkva'Öa-
mun. — Og flokksmenn þeirra að vest-
an munu hafa varað þá við að ónýta
kosninguna, því að það myndi stórlega
spilla fyrir fylgi jafnaðarstefnunnar
þar vestra.
Jafnaðarmenn létu sér því nægja og
Jónas, að svívirða íhaldsflokkinn útaf
þessu máli, en um handfangið á l'allex-
inni tóku þeir eigi.
Jafnaðax-menn hafa hrúgað upp
frumvörpum síðan þing' kom samari, og
flest af þeiin eru gagnstæð stefnu og
hagsmunum bænda og sum stórhættu-
leg öðrum stéttum og því þjóðinni í
heild. — Öllujn þessum frumvörpum
hafa veslings bændurnar orðið að sýna
gott viðmót, en víst er um það, að þeir
verða að gera meira áður en þingi lýk-
ur. — Nauðugir, viljugir verða þeir að
rétta upp hálfkrepta hendina eða stynja
upp veiklulegu „jái“ með þeim frum-
vörpuin, sem jafnaðarmenn leggja á-
hérslu á að í gegn komist.
Hinsvegar eru jafnaðarmenn og Jón-
as svo kænir, að þeim dettur ekki í hug
á þessu þingi að krefjast af bænda-
vesalingunum, að þeir samþykki alt. —
Það væri óskynsamlega gert vegna kjós-
endanna.
Til leiksins er þannig stofnað frá
upphafi og að vel yfirlögðu ráði, að á
þessu þingi verði bændurnir ekki látnir
samþykkja nema t. d. einkasölu á einni
eða tveimur vörutegundum og lofað að
fella hitt.
Þetta er gert til þess, að geta svo að
þingi loknu, skýrt frá því í „Tímanum“,
að þingbændur flokksins hafi verið
sjálfstæðir gagnvart sósíalistuin. Þeir
hafi aðeins samþykt þau einkasölu
frumvörp, sem nauðsyn hafi borið til,
almenningsheillar vegna, að samþykkja.
Þessum héðni verður veifað framan
í vesalings kjósendurna og vilt þeim
sýn með því, svo að þeir halda að um-
boðsmennirnir sinir hafi verið hrein-
ustu hetjur á Alþingi og fylgt engu
nema sannfæringu sinni.
En á þessum 4 árum, sem Framsókn
að líkindum fer með völdin er tilætl-
unin sú, að hafa komið á smám sam-
an einkasölu á helstu nauðsynjavörum
landsmanna. — Taka eina til tvær
vörutegundir á ári.
Með þessu móti á smásaman að
læða eitrinu niður i bændurna uns þeir
eru orðnir svo gegnsósa, að þeir vita
ekki af því að þeir eru að taka inn
eitrið.
Aðferðin er i raun og veru sú sama
hér hjá Jónasi og i Spánarvínsgi-ein
hans. — Þar vill hann kenna þjóðinni
að drekka Spánarvin daglega. Eins vill
hann ekki, eða telur óvænlegra til sig-
urs, að gefa Ingólfi í Fjósatungu og
kjósendunr hans inn jafnaðarstefnuna
í „hundaskömtum“. Hann heldur að þá
væmi við þvi, og þyki það krassa held-
ur mikið í hálsinn, en um hitt efast
hann ekki, að i smáskömtum með sykri