Stormur - 29.02.1936, Side 3

Æ11 M ð O T 8
STORMUR • ........„„.8
____________________________________' ■' ■' ,■■■
5000 vinningar — 1 miljón og 50 þúsund krónur.
FlmðS hier hhitur fær vinning. Vinningarnir eru úfsvars- og tekjuskatfsfrfálsir.
Leitið upplýsinga hjá umboðsmönnum happdrættisins.
Anna Ásmundsdóttir og Guðrún Björnsdóttir, Túngötu 3, sími 4380.
Dagbjartur Sigurðsson, Vesturgötu 45, sími 2414.
Einar Eyjóifsson, Týsgötu 1, simi 3586. ,
Elís Jónsson, Reykjavíkurveg 5, simi 4970.
Helgi Sivertsen, Austurstræti 12, sími 3582.
Jörgen JÍansen, Laufásveg 61, sími 3484.
. Maren Pétursdóttir, Laugaveg 66, sími 4010.
Stefán A. Pálsson & Sigbjörn Ármann, Varðarhúsinu, simi 3244.
í Ilafnarfirði:
Valdimar Long, simi 9288.
Verslun Þorvaldar Bjarnasonar, simi 9310.
Káupið miða í dag. - Sjaldan hlýtur hikandi happ.

Happdrætti Háskóla Islands
Gamíar sagnír.
Líflát Páís Jónssonar.
„Páll Jónsson bjó að Skarði á Skarðsströnd . . eftir
að Sólveig var dáin. (Hann var giftur Sólveigu dóttur
Bjarnar ríka og Ólafar Loftsdóttur). Hann hafði fyrrum
leitað sér kvonfangs norður, og leitaði Eiríkur í Álftanesi
son Halldórs ábóta á Helgafelli í hinn sama stað, segja
menn sú kona héti Akra-Guðný. — Enn er Páll kom
í annað sinn og fekk jáyrði, ritaði harin á kirkjuþil stöku
þessa:
Þekkir þú ekki Val
bjó í Mosdal,
sauðunum stal.
klippinginn hafði hann sér til þvengja.
Öll skylcþ Valabörnin hengja.
En er Eiríkur kom aftur og sá vísuna, fekk hann mesta
fjandskap á Páli, því að forfaðir Halldórs ábóta hafði
heitið Valeríanus.
En er Páll lét flytja ölföng sín norður Sölvamannagöt-
ur, kom þar Eiríkur og hjó niður alt ölið. Páll keypti öl
aftur nyrðra og fekk konunnar; enn er hér var komið,
það er mjög mörgum vetrum var seinna, og Páll fór
nauðsynja erinda sinna út á Snæfellsnes á tólfæringi,
lenti hann á Öndverðareyri í Eyrarsveit, og keypti þar
hús, sem hann hvíldi í, því honum var uggur að umsátr-
um Eiríks, og lét menn sína liggja týgjaða í skálanum
framfrá, en lá einn í húsinu innra með skósveini sínum.
Eiríkur var staddur á Helgafelli og frétti það, og fékk
þegar með sér sextíu manna, en sumir segja ei fleiri en
átján. Þar var Björn Þorleifsson, mágur Páls einn í að-
förinni. Þeir komu um nótt til Eyrar og brutust inn. Fór
Eiríkur fyrst upp á gluggan og spurði: hvort skolli vaeri
inni? Páll mælti: Inni er hann og ekki hræddur, bið þú
þess hann er klæddur. Þá tóku tveir af Eiríks mönnum
hvern Páls manna og héldu, en Eiríkur og nokkrir sóttu
inn að svefnherbergisdyrunum, er þá ljóst, að þeir hafa
verið fleiri en átján alls, þótt þeir hefðu ei sextíu verið.
Skósveinn Páls fékk læst og stóð fyrir dyrunum, meðan
Páll klæddist, og komst í pansara og varði Páll dýrnar
þá lengi, svo þeir gátu ekki aðgert og varð hann eigi sár
snemma. Sá maður var með Eiríki, er áður hafði verið
sveinn Páls, og hafði gefið honum sverð og hanska, sá
sótti fast að. Páll mælti: Þú mátt ganga djarflegar að,
því þú hefir á höndunum. Eftir það bugaðist Páll og féll
um síðir, unnu þeir þá margir á honum, og gengu út síð-
an. Þeir sendu inn prest einn til þess að veita honum
aflausn og sakramenti, áður hann dæi, og sem
prestur hafði lokið erindum sínum, spurði hann Pál að
hvort honum mundi líft. Hann svaraði presti: líft mundi,
væri fljótt um bundið. Prestur gekk út og spurðu þeir
þá hinir, hversu Páli færi að? Prestur svaraði: Þér megið
gera betur til við hann, ef þér viljið ekki síðar eiga hann
yfir höfði yðar. Fóru þeir þá inn aftur og aflífuðu hann.
Um sumarið eftir á Alþingi, kærði Guðni Jónsson, bróð-
ir Páls, og aðrir frændur málið, og dæmdi Finnbogi lög-
maður Jónsson, voru gjör manngjöld, og er sagt þau hafi
mest verið gjör síðan eftir Njál og hafi lítið skort á tvenn
tíu tygu hundruð, var þeim öllum, sem með Eiríki voru,
dæmdur sá eiður, að ei hefðu farið til Eyrar með því hug-
arfari að drepa Pál eður meiða, en X hundruð dæmd af
hverjum er ei mátti vinna þann eið, og fimm hundruð af
hverjum hinna, voru þeir allir dæmdir útlægir af Norð-
urlöndum til páfans náðar samþykki dóminn Pétur Clau-
sen hirðstjóri.
Má af því sjá, að flest víg hafa þá fé bætt ver-
ið, og var eigi undarlegt, þó þau væri mjög tíð í þann
tíma, og miklu tíðari en frá er sagt. Fór Eiríkur og tveir
aðrir í páfagarð til að útvega leyfi til landvistar. Eiríkur
dó í Róm og fékk virðulegan gröft, annar dó í Þýska-
landi, en einn kom út, sá hét Jón og var Hallsson.“
(Árb.).
Katipíð STORM
ÍBafoldarprentsmiðja h.f.